هدف از مسايل طراحي چيدمان، يافتن كارآترين ترتيب قرارگيري تجهيزات، نیروی انسانی در دپارتمان‌ها و يا واحدها به‌نحوی است که حداکثر بهره‌وری در تولید محصول بدست آید. مدل‌های ابتکاری موجود، ضرورت جانمایی واحد‌ها در درون دپارتمان‌های معین را لحاظ نمی‌کنند ولی در عمل بسیاری از سازمان‌ها نیاز به طراحی چیدمانی دارند که محدودیت جانمایی واحد‌ها در دپارتمان‌های مربوط در آنها لحاظ گردد. بخصوص برای سازمان‌هایی که دارای ساختار سازمانی اجرایی می‌باشند و غالباً هرکدام از واحدهای هر دپارتمان اجرایی، می‌بایست در اداره مربوط به خود جانمایی گردند. در حال حاضر بسیاری از مسائل طراحی چیدمان با روش‌های ابتکاری و ریاضی برای حل مشکلات چیدمان مناسب نیستند زیرا برخی از تسهیلات لازم است با هم و در کنار هم قرار گیرند. هدف این مقاله آن است که در سازمانی که از چند دپارتمان اصلی تشکیل شده است و هر دپارتمان شامل چندین واحد می‌باشد، جانمایی بهینه به نحوی صورت پذیرد که محدودیت انجام جانمایی واحدها در داخل دپارتمان‌هایی که دارای مشابهت فرایند کاری می‌باشند برآورده گردد. از این رو محدودیت‌هایی به منظور طراحی چیدمان تسهیلات در دپارتمان‌های مشخص اضافه می‌شوند و مدل ریاضی برای بهینه‌سازی پیشنهاد می‌گردد. مزایای معرفی محدودیت‌های دپارتمانی عبارتند از: در مقایسه با مدل‌های موجود منطق عملگرایانه‌تری را برای طراحی چیدمان و تسهیلات ارائه می‌نماید و همچنین با کاهش محدودیت‌های همپوشانی در میان تسهیلات، می‌توان به بهبود کارایی محاسباتی کمک کرد. تفاصيل المقالة