فصلنامه زمین شناسی ایران
,
العدد39,السنة
10
,
پاییز
1395
دشت دوزدوزان در 80 کيلومتري جنوب شرقي تبريز قرار دارد و یکي از دشت هاي حاصلخيز آذربايجان شرقي است. اقتصاد اصلي ساکنان این منطقه بر پايه کشاورزي است و به تبع آن و با توجه به کمبود منابع آب های سطحی، عمده مصرف آب زيرزميني در بخش کشاورزي است. در اين تحقيق، کاربرد نظری مجم أکثر
دشت دوزدوزان در 80 کيلومتري جنوب شرقي تبريز قرار دارد و یکي از دشت هاي حاصلخيز آذربايجان شرقي است. اقتصاد اصلي ساکنان این منطقه بر پايه کشاورزي است و به تبع آن و با توجه به کمبود منابع آب های سطحی، عمده مصرف آب زيرزميني در بخش کشاورزي است. در اين تحقيق، کاربرد نظری مجموعه هاي فازي برای ارزيابي کيفيت آب نشان داده شده است. به منظور ارزيابي کيفيت آب کشاورزي دشت دوزدوزان به روش فازي، از 7 پارامتر موثر بر کيفيت آب زيرزميني استفاده شده است. بدين منظور، دادههاي کيفي 50 حلقه چاه آب زيرزميني در سال آبي 1391-1390 تهيه شد. با استفاده از مدل فازي، کيفيت آب زيرزميني به سه طبقه مطلوب، قابل قبول و غير قابل قبول تقسيم شد. بر اساس نتايج، 17 نمونه در رده مطلوب و با سطح اطمينان 6/63 درصد تا 84 درصد و 28 نمونه در رده قابل قبول و با سطح اطمينان 48 درصد تا 5/64 درصد قرار گرفتند. 5 نمونه باقيمانده نيز در رده غير قابل قبول و با حداکثر سطح اطمينان 7/13 درصد قرار گرفتند.
تفاصيل المقالة
فصلنامه زمین شناسی ایران
,
العدد48,السنة
12
,
زمستان
1397
تودههای نفوذي بازیک جنوب شهرستان گرمی به سن ائوسن بالايي-الیگوسن بهصورت استوك در میان گدازههای بازالتی ائوسن رخنمون دارند. تودههای نفوذی گابرویی مورد مطالعه دارای بافت گرانولار و حاوی کانیهای پلاژيوكلاز، پيروكسن و در مقادیر کمتر الیوین، آمفیبول قهوهای، بيوتيت و به أکثر
تودههای نفوذي بازیک جنوب شهرستان گرمی به سن ائوسن بالايي-الیگوسن بهصورت استوك در میان گدازههای بازالتی ائوسن رخنمون دارند. تودههای نفوذی گابرویی مورد مطالعه دارای بافت گرانولار و حاوی کانیهای پلاژيوكلاز، پيروكسن و در مقادیر کمتر الیوین، آمفیبول قهوهای، بيوتيت و بهندرت آلکالی فلدسپار میباشند. پیروکسنها از نوع اوژیت هستند، پلاژیوکلازها ترکیب لابرادوریت و آمفیبولها ترکیب پارگازیتی دارند. آمفیبولهای مورد مطالعه با مقادیر Na+K)A ) ≤ 5/0 از 57/0 تا 99/0 و AlIV با مقادیر 61/1 تا 97/1 اتم در ساختار کانیها نشانگر تشکیل آنها از یک ماگمای ساب آلکالن میباشد. بر اساس نتایج دما- فشارسنجی، آمفیبولها در دمای بین 750 تا 885 درجه سانتیگراد و ميانگين فشار 96/5 تا 36/8 کیلو بار، معادل عمق 5/18 تا 9/25 کیلومتر تشکیل شدهاند. همچنین دماسنجی به روش زوج کانی آمفیبول و پلاژیوکلازهای همزیست نشانگر دمای 758 تا 865 میباشد. ترکیب شیمیایی بلورهای آمفيبول با نسبت Fe2+/(Fe2++Mg) از 11/0 تا 32/0، Fe+ 3 با مقادیر 00/0 تا 17/1 اتم در فرمول ساختاری گویای فوگاسيته بالای اکسیژن از 34/6- تا 83/5- و میزان آب 09/3 تا 16/4 درصد در نمونههای مورد مطالعه است. شیمی بلورهای آمفیبول نشانگر تشکیل از ماگمای ساب آلکالن مرتبط با جایگاه ژئودینامیکی وابسته به محیط فرورانش است.
تفاصيل المقالة
رایمگ
يقوم نظام رایمگ بتنفيذ جميع عمليات الاستلام والتقييم والحكم والتحرير وتخطيط الصفحة والنشر الإلكتروني للمجلات العلمية.