اين مطالعه با هدف تحليل ادراک دانش آموزان از ويژگي ها و کنش هاي معلمان مقطع ابتدايي که بر ارتباط معلم- دانش آموز اثر مي گذارد، انجام شده است. اين پژوهش در چارچوب روش تحقيق کيفي و طرح پديدارشناسي به توصيف عميق اين ويژگي ها پرداخته است. شرکت کنندگان اين پژوهش شامل 99 دانش آموز مقطع ابتدايي کلاس دوم تا ششم (66 دختر و 33 پسر) بودند که از دبستان هاي مقطع ابتدايي شهر شيراز انتخاب شدند و در مصاحبه هاي نيمه ساختاريافتة شفاهي و يا پرسش هاي تعاملي کتبي شرکت نمودند. بر مبناي يافته هاي اين مطالعه، حمايت از خودمختاري در مقابل کنترل کنندگي، شايستگي، تقويت اهداف تبحري دانش آموز، مراقبت، علاقه و مشارکت، اعتماد متقابل و حمايت از ساختار کلاس مضامين اصلي ويژگي ها و کنش هايي است که از نظر دانشآموز مقطع ابتدايي بر ارتباط معلم-دانش آموز اثر مي گذارد. توجه و کاربست عوامل موثر بر ارتباط معلم- دانش آموز در طرح هاي مداخله اي تربيت معلم که مي تواند متضمن بهبود پيامدهاي اساسي زندگي بالندة دانش آموز در مدرسه باشد، در پايان مورد بحث قرار گرفته است. تفاصيل المقالة

هدف پژوهش حاضر شناسايي ويژگي هاي دوره تحوّلي ظهور بزرگسالي (18 تا 29 سال) در دانشجويان ايراني با توجه به عامل جنسيت است. بر اين اساس، با استفاده از نمونه گيري ملاکي، 15 نفر (8 پسر و 7 دختر با ميانگين سني 23/26) از دانشجويان و فارغ التحصيلان دانشگاه ساکن شهر تهران که در سال تحصيلي 1395-96 در بازه سني 18 تا 29 سالگي قرار داشتند انتخاب شده و به صورت انفرادي و با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته، مورد مصاحبه قرار گرفتند. تحليل کيفي داده ها با استفاده از روش پديدارشناسي و راهبرد هفت مرحله اي کُلايزي، به شناسايي هفت ويژگي شامل شکل گيري عامليت، هويت يابي، احساس سردرگمي، خوش بيني نسبت به آينده، ادراک وضعيت بينابيني، بي ثباتي و احساس نياز به صميميت انجاميد. همچنين نتايج پژوهش نشان داد که در برخي زير مقوله هاي مرتبط با شکل گيري عامليت، احساس سردرگمي، بي ثباتي و احساس نياز به صميميت تفاوتهايي ميان دو جنس قابل مشاهده است. نتايج اين پژوهش بر لزوم بازنگري در شناخت از دورة سني جواني در فرهنگ ايراني تأکيد مي کند و رهيافت هايي را در اين باره ارائه مي دهد. تفاصيل المقالة