پگماتیتهای منطقه دره ولی در شمال شرق بروجرد و در پهنه ساختاری سنندج- سیرجان واقع شدهاند. این پگماتیتها بهصورت دایکهایی با روند شمالغرب- جنوبشرق، واحدهای گرانودیوریتی منطقه مورد مطالعه را قطع کردهاند. این سنگها از نظر کانیشناسی شامل کانیهای کوارتز، فلدسپار أکثر
پگماتیتهای منطقه دره ولی در شمال شرق بروجرد و در پهنه ساختاری سنندج- سیرجان واقع شدهاند. این پگماتیتها بهصورت دایکهایی با روند شمالغرب- جنوبشرق، واحدهای گرانودیوریتی منطقه مورد مطالعه را قطع کردهاند. این سنگها از نظر کانیشناسی شامل کانیهای کوارتز، فلدسپارهای آلکالن (ارتوکلاز و میکروکلین)، پلاژیوکلاز، مسکوویت، گارنت (آلماندین- اسپسارتین)، آندالوزیت، تورمالین و آپاتیت هستند. الگوهای REE بهنجارشده نسبت به كندريت در پگماتیتهای دره ولی، بیانگر غنیشدگی اندک LREE نسبت به HREE )04/4-76/1(LaN/YbN=، الگوی نسبتاً مسطح HREE و بیهنجاری منفی شدید Eu (54/0-20/0 (Eu/Eu*= است. بررسی شيمي عناصر اصلي گارنتهاي درون اين پگماتيتها بيانگر منطقهبندی ترکیبی با افزایش FeO و کاهش MnO از مرکز به حاشیه است. مقادیر بسيار بالاي منگنزwt.%) 18/13-27/10 (MnO= و مقدار کم کلسيمwt.%) 29/0-15/0(CaO= گارنتهاي موجود در پگماتيت دره ولی، مشابه گارنتهاي ماگمايي درون مذابهاي پگماتيتي است. ترکیب بلورهای گارنت بر روی نمودار MnO+CaO در مقابل FeO+MgO (برحسب درصد وزنی)، بیانگر تبلور آنها در بخش حاشیهای رگه پگماتیتی و از مذابهای کمتر تفریقیافته است. نتایج LA-ICP-MS حاکی از غنیشدگی گارنتهای مورد مطالعه از عناصر کمیاب خاکی سنگین (HREE)، تهیشدگی از عناصر کمیاب خاکی سبک (LREE) و بیهنجاری منفی شدید Euدر مرکز )41/0-0(Eu/Eu*= و مثبتEu )22/3-0(Eu/Eu*= در حاشیهها است. عناصر Y، HREE، Ti، Zr، Nb، Ta، Hf، U و Mn از مرکز به سمت حاشیه کاهش نشان میدهند. این تغییرات از مرکز به حاشیه، به افزایش فاز سیال و اکتیویته H2O در ماگما و افزایش تفریق ماگمایی نسبت داده شده است. الگوی REE و بیهنجاریهای Eu در گارنتهای دارای منطقهبندی، بیانگر تبلور آنها در شرایط احیایی تا اکسیدان است.
تفاصيل المقالة
در شرق و جنوب شرق بروجرد واحدهای دگرگونی میکاگارنتشیست و هورنفلس برونزد دارند. این سنگها شامل کانیهای کوارتز، فلدسپار پتاسیمدار، پلاژیوکلاز، گارنت (آلماندین- اسپسارتین)، کلریت، کردیریت، آندالوزیت، سیلیمانیت، بیوتیت و مسکوویت و به مقدار کمتری آپاتیت، اکسیدهای آهن (ای أکثر
در شرق و جنوب شرق بروجرد واحدهای دگرگونی میکاگارنتشیست و هورنفلس برونزد دارند. این سنگها شامل کانیهای کوارتز، فلدسپار پتاسیمدار، پلاژیوکلاز، گارنت (آلماندین- اسپسارتین)، کلریت، کردیریت، آندالوزیت، سیلیمانیت، بیوتیت و مسکوویت و به مقدار کمتری آپاتیت، اکسیدهای آهن (ایلمنیت و مگنتیت) و زیرکن هستند. با توجه به نتایج تجزیه شیمیایی سنگ کل، سنگ مادر سنگهای مورد بررسی، سنگهای پلیتی بوده است. بر پایه اکسیدهای عناصر اصلی و عناصر با قدرت میدانی بالا، محیط رسوبی تشکیل سنگ مولد متاپلیتهای بروجرد، حاشیه فعال قارهای بوده است. شیمی پورفیروبلاستهای گارنتهای موجود در برخی هورنفلسها از مرکز به حاشیه بیانگر همگن بودن نسبی آنها نسبت به عناصر اصلی، کمیاب و کمیاب خاکی است که این مسئله به پدیده انتشار در درجات بالای دگرگونی (ºC 600<) نسبت داده شده است. بررسی الگوی منطقهبندی عناصر اصلی گارنتهای موجود در شیستها و برخی دیگر از هورنفلسها بیانگر منطقهبندی ترکیبی معکوس با افزایش Mn و کاهش Fe و Mg از مرکز به حاشیه است. فرایند بازجذب منگنز در طی رشد گارنت، موجب افزایش Mn در حاشیه این گارنتها شده است. حضور کلریت در حاشیه پورفیروبلاستهای گارنت موجود در این شیستها بهوضوح نشان میدهد که فرایند بازجذب منگنز ممکن است در افزایش منگنز بهسوی حاشیه نقش مهمی داشته باشد. روند تغییرات Y و HREE در گارنت درون شیستها از مرکز بهسوی حاشیه کاهشی است. رشد گارنت در یک سیستم بسته (تفریق رایلی عناصر سازگار) بهعنوان یک فرایند احتمالی میتواند موجب افزایش محتواي منگنز و همچنین موجب کاهش فراوانی عناصر Y و HREE از مرکز به حاشیه در گارنت موجود در شیستها شده باشد. الگوی تغییرات عناصر کمیاب و کمیاب خاکی در گارنت موجود در برخی از هورنفلسها نسبتاً همگن بوده و روند خاصی را از مرکز به حاشیه نشان نمیدهند. عدم مشاهده منطقهبندي مشخص این عناصر در گارنت درون این هورنفلسها احتمالاً ناشی از عدم تفکیک این عناصر در اثر رشد سریع گارنت بوده است.
تفاصيل المقالة
رایمگ
يقوم نظام رایمگ بتنفيذ جميع عمليات الاستلام والتقييم والحكم والتحرير وتخطيط الصفحة والنشر الإلكتروني للمجلات العلمية.