«خود ایده آل» به مثابه سازه معنوی برای دانشگاه اخلاق مدار در بستر حکمرانی علم
الموضوعات : Ethics and Islamic Education
1 - استادیار گروه حکمرانی فرهنگی اجتماعی، دانشکده حکمرانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
در عصر حاضر، انسان‌ها بیش از هر زمان دیگری به دنبال دستیابی به آرامش درونی از طریق آسایش جسمی هستند. دستیابی به این آرامش پایدار تنها از طریق ترویج معنویت، اخلاق، و تقویت قوای روحانی ممکن است. در این میان، دانشگاه‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز علمی و فرهنگی، نقشی حیاتی در بهبود زندگی بشر و تأمین آسایش نسبی ایفا می‌کنند. دانشگاه‌ها نه تنها کانون تحولات و مقدرات بشری هستند، بلکه منبع اصلی تأمین دانش و حکمرانی علم به شمار می‌آیند، به طوری که می‌توانند علم را به عنوان بخشی از «خودِ ایده‌آل» به جهانیان عرضه کنند. ضرورت بررسی این موضوع در نقش مهم دانشگاه‌های اخلاق مدار نهفته است، چرا که این دانشگاه‌ها می‌توانند علم نافع و زندگی خردمند را از طریق حاکمیت و گفتمان‌سازی علمی ترویج دهند. مسئله اصلی پژوهش حاضر شناسایی ویژگی‌های دانشگاه‌های اخلاق‌مدار و تحلیل نقش «خودِ ایده‌آل» در بستر آنهاست. تأکید ویژه بر ساخت معنوی خودِ ایده‌آل متناسب با زیست‌بوم و بر مدار آرمان‌های هدف‌گذاری‌شده، محوری‌ترین جنبه این تحقیق است. این پژوهش با استفاده از روش‌های تحلیلی و تفسیر متون دینی، به بررسی چگونگی شکل‌گیری و توسعه خودِ ایده‌آل در دانشگاه‌های اخلاق‌مدار می‌پردازد. فرضیه اصلی پژوهش این است که "خودِ ایده‌آل" به عنوان سازه‌ای معنوی می‌تواند به تحقق "خودِ تکاملی" در منطق الهی کمک کند، در حالی که در منطق ماتریالیسم، این امر محدود به خود طبیعی است. اهداف این تحقیق شامل تبیین مفهوم خود ایده‌آل، شناسایی موانع موجود بر سر راه آن، و ارائه راهکارهایی برای تحقق آن در دانشگاه‌های اخلاق‌مدار است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که با وجود متغیرهای بازدارنده، می‌توان با تکیه بر متون دینی و ارزش‌های اخلاقی، خود ایده‌آل را به عنوان مبنایی برای تحول مثبت در دانشگاه‌های اخلاق‌مدار به کار گرفت. این تحقیق می‌تواند به فهم بهتر نقش دانشگاه‌ها در گسترش علم و معنویت در زندگی معاصر کمک کند.
203 |
نوع مقاله: پژوهشی
صفحات 219 - 203
«خود ایده آل» به مثابه سازه معنوی برای دانشگاه اخلاق مدار در بستر حکمرانی علم
محمد اسماعیل عبداللهی1
چکیده
در عصر حاضر، انسان‌ها بیش از هر زمان دیگری به دنبال دستیابی به آرامش درونی از طریق آسایش جسمی هستند. دستیابی به این آرامش پایدار تنها از طریق ترویج معنویت، اخلاق، و تقویت قوای روحانی ممکن است. در این میان، دانشگاه‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز علمی و فرهنگی، نقشی حیاتی در بهبود زندگی بشر و تأمین آسایش نسبی ایفا می‌کنند. دانشگاه‌ها نه تنها کانون تحولات و مقدرات بشری هستند، بلکه منبع اصلی تأمین دانش و حکمرانی علم به شمار می‌آیند، به طوری که می‌توانند علم را به عنوان بخشی از «خودِ ایده‌آل» به جهانیان عرضه کنند. ضرورت بررسی این موضوع در نقش مهم دانشگاه‌های اخلاق مدار نهفته است، چرا که این دانشگاه‌ها می‌توانند علم نافع و زندگی خردمند را از طریق حاکمیت و گفتمان‌سازی علمی ترویج دهند. مسئله اصلی پژوهش حاضر شناسایی ویژگی‌های دانشگاه‌های اخلاق‌مدار و تحلیل نقش «خودِ ایده‌آل» در بستر آنهاست. تأکید ویژه بر ساخت معنوی خودِ ایده‌آل متناسب با زیست‌بوم و بر مدار آرمان‌های هدف‌گذاری‌شده، محوری‌ترین جنبه این تحقیق است. این پژوهش با استفاده از روش‌های تحلیلی و تفسیر متون دینی، به بررسی چگونگی شکل‌گیری و توسعه خودِ ایده‌آل در دانشگاه‌های اخلاق‌مدار می‌پردازد. فرضیه اصلی پژوهش این است که "خودِ ایده‌آل" به عنوان سازه‌ای معنوی می‌تواند به تحقق "خودِ تکاملی" در منطق الهی کمک کند، در حالی که در منطق ماتریالیسم، این امر محدود به خود طبیعی است. اهداف این تحقیق شامل تبیین مفهوم خود ایده‌آل، شناسایی موانع موجود بر سر راه آن، و ارائه راهکارهایی برای تحقق آن در دانشگاه‌های اخلاق‌مدار است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که با وجود متغیرهای بازدارنده، می‌توان با تکیه بر متون دینی و ارزش‌های اخلاقی، خود ایده‌آل را به عنوان مبنایی برای تحول مثبت در دانشگاه‌های اخلاق‌مدار به کار گرفت. این تحقیق می‌تواند به فهم بهتر نقش دانشگاه‌ها در گسترش علم و معنویت در زندگی معاصر کمک کند.
واژگان كليدي
خود ایده آل، خود تکاملی، حکمرانی علم، دانشگاه اخلاق مدار، سازه معنوی.
[1] . استادیار گروه حکمرانی فرهنگی اجتماعی، دانشکده حکمرانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
Email: m.e.abdollahi@ut.ac.ir
تاریخ دریافت: 13/7/1403 پذیرش نهایی: 8/10/1403
