با توجه به رشد سریع و همه جانبه زندگي بشري و وابستگي بیش از پیش آن به فناوريهاي دیجیتال، نیاز ما به انجام رایانشهاي فوق سریع روز به روز در حال افزایش است. تاکنون عمده پاسخگویي به نیازهاي رایانش فوق سریع در دنیا مبتني بر فناوريهاي متعارف سیلیکوني بوده است، این در حالي است که با توجه به پیش بیني گوردون مور، پایان عصر فناوريهاي مبتني بر سیلیکون )عصر مور( نزدیک است. این واقعیت دانشمندان را به سمت استفاده از فناوريهاي نوظهوري همانند: رایانش کوانتومي، رایانش مولکولي، رایانش زیستي، رایانش نوري، رایانش نانو، رایانش حافظه اي و اقسام مشابه آن سوق داده است. در این مقاله، ضمن معرفي اجمالي این فناوريها و نحوه مشارکت آنها در حوزه رایانهها، به بررسي وضعیت حال و آینده آنها پرداخته شده و چالشهاي موجود در آنها مورد بررسي قرار ميگیرد. همچنین، با ارائه دستهبندي مربوط به هرکدام از این فناوري ها، از جنبه رایانشي، موضوعات و چالشهاي تحقیقاتي موجود در آنها ارائه ميگردد که ميتواند چراغ راه تحقیق و پژوهش آتي در حوزههاي مختلف مربوط به آنها باشد. در انتهاي مقاله نیز به مقایسه میزان اقبال به این فناوریها در مراجع علمي و تحقیقاتي از طریق بررسي آمار چاپ مقالات و کتابها در حوزههاي مذکور از سال 2017 تا 2021 پرداخته شده است و اینکه کدام یک از این فناوريها قابلیت ارایه مدل محاسباتي نوین در رایانه هاي فوق سریع آینده را خواهند داشت. تفاصيل المقالة