این پژوهش با هدف اصلی شناسایی تأثیر مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد معنا درمانی بر افزایش کیفیت زندگی معلمان زن و مرد مطلقه شهر یاسوج انجام پذیرفت. با توجه به کیفیت زندگی و سبک زندگی، بررسی اثربخشی این شیوة درمان بر کاهش افسردگی را نیز به عنوان هدف دوم در نظر گرفتیم. پژوهش حاضر کاربردي و از نوع نیمه آزمایشی (طرح گروه کنترل نابرابر) می باشد. با استفاده از روش نمونه گیري مبتنی بر هدف یا در دسترس از میان مراجعه کنندگانی که به دادگاه هاي شهر یاسوج مراجعه کرده بودند، با توجه به ملاك هاي در نظر گرفته شده 60 نفر را انتخاب کرده و آنها را به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم کردیم (30نفر براي هر گروه) سپس آزمون هاي امید به زندگی میلر با ضریب پایایی80% و پرسشنامه سازگاري پس از طلاق فيشر (FDAS) با ضریب پایایی98% و پرسشنامه فرم كوتاه مقياس كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQOL – BREF) با ضریب پایایی آزمون بازآزمون برای زیرمقیاس های سلامت جسمی 77/0، سلامت روانی 77/0، روابط اجتماعی 75/0، سلامت محیط 84/0 به دست آمد. از هر دو گروه گرفته شد. نتایج تحلیل آماري آزمون Tدر پیش آزمون، تفاوت معناداري را کیفیت زندگی را نشان نداد. نتایج نشان داد اثر مشاوره معنا درمانی بر ابعاد کیفیت زندگی معنی دار می باشد و میزان نگرش به طلاق معنی دار نمی باشد. تفاصيل المقالة