موتورهای مغناطيس دایم داخلي از یک سو به دليل ويژگي‌هايي نظير بازده بالا و دارابودن نسبت توان به حجم بیشتر در مقایسه با موتورهای القايي و سويچ‌شونده رلوكتانسي و از سوی دیگر استحكام مكانيكي بهتر و خطر مغناطيس‌زدايي كمتر نسبت به موتورهای مغناطيس دایم سطحي، یک انتخاب مناسب جهت كاربرد در صنایع حمل و نقل محسوب می‌شوند. با اين وجود همواره كاهش هزينه ساخت اين موتورها و افزايش محدوده سرعت تحت توان ثابت (CPSR) همواره یکی از مسایل مورد توجه در طراحی این ماشین‌ها بوده است. اين مقاله يك طراحي بهينه را براي موتور مغناطيس دایم داخلي به منظور دستيابي به CPSR بزرگ و كاهش حجم آهن‌رباي مصرفي به طور هم‌زمان ارائه می‌دهد. بهينه‌سازي در دو مرحله انجام مي‌شود، در مرحله اول به كمك الگوريتم ژنتيك مقدار CPSR موتور نسبت به طرح اوليه افزايش مي‌يابد و در مرحله دوم با تركيب دو ایده ساختار آهن‌رباهاي چند تكه شده و استفاده از پل‌هاي هوايي غير متعارف طرحی ارائه می‌شود که ضمن افزايش مقدار CPSR، حجم آهن‌رباي مصرفي را نیز كاهش خواهد داد. تفاصيل المقالة