بحران سوریه، پس از هفت سال (از 2011 تا 2017) در‌حالی به پایان رسید که تبعات انسانی فراوانی را از حیث آوره شدن بیش از نیمی از جمعیت جمعیت 23 میلیونی (‌در حدود 5/13 میلیون)، این کشور برجای گذاشت. کمیساریای عالی سازمان ملل متحد، بحران سوریه، را بدترین بحران جهانی طی ۲۵ سال گذشته عنوان کرد. پژوهش حاضر در پی بررسی و تبین پیامدهای بحران آورگان سوری بر کشورهای میزبان و به تبع مشکلات و چالش های این آورگان در کشورهای پذیرنده است. از لحاظ ساختار؛ پژوهش حاضر در ابتدا به صورت اجمالی به تحلیل و بررسی نقش کشورهای میزبان] آورگان[ در منازعه و جنگ سوریه می پردازد. این کشورها به ترتیب پنج کشور منطقه ای ترکیه، لبنان، اردن، عراق و مصر،‌ و در بعد فرا منطقه ای تا حدودی کشورهای اتحادیه اروپا می باشند. سپس در مرحله بعد، به وضعیت آورگان در کشورهای نام برده، و به تناسب اثراتی که این مهاجرت اجباری بر این کشورها خواهد گذاشت، پرداخته می شود و در آخر تبعات این مهاجرت اجباری در ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، امنیتی و اجتماعی مورد مورد واکاوی قرار می گیرد. به طور کلی بحران ژئوپلیتیک سوریه علاوه بر اینکه در بعد داخلی اثرات بلند مدتی را بر دولت- ملت سوریه خواهد گذاشت، در میان مدت و دست کم کوتاه مدت نیز کشورهای پذیرنده را متأثر خواهد کرد؛ این وضعیت برای همسایگان سوریه به مراتب حادتر است. تفاصيل المقالة