امروزه یکی از موضوعات مهم در برنامه ریزی شهرها، بحث توسعه متعادل و متناسب در شهرها و برخورداری مناسب ساکنان شهرها از خدمات شهری میباشد. در این میان برنامه ریزان شهری با جمع آوری و تحلیل داده های مکانی و فضایی و انعکاس نتایج به مدیران شهری تلاش می کنند که توزیع خدمات و أکثر
امروزه یکی از موضوعات مهم در برنامه ریزی شهرها، بحث توسعه متعادل و متناسب در شهرها و برخورداری مناسب ساکنان شهرها از خدمات شهری میباشد. در این میان برنامه ریزان شهری با جمع آوری و تحلیل داده های مکانی و فضایی و انعکاس نتایج به مدیران شهری تلاش می کنند که توزیع خدمات و امکانات شهری به نحوی هدایت شود که به نفع همه اقشار و گروههای اجتماعی جامعه باشد و به گونه ای برنامه ها و طرح های توسعه
زمینه ساز تحقق عدالت اجتماعی و فضایی در شهرها واقع شوند. پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط بین پراکنش جمعیت و توزیع خدمات شهری در 37 ناحیه شهری تبریز و ارزیابی برخورداری نواحی شهری و جمعیت آن، از خدمات شهری صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی می باشد بدین صورت که برای ارزیابی نحوه پراکنش جمعیت از مدل آنتروپی نسبی و ضریب جینی، و برای ارزیابی توزیع خدمات از مدل تاپسیس استفاده شده است. همچنین از آزمون همبستگی برای تبیین رابطه بین جمعیت و توزیع فضایی خدمات استفاده شده است. نتایج بدست آمده از مدل آنتروپی نشان دهنده توزیع و پراکنش موزون جمعیت در نواحی شهری تبریز می باشد. اما نتایج ارزیابی توزیع خدمات شهری در مناطق شهری نشانگر آن است که نواحی مناطق 9و10 تبریز دارای کمترین برخورداری و ناحیه یک منطقه2و3 دارای بیشترین برخورداری از خدمات شهری هستند. همچنین نتیجه ارزیابی همبستگی بین رتبه جمعیت و تأثیر آن در برخورداری از خدمات شهری با استفاده از مدل اسپیرمن در حدود (0.4991) بوده که نشان از وجود همبستگی بین رتبه جمعیت و دسترسی به خدمات شهری دارد.
تفاصيل المقالة
سيستم فوق مقياس وسيع، يک سيستم يکپارچه از سيستمهايي است که معمولاً داراي دغدغههاي متداخل زيادي هستند. هنگامي که اندازه سيستمي از سيستمها رشد کرده و تعاملپذيري بين زيرسيستمهاي آن افزايش پيدا ميکند، يکپارچهسازي مقياسپذير و پوياي زيرسيستمها به يک چالش اساسي تبديل أکثر
سيستم فوق مقياس وسيع، يک سيستم يکپارچه از سيستمهايي است که معمولاً داراي دغدغههاي متداخل زيادي هستند. هنگامي که اندازه سيستمي از سيستمها رشد کرده و تعاملپذيري بين زيرسيستمهاي آن افزايش پيدا ميکند، يکپارچهسازي مقياسپذير و پوياي زيرسيستمها به يک چالش اساسي تبديل خواهد شد. در اين يکپارچهسازي، هر يک از زيرسيستمها دامنه مخصوص به خود را داشته و هر دامنه ممکن است خط مشيهاي مستقلي داشته باشد. در سالهاي اخير، استفاده از سرويسهاي غني به عنوان يک رويکرد مناسب جهت تسهيل يکپارچهسازي سيستمها مطرح شده است. در اين مقاله، جهت بهبود پويايي، مقياسپذيري و امنيت سرويسهاي غني در سيستمهاي فوق مقياس وسيع، رويکرد سرويسهاي غني داده- محور پيشنهاد ميشود. در رويکرد پيشنهادي، يک ميانافزار دولايه و داده- محور جهت همنواسازي سرويسهاي غني ارائه و به کار گرفته شده است. لايه زيرين ميانافزار شامل يک ميانافزار سرويس توزيع داده است که مسئول ارتباطات پويا، مقياسپذير و بلادرنگ سرويسهاي غني است. لايه بالايي ميانافزار نيز جهت پيكربندي و بازپيكربندي پويا و امن سرويسهاي غني به کار گرفته ميشود. در بخش ارزیابی، کارايي رويکرد پيشنهادي با استفاده از روش شبيهسازي، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحلیل و بررسی انجامشده نشان میدهد که رويکرد پيشنهادي در يکپارچهسازي سيستمها در سیستمهای فوق مقياس وسيع در حد قابل توجهی مفید است.
تفاصيل المقالة
رایمگ
يقوم نظام رایمگ بتنفيذ جميع عمليات الاستلام والتقييم والحكم والتحرير وتخطيط الصفحة والنشر الإلكتروني للمجلات العلمية.