-
حرية الوصول المقاله
1 - ژئوشیمی و تحولات دگرگونی اسکارنهای کوه صاحبالزمان و نفوذیهای همراه در شرق کرمان
شهریار محمودی سلیمه دهقانی دشتابیکوه صاحبالزمان در 8 کیلومتری شمال شرق شهر کرمان و در مرز زون ارومیه دختر و ایران مرکزی واقع است. در این منطقه چند رخنمون از تودۀ آذرین جوان با ترکیب دیوریتی که با توجه به شواهد چینهشناسی مربوط به دوران سنوزوئیک است، وجود دارد. این تودهها در سنگهای آهکی کرتاسه نفوذ أکثرکوه صاحبالزمان در 8 کیلومتری شمال شرق شهر کرمان و در مرز زون ارومیه دختر و ایران مرکزی واقع است. در این منطقه چند رخنمون از تودۀ آذرین جوان با ترکیب دیوریتی که با توجه به شواهد چینهشناسی مربوط به دوران سنوزوئیک است، وجود دارد. این تودهها در سنگهای آهکی کرتاسه نفوذ کرده و هالههای دگرگونی با رخنمونهای کم ضخامت اسکارن ایجاد نمودهاند. با توجه به خصوصیات کانیشناسی و ژئوشیمیایی، اسکارنهای کوه صاحبالزمان در گروه اسکارنهای کالک سیلیکاته قرار میگیرد. بر اساس مطالعات انجام شده، بر اساس تجزیه شیمیایی سنگ کل به روش XRFجهت مهاجرت یونهای سیلسیم، منیزیم، آهن، و عناصر کمیاب از توده به سمت سنگ میزبان آهکی و در جهت مخالف انتقال کلسیم و منیزیم به سمت توده انجام شده است. کانیهای اصلی سنگهای آذرین شامل پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن، آمفیبول و فلدسپار الکالن است. در بخش خارجی تودۀ آذرین (آندواسکارن) مونتیسلیت نیز دیده میشود. در اسکارنهای این ناحیه کانیهای گارنت، کلینوپیروکسن، ایدوکراز، اپیدوت و کلسیت حضور دارند. بر پایه بررسیهای ژئوشیمیایی، گارنتها از نوع گروسولار-آندرادیت و کلینوپیروکسن از نوع دیوپسید است و ولاستونیت نیز وجود دارد. مقایسه ترکیب شیمیائی نمونههای اسکارن با سنگهای آذرین نشان میدهد، در شروع جایگزینی توده نقش اصلی در تامین سیالات متاسوماتیکی بر عهده سیالات داغ با منشاء جوی که در سنگ میزبان آهکی وجود داشته، بوده است و پس از جایگزینی و تبلور توده اصلی نفوذی، سیالات مشتق شده از توده نقش اصلی را ایفا کردهاند. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
2 - ژئوشیمی و تحولات دگرگونی اسکارنهای کوه صاحبالزمان و نفوذیهای همراه در شرق کرمان
شهریار محمودی سلیمه دهقانی دشتابیکوه صاحبالزمان در 8 کیلومتری شمال شرق شهر کرمان و در مرز زون ارومیه دختر و ایران مرکزی واقع است. در این منطقه چند رخنمون از تودۀ آذرین جوان با ترکیب دیوریتی که با توجه به شواهد چینهشناسی مربوط به دوران سنوزوئیک است، وجود دارد. این تودهها در سنگهای آهکی کرتاسه نفوذ أکثرکوه صاحبالزمان در 8 کیلومتری شمال شرق شهر کرمان و در مرز زون ارومیه دختر و ایران مرکزی واقع است. در این منطقه چند رخنمون از تودۀ آذرین جوان با ترکیب دیوریتی که با توجه به شواهد چینهشناسی مربوط به دوران سنوزوئیک است، وجود دارد. این تودهها در سنگهای آهکی کرتاسه نفوذ کرده و هالههای دگرگونی با رخنمونهای کم ضخامت اسکارن ایجاد نمودهاند. با توجه به خصوصیات کانیشناسی و ژئوشیمیایی، اسکارنهای کوه صاحبالزمان در گروه اسکارنهای کالک سیلیکاته قرار میگیرد. بر اساس مطالعات انجام شده، بر اساس تجزیه شیمیایی سنگ کل به روش XRFجهت مهاجرت یونهای سیلسیم، منیزیم، آهن، و عناصر کمیاب از توده به سمت سنگ میزبان آهکی و در جهت مخالف انتقال کلسیم و منیزیم به سمت توده انجام شده است. کانیهای اصلی سنگهای آذرین شامل پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن، آمفیبول و فلدسپار الکالن است. در بخش خارجی تودۀ آذرین (آندواسکارن) مونتیسلیت نیز دیده میشود. در اسکارنهای این ناحیه کانیهای گارنت، کلینوپیروکسن، ایدوکراز، اپیدوت و کلسیت حضور دارند. بر پایه بررسیهای ژئوشیمیایی، گارنتها از نوع گروسولار-آندرادیت و کلینوپیروکسن از نوع دیوپسید است و ولاستونیت نیز وجود دارد. مقایسه ترکیب شیمیائی نمونههای اسکارن با سنگهای آذرین نشان میدهد، در شروع جایگزینی توده نقش اصلی در تامین سیالات متاسوماتیکی بر عهده سیالات داغ با منشاء جوی که در سنگ میزبان آهکی وجود داشته، بوده است و پس از جایگزینی و تبلور توده اصلی نفوذی، سیالات مشتق شده از توده نقش اصلی را ایفا کردهاند. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
3 - زمینشیمی و شیمی کانی سنگهای نفوذی گردنه آهوان، شمال شرق سمنان (ایران مرکزی)
سعید کامران احمد احمدی خلجی مهدی رضائی کهخائی زهرا طهماسبیواحدهای سنگی مورد مطالعه در شمال شرقی شهرستان سمنان رخنمون دارند. این سنگ ها با ترکیب مونزوگابرو-مونزودیوریت درون سنگ های آتشفشانی و رسوبی ائوسن قرار گرفته اند. پلاژیوکلاز و کلینوپیروکسن کانی های عمده سازنده آنها هستند. بافت اصلی این سنگ ها دانه ای است و بافت پوئی کیل أکثرواحدهای سنگی مورد مطالعه در شمال شرقی شهرستان سمنان رخنمون دارند. این سنگ ها با ترکیب مونزوگابرو-مونزودیوریت درون سنگ های آتشفشانی و رسوبی ائوسن قرار گرفته اند. پلاژیوکلاز و کلینوپیروکسن کانی های عمده سازنده آنها هستند. بافت اصلی این سنگ ها دانه ای است و بافت پوئی کیلیتیک نیز بافت فرعی در این سنگ ها به شمار می رود. داده های حاصل از آنالیز نقطه ای نشان می دهد که کلینوپیروکسن ها از نوع دیوپسید و اوژیت و پلاژیوکلازها از نوع آندزین، لابرادوریت و بیتونیت هستند. همچنین کلینوپیروکسن ها در دمای حدود 1104 تا 1168 و پلاژیوکلازها در دمای کمتر از 700 درجه سانتیگراد تشکیل شده اند. بر پایه نمودارهای شناسایی جایگاه زمین ساختی، نمونههای بررسیشده در گستره کمان آتشفشانی حاصل از فرورانش لیتوسفر اقیانوسی نئوتتیس به زیر لیتوسفر قاره ای ایران مرکزی جای دارند. تفاصيل المقالة