نقش «دانش» در جهت رسيدن به رشد و توسعه همواره چشمگير بوده است. امروزه دانش موجود در سازمان‌ها از مهمترين سرمايه‌هاي آنها تلقي مي‌شود که مي‌تواند در شرايط رقابتي معاصر به موفقيت و کسب مزيت‌هاي رقابتي کمک کند. بسياري از سازمان‌ها بخوبي دريافته‌اند که براي کسب موفقيت و حتي بقاء به چيزي بيش از دستيابي اتفاقي و کوتاه مدت به دانش نياز دارند و راهي جز به کارگيري سيستم مناسب مديريت دانش ندارند. در اين مقاله ابتدا به تعاريف دانش، مديريت دانش و خاستگاه آن اشاره مي‌شود و سپس اصول مديريت دانش و نقش فناوري در آن بررسي شده و در نهايت به عوامل مؤثر در شکست و موفقيت برنامة مديريت دانش پرداخته مي‌شود. تفاصيل المقالة