پس از گذشت بیش از یک دهه از هزاره سوم میلادی، نقش سرمایه انسانی تا جایی پررنگ شده که برخی از آن به عنوان تنها عامل کسب مزیت رقابتی پایدار برای بنگاه‌ها یاد می‌کنند. در محیط متغیر و شدیداً رقابتی امروزی تنها با کمک انسان‌های خلاق و نوآور است که می‌توان به مزیت رقابتی دست یافت. در این شرایط سازمان‌ها باید به سازمان‌هایی پویا و یادگیرنده تبدیل شوند تا کارکنانشان با توانایی‌هایی که از خود بروز می‌دهند قابلیت انطباق با تغییرات را در عرصه رقابت داشته باشند. این امر خصوصاً در کسب وکارهای نوپای دانش‌بنیان بیش از پیش به حقیقت پیوسته است. برای یک شرکت نوپا، سرمایه انسانی، مهمترین سرمایه است و هر چه این سرمایه کیفیت مطلوب‌تری داشته باشد، احتمال بقا، موفقیت و ارتقای کسب و کار، بیشتر خواهد شد. یکی از مفاهیمی که می‌توان از آن برای تحلیل دوام و پایداری تیم کارآفرین و ادامه حیات یک کسب و کار بهره برد تعهد سازمانی است. تعهد به طور خلاصه عبارت است از نوعی نگرش و احساس درونی فرد نسبت به سازمان که در عملکرد، وفاداری و قضاوت‌های وی نسبت به سازمان تأثیرگذار است. بر اثر مطالعه و تحقيق مستمر و شناخت عوامل اساسي تشكيل دهنده تعهد سازمانی مي‌توان دست به نوسازي، بازسازي و احياي توليد و تزريق عوامل مؤثر بر تعهد سازمانی زد و بخش‌هاي ناكارآمد و يا مخرب اين پديده را يا اصلاح و يا حذف نموده و نسبت به تقويت مؤلفه‌هاي تأثيرگذار اقدام كرد. در این مقاله سعی بر این است که بر پایه یک مطالعه تطبیقی و با ترکیب مفاهیم تعهد سازمانی و سرمایه انسانی در شرکت‌های نوپا، به نقش تعهد سازمانی در امکان انسجام تیم کاری در مراحل اولیه شکل‌گیری یک کسب و کار پرداخته شود. در واقع هدف این مقاله عبارتست از برقراری تناظری بین اهمیت منابع انسانی در کسب و کارهای نوپا و نقش آن در بقاي کسب وکار و کارکرد تعهد سازمانی در برآوردن این الزامات. تفاصيل المقالة

«پارك علم وفناوري» به عنوان جزئي از نظام ملي نوآوري و حلقه‌اي از زنجيره توسعه اقتصاد دانش‌محور با فراهم آوردن شرايط لازم براي پژوهش‌هاي بازارگرا و تجاري‌سازي نتايج تحقيقات نقشي مؤثر در تسريع روند تبديل ايده‌ها به محصولات و توسعه فناوري ايفا مي‌نمايد. در جهت رسیدن به این اهداف یک پارك‌ علم و فناوري - مانند هر سازمان ديگري- الزاماً بايد داراي ويژگي‌هايي باشد كه بدون آنها نمي‌توان توقع عملكرد مؤثر و منطبق با نيازها و اهداف را از آن داشت. اين ويژگي‌ها عوامل اصلي و پايه‌اي عملكرد يك پارك علم وفناوری هستند كه نبود هر يك مي‌تواند راه موفقيت را مسدود كند و در واقع الزاماتی اساسي (اجزاء تفكيك‌ناپذير) هستند كه به عنوان اهداف واسطه براي دستيابي به هدف اصلي بايد قبلاً حاصل شوند. در این پژوهش پس از بررسی منابع نظری موجود، عوامل حیاتی موفقیت پارک‌های علم و فناوری در قالب بیست و هشت عامل در چهار گروه شامل عوامل مکانی، عوامل حمایتی، عوامل مدیریتی و عوامل فرهنگی و اجتماعی قرار گرفته وسپس توسط متخصصان و خبرگان به وسیله مقایسه‌های زوجی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد از بین گروه‌های چهارگانه، عوامل مدیریتی حائز بیشترین اهمیت هستند و از بین عوامل احصا شده داشتن راهبردي، اهداف و برنامه‌هاي مشخص، تسلط مديران به مباحث مربوط به پارك‌هاي علم و فناوري، جو سياسي موجود براي حمايت از پارك‌ و اهداف آن و تعيين ضوابط شفاف و رسمي پذيرش، حضور، ارزيابي و كنترل فعاليت‌هاي شركت‌هاي مستقر در پارك بیشترین اهمیت را دارند. تفاصيل المقالة

پاسخ به این سوال که توسعه فناوری با استفاده از کدام یک از روش های توسعه داخلی، همکاری با سایر شرکتها یا خرید فناوری انجام شود،یکی از ابعاد اصلی راهبرد فناوری یک بنگاه را تشکیل می دهد.پس از تصمیم گیری در مورد انتخاب راهبرد توسعه فناوری،بسیاری از بنگاه ها در مراحل مختلف چرخه زندگی خود، با توجه به اقتضائات بازار، هدف و راهبردهای شرکتی از روش های متفاوتی جهت اکتساب فناوری استفاده می کنند. هر بنگاهی جهت حضور موفق در بازار، نیازمند به اکتساب فناوری به بهترین وجه می باشد و بنابراین شناسایی راهبردهای اکتساب فناوری و نقاط قوت و ضعف هر راهبرد از اهمیت به سزایی برخوردار است. از جمله مسائل مهمی که در این زمینه مطرح است انتخاب ترکیبی از راهبردهای مناسب اکتساب فناوری از میان راهبردهای مختلف است، به نحوی که بیشترین منفعت را برای بنگاه به همراه داشته باشد. در هر راهبرد نیزروش های مختلفی برای اکتساب فناوری و همکاری فناورانه وجود دارد که با توجه به نوع نیاز سازمان و محتوای فناوری و همچنین خصوصیات شرکت های اکتساب دهنده و اکتساب گیرنده ، بعضی از این روش ها کاراتر و اثربخش تر خواهند بود. از جمله ابزار ها که می تواند به تعیین درجه تناسب راهبرد کسب فناوری با وضعیت سازمان کمک کند، شناسایی محل قرارگیری سازمان بر روی منحنی دوره عمر آن است. در این مقاله سعی بر این است که بر پایه یک مطالعه تطبیقی و با ترکیب مفاهیم دوره عمر سازمان و راهبردهای اصلی اکتساب فناوری ،راهبردهای اصلی بالقوه مناسب برای بنگاه در هر یک از مراحل دوره عمر خود تعیین و معرفی گردد. در واقع هدف این مقاله عبارتست از برقراری تناظری بین شرایط سازمان در هر یک از مراحل دوره عمر خود و شرایطی که به طور عمومی برای اتخاذ هر یک از راهبردهای اصلی اکتساب فناوری لازم است. تفاصيل المقالة