فهرس المقالات Democratization

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - گذار به دموکراسی و فراز و فرود منازعۀ قومی
  حمید  علی‌پور احمد رضايي علي  کريمي مله
  منازعۀ قومی و عوامل مرتبط با آن، یکی از پرسمان های عمدۀ نحله های مختلف علوم اجتماعی، به ویژه در چندین دهۀ اخیر بوده است. هم زمانی تحولات منازعۀ قومی و فرآیند گذار به دموکراسی، به ویژه پس از نیمه دوم قرن بیستم، مطالعات جامعه شناسی سیاسی منازعه قومی را به این مسئله متمر أکثر

  منازعۀ قومی و عوامل مرتبط با آن، یکی از پرسمان های عمدۀ نحله های مختلف علوم اجتماعی، به ویژه در چندین دهۀ اخیر بوده است. هم زمانی تحولات منازعۀ قومی و فرآیند گذار به دموکراسی، به ویژه پس از نیمه دوم قرن بیستم، مطالعات جامعه شناسی سیاسی منازعه قومی را به این مسئله متمرکز ساخته است که گذار به دموکراسی، چه شرایط و بسترهایی را برای تحولات منازعۀ قومی فراهم می کند. مهم تر اینکه گذار به دموکراسی الزاماً با منازعه قومی توأمان است، یا اینکه فرآیند گذار می تواند به واسطه ترویج مذاکرۀ سیاسی در حکومت های دموکراتیک نوین، فرصتی برای پیشگیری از منازعات قومی مهیا کند؟ با توجه به نبود پژوهش های تئوریک در این زمینه، ما در این مقاله با بهره گیری از تحلیل کیفی، به مطالعۀ شرایطی پرداخته ایم که طی آن، گذار به دموکراسی هم بستری برای تعدیل منازعات قومی مهیا می کند و هم منجر به تشدید آن می شود. راهبردهای نهادی ممانعت از منازعۀ قومی، منازعۀ قومی و نشو ونمای رویه های دموکراتیک و رفتارشناسی رژیم های اقتدارگرا در باب تنوع قومی از دیگر موضوعات مورد مداقه ما در این پژوهش بوده است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - رابطۀ روش حکومتی با فرایند دموکراسی‌‏سازی و تحکیم دموکراسی (مطالعه موردی: جمهوری اسلامی ایران)
  منصور انصاري میرقاسم سیدین زاد
  علی‏رغم مخالفت برخی از فیلسوفان و نظریه‏پردازان با مدل حکومتی دموکراسی، اساساً یکی از دغدغه‏های اصلی جامعۀ بشری به ویژه برخی ازروشن-فکران و فیلسوفان مهم عصر جدید، مسئله دموکراسی‏سازی و تحکیم دموکراسی بوده است؛ زیرا نخست اینکه دموکراسی مؤثرترین سیستم رسیدن به تعادل و تنه أکثر

  علی‏رغم مخالفت برخی از فیلسوفان و نظریه‏پردازان با مدل حکومتی دموکراسی، اساساً یکی از دغدغه‏های اصلی جامعۀ بشری به ویژه برخی ازروشن-فکران و فیلسوفان مهم عصر جدید، مسئله دموکراسی‏سازی و تحکیم دموکراسی بوده است؛ زیرا نخست اینکه دموکراسی مؤثرترین سیستم رسیدن به تعادل و تنها نظمِ متضمنِ کمترین بدی است و دوم اینکه به تعبیر آلفرد اسمیت، «همه نارسایی‏های دموکراسی را می‏توان با دموکراسی بیشتر درمان کرد». با این حال میزان و درصد نارسایی‏ها و نقص‏ها در همه کشورها یکسان نیست؛ به همین دلیل می‏باید به لحاظ تحلیلی میان نظام‏هایی که همه شروط دموکراسی را به میزان زیادی محقق ساخته‏اند، نظام‏هایی که برخی از شروط دموکراسی را تحقق بخشیده‏اند و نظام‏هایی که گاهی حتی واجد شروط حداقلی دموکراسی نیستند، تمایز قائل شد. معمولاً نظام‏های با ویژگی‏های نخست، «دموکراتیک»، نظام‏های دارای ویژگی‏های دوم، «هیبریدی» و نظام‏های با ویژگی‏‏های سوم، «غیردموکراتیک» نا‏م‏گذاری می‏شوند. هر یک از این روش‏های حکومتی، رابطه‏ای مستقیم و یا غیرمستقیم با فرایند دموکراتیزاسیون و تحکیم دموکراسی دارند. در اصل، مسئله و پرسش اصلی در این پژوهش هم به تبیین و توضیح رابطۀ «روش حکومتی» با «فرایند دموکراسی‏سازی و تحکیم دموکراسی» بر‏می‏گردد (مسئله و پرسش). نیل به این هدف، به کمک روش «توصیفی- تحلیلی» و با استفاده از منابع کتابخانه‏ای و دیجیتالی دنبال می‏شود (روش). به نظر می‏رسد که از میان مدل‏های مختلف دموکراسی، «دموکراسی حداقلی» قرابت بیشتری با دوره‏های حکومتی نظام جمهوری اسلامی ایران و «دموکراسی حداکثری» بیشترین تأثیرگذاری مثبت در «فرایند دموکراسی‏سازی و تحکیم» دارد (یافته). تفاصيل المقالة