در شمارگان اول سلسله مقالات جریان شناسی شعر معاصر به مجموعه ای از دیدگاه های مختلف ادیبان درباره دسته بندی و آغاز جریان شعر نو پرداخته شد، لیک در این مقال به جریان های شعر نو از منظر خویش و از دریچه ای شخصی سرکی خواهیم کشید و از پشت قاب عینک خویش به آغاز و چگونگی خلق بستر شعر معاصر پرداخته خواهد شد. تفاصيل المقالة

قرار معهود بر آن شده است که بنده در سلسله مقالاتی از جریان شناسی شعر معاصر سخن بگویم و زوایای دید مختلفی که بر پهنه شعر معاصر چشم انداز دارد را در این صفحات پدیدار سازم. در این شماره نخستین دورنمای کلی از شعر معاصر و اوضاع زمانه از دوره مشروطه پیش رویتان گسترده میشود تا جامعیت کلی شعر معاصر از دوره مشروطه به بعد در ذهنتان متبادر و مجسم گردد و از شمارگان بعد به تحلیل این کلیت با بیان جز به جز خشت بنای شعر معاصر پرداخته میشود. آغاز بی آغازی آن و پیشاهنگان نیما و تاثیر و تاثرات آن بر شعر پرده به پرده افکنده میشود تا شاید با حقیقت موهوم شعر معاصر که در هر گام رهاتر و بی تقید تر می‌شود و شاعرانی که خشت به خشت بر بنای نوین شعر طرح نو می افکنند اندکی فقط اندکی بتوان آشنا تر شد شاید یه این سان بتوانم جریان زنده شعر معاصر را به ادراک کلمات در آورم. تفاصيل المقالة