شبکه‌های ارتباطي و جاده‌ها بخش مهمي از سرمایه‌های هر كشوري محسوب مي شوند. در كنار اين موضوع، نگهداري از اين شبکه‌های عظيم ارتباطی و روند توسعه فرآیند جاده‌سازی به‌عنوان يكي از عوامل تخريب عرصه‌های منابع طبيعي مبحثی مهم به شمار می آید. در اين تحقيق، زمین‌لغزش‌های رخ‌داده محدوده جاده كياسر واقع در جنوب شهرستان ساري با استفاده از مدل پایه فیزیکی SHALSTAB مورد بررسی قرار گرفت و نقشه پایداری دامنه این محدوده به‌وسیله این مدل تعیین شد. در ابتدا مشخصات فیزیکی و مکانیکی 15 نمونه خاک که در محدوده حاشیه جاده وجود داشتند برداشت و مورداندازه‌گیری قرار گرفت و با 115 مورد از لغزش‌های به وقوع پیوسته در منطقه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیقات میدانی، تجزیه و تحلیل داده‌های زمین‌شناسی، تست‌های آزمایشگاهی و اجرای مدل نشان داد که برای کل لغزش‌های به وقوع پیوسته، 49/43 درصد لغزش‌های واقعی در منطقه ناپایدار صورت گرفته‌اند، سپس اقدام به تفکیک لغزش‌های حاشیه جاده از لغزش‌های رخ‌داده در شرایط طبیعی گردید و برای هرکدام از این زمین‌لغزش‌ها مدل اجرا گردید. نتایج نشان داد زمانی که با استفاده از لغزش‌های حاشیه جاده مدل SHALSTAB اجرا می‌گردد، این مدل قادر به شبیه‌سازی تنها 55/18 درصد از نقاط لغزشی در طبقات ناپایدار بوده و زمانی که این مدل با استفاده از لغزش‌هایی که در شرایط طبیعی به وقوع پیوسته در این محدوده اجرا می‌گردد، با پیش‌بینی 5/69 درصد، کاربرد موفقی داشته است. تفاصيل المقالة