تحلیل سه مقیاس سازمان، واحد‌های سازمان و کارکنان انفرادی آن در دو سطح انتزاعی خرد و کلان تحت بستر زمان، مکان و رخداد می‌تواند تأثیر چشمگیری بر شفاف‌سازی مفهوم یادگیری و ایجاد فرصت‌‌های سیاست‌گذاری مؤثر بر مبنای آن روی شاخص‌‌های عملکرد سیستم و عامل‌‌های سازنده‌‌شان داشته باشد. عدم توجه جدی به این امر موجب شده تا ارتباط یادگیری سازمانی و یادگیری در سطوح خردتر سازمان به وضوح مشخص نباشد و نظارت بر اثر یادگیری در سازمان بر شاخص‌‌های عملکردی مبهم مانده و در نتیجه نتوان به دقت متوجه شد‌ یادگیری سازمانی یک عامل مؤثر بر مزیت‌‌های رقابتی سازمان است یا خیر. رفع چنین ابهامی با توسعه‌ی «رویکرد چندروشی» برای مدل‌سازی سیستم‌ و یکپارچه‌سازی یادگیری به کمک شبیه‌سازی مختلط مدل‌ها ممکن شده‌است. متدولوژی توسعه‌یافته در این پژوهش و معماری‌های مربوطه، سکوی خام اما همه‌جانبه‌ای است که پذیرای مدل‌سازی شفاف انواع مفاهیم انتزاعی سازمان بر روی خود است. تحلیل موردی ‌سازمان‌ها که محک زننده ارزش متدولوژی است می‌تواند موضوع اصلی پژوهش‌‌های آتی در این حوزه باشد. تفاصيل المقالة