رابطه علی خودتخریب‌گری دختران نوجوان و باورهای غیرمنطقی مادران با نقش میانجی اضطراب والدین و رابطه والد-نوجوان
الموضوعات : روانشناسی
اشرف سادات موسوی
1
,
مهری خرمی نودهی
2
1 - دانشگاه حضرت معصومه
2 - روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: خودتخریب‌گری, باورهای غیرمنطقی, رابطه والد-نوجوان, اضطراب,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علی باورهای غیرمنطقی والدین و خودتخریب‌گری دختران نوجوان با نقش واسطه‌ای اضطراب والدین و رابطه والد- نوجوان انجام شد. جامعه آماری پژوهش، دختران متوسطه دوم شهر تهران و مادران آنان بودند. نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی چندمرحله‌ای (خوشه‌ای) ابتدا بر اساس مناطق آموزش و پرورش و سپس با همکاری آموزش و پرورش مناطق و مدارس، از مدارس و به تعداد 160 نفر انجام شد. برای گردآوری داده‌ها پرسشنامه ارزیابی رابطه والد- نوجوان، مقیاس خودتخریب‌گری مزمن، آزمون باورهای غیرمنطقی و آزمون اضطراب حالت- صفت اسپییلبرگر به‌کار رفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-25 و Amos-25 انجام شد. شاخص‌های برازش مدل نشانگر برازش مدل با داده‌ها بود. رابطه علی میان باورهای غیرمنطقی والدین و خودتخریب‌گری نوجوانان دختر هم به‌طور مستقیم و هم به‌طور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای میانجی تأیید شد. در نتيجه گيری كلی می‌توان گفت باورهای غيرمنطقی مادر با افزایش اضطراب مادر و اثرگذاری مخرب بر روابط والد-نوجوان می‌تواند منجر به بروز خودتخریب‌گری در نوجوان شود. در نظر گرفتن این یافته‌ها برای درمان رفتارهای خوتخریب‌گر نوجوانان سودمند است.
