حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در سوریه و حمله متقابل ایران به اسرائیل از منظر حقوق بین الملل
الموضوعات : International lawمحمد صالح عالمی 1 , امیررضا نیک منش 2
1 - گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 - گروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: اﻣﺎﻛﻦ دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ و ﻛﻨﺴﻮﻟﻲ, ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ, ﻋﻬﺪﻧﺎﻣﻪ ١٩٦١ و ١٩٦٣, ﻋﻤﻞ ﺗﻼﻓﻲ ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ, دﻓﺎع ﻣﺸﺮوع,
ملخص المقالة :
اﻣﺎﻛﻦ دﻳﭙﻠﻤﺎﺗﻴﻚ و ﻛﻨﺴﻮﻟﻲ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﻗﺮارى ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ در ﻋﺮﺻﻪ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ اﺳﺖ و ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ از اﻣﺎﻛﻦ ﻣﺬﻛﻮر ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺣﺴﻦ ﻧﻴﺖ ﻛﺸﻮر ﻣﻴﺰﺑﺎن و ﺗﺪاوم ﺗﻤﺎس دوﺳﺘﺎﻧﻪ دو ﻛﺸﻮر اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻮاد ٢٢ ﻋﻬﺪﻧﺎﻣﻪ ١٩٦١ و ٣١ ﻋﻬﺪﻧﺎﻣﻪ ١٩٦٣ ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ دارﻧﺪ و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻮرد ﺗﻌﺮض و ﺗﺠﺎوز ﻛﺸﻮر ﻣﻴﺰﺑﺎن ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎى دﻳﮕﺮ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد؛ اﻣﺎ رژﻳﻢ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺎ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﻮاﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺮرات ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ آﺷﻜﺎر اﻫﺪاف و اﺻﻮل ﻣﻨﺸﻮر ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ و ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ و در ١٣ ﻓﺮوردﻳﻦ ١٤٠٣ ﺑﻪ ﻛﻨﺴﻮﻟﮕﺮى اﻳﺮان در ﺳﻮرﻳﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻃﻲ آن ﺗﻌﺪادى از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺑﻪ ﻋﻼوه ﺟﻤﻬﻮرى اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﺑﺎ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﻈﺎﻣﻲ و در ﻗﺎﻟﺐ ﻋﻤﻞ ﺗﻼﻓﻲ ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ دﻓﺎع ﻣﺸﺮوع در ﺗﺎرﻳﺦ ٢٥ ﻓﺮوردﻳﻦ ١٤٠٣ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻗﺮار داد. در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن زﻣﻴﻨﻪ ﺗﺎرﻳﺨﻲ درﮔﻴﺮى ٢ ﻛﺸﻮر و وﺟﻮه ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺣﻘﻮﻗﻲ ﺣﻤﻼت آﻧﻬﺎ را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار دادهاﻧﺪ و در ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﺬﻛﻮر از ﺷﻴﻮه ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاى ﺑﻬﺮه ﺑﺮدهاﻧﺪ.
