مدیریت محلی یکی از نهادهایی است که می‌تواند نقشی بسیار مؤثر در ارتباط با مدیریت انتظامی جامعه به‌خصوص در نواحی روستایی داشته باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی میزان توانمندی مدیریت محلی در مدیریت انتظامی مناطق روستایی و بررسی عوامل مؤثر بر مدیریت انتظامی مناطق روستایی پیرامون کلان‌شهر تهران (بخش آفتاب تهران) می‌باشد. روش تحقیق در این بررسی مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است. در گردآوری داده‌ها و اطلاعات، از مطالعات کتابخانه‌ای- اسنادی و میدانی استفاده‌شده است. پایایی داده‌ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ محاسبه‌شده که نشان‌دهنده عدد 841/0 است و روایی داده‌ها نیز بر اساس شیوه روایی محتوا (مطابق نظر اساتید) انجام‌گرفته است. در تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمون t تک نمونه‌ای و روش تجزیه‌وتحلیل SWOT بهره‌گیری شده است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران محلی مناطق روستایی بخش آفتاب تهران است. ارزیابی میزان توانایی مدیران محلی در مدیریت انتظامی مناطق روستایی بخش آفتاب تهران نشان داد در شاخص‌های ساختار، تشکیلات، قوانین و مقررات با میانگین 34/3، دانش و آگاهی لازم در جهت مدیریت انتظامی با میانگین 25/3 بالاتر از حد متوسط قرار دارد و نشان‌دهنده وضعیت مناسب توانایی مدیران است. شاخص‌های منابع مالی با میانگین 35/2، امکانات و تجهیزات موردنیاز با میانگین 73/2 در سطح پایین‌تر از سطح متوسط قرارگرفته و وضعیت مطلوبی ندارند. در آخر جهت ارائه راهبردهای مدیریت انتظامی مناطق روستایی بخش آفتاب از تکنیک swot استفاده شد. بر اساس یافته‌های این بخش، موقعیت بخش آفتاب در حوزه مدیریت انتظامی مدیران محلی در وضعیت متوسط ارزیابی شد. تفاصيل المقالة