امروزه کنترل و جمع آوری رواناب در درون منطقه‌ شهری نسبت به انتقال آن به خارج از شهر اهمیت بیشتری یافته است. منطقه 1 و 3 تهران با مساحت 272 کیلومترمربع، در شمال شرق تهران قرار گرفته است که در هنگام بارندگی حجم زیادی از رواناب علاوه بر مسیل ها در خیابانها نیز جاری می‌شوند که مشکلات متعددی را ایجاد می نمایند. این پژوهش با استفاده از نقشه توپوگرافی1:25000 تهران، نقشه زمین شناسی 1:100000 تهران، داده های کاربری، و داده ارتفاعی ماهواره استر با پیکسل های 30 متری، داده های بارش ساعتی ایستگاه شمال تهران در بازه زمانی 2007 تا 2014 ، امکان سنجی جمع آوری و کنترل رواناب را انجام داده است. در این راستا، پتانسیل تولید رواناب با روش جاستین در دو منطقه 1 و 3 محاسبه شده است. اتوبان مدرس و خیابان شریعتی برای مکانیابی سیستم ماند بیولوژیکی و جوی باغچه، انتخاب شدند. عمل مکانیابی در راستای این دو شریان با استفاده از روش LID انجام شده است و برای ارزیابی و تصحیح آن از گزارش های آب گرفتگی بعد از بارش، موجود در مرکز 137 شهرداری تهران استفاده شد. محاسبات مربوط به پروفیل های طولی با نرم‌افزار SWMM انجام شد. مقایسه نتایج محاسبه رواناب روزانه با شرایط توپوگرافی و شبکه مسیل های موجود نشان داد که هنگام بارندگی، بخشی از رواناب تولید شده به سمت خیابان ها و اتوبان ها زهکشی می شوند که مکانیابی سیستم های جمع آوری رواناب در اولویت اول فضای سبز موجود در پارک های آب و آتش، ملت و قیطریه را تعیین نمود. تفاصيل المقالة