ارزیابی فنی-اقتصادی نیروگاه های فتوولتائیک خورشیدی در استان گیلان
الموضوعات : Environment and energy
میر حامد حاکم زاده
1
,
شهرام شریفی
2
,
هانیه میربلوکی
3
,
طوبی عابدی
4
,
شمیم مقدمی خمامی
5
,
سید جواد موسوی
6
1 - کارشناس، گروه مطالعات انرژی، پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی، رشت، ایران
2 - استادیار، گروه مطالعات ناحیه ای، پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی، رشت، ایران
3 - پژوهشگر گروه مهندسی محیط زیست، پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی، رشت، ایران
4 - استادیار، گروه محیط زیست طبیعی، پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی گیلان، رشت، ایران
5 - گروه پایش منابع آب، پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی، رشت، گیلان، ایران
6 - استادیار، گروه مهندسی محیط زیست، پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی، رشت، گیلان، ایران
الکلمات المفتاحية: انرژی های تجدیدپذیر, انرژی خورشیدی, نیروگاه‌های فتوولتائیک, ارزیابی فنی-اقتصادی, انتشار گاز های گلخانه ای.,
ملخص المقالة :
افزایش تقاضای انرژی، نیاز به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و حرکت به‌سوی منابع انرژی تجدیدپذیر، احداث نیروگاه‌های فتوولتائیک خورشیدی را به گزینه‌ای قابل‌توجه در استان گیلان تبدیل کرده است. این در حالی است که تاکنون ارزیابی فنی-اقتصادی جامع برای احداث نیروگاه‌های فتوولتائیک خورشیدی، با توجه به میزان تابش خورشیدی که به‌دلیل شرایط اقلیمی در بخش عمده‌ای از سال محدود است، در این منطقه انجام نشده بود. این پژوهش با هدف امکان‌سنجی تأمین انرژی پایدار، کاهش اثرات محیط زیستی و بررسی هزینه‌ها و سودآوری پروژه، به ارزیابی فنی-اقتصادی نیروگاه‌های فتوولتائیک خورشیدی در استان گیلان می‌پردازد. برای شبیه‌سازی عملکرد این نیروگاه‌ها، از داده‌های آب‌وهوایی پایگاه اقلیمی ناسا و نرم‌افزار PVsyst استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که به‌دلیل شرایط اقلیمی، به‌ویژه میزان تابش خورشیدی، عملکرد نیروگاه‌های خورشیدی در شهرهای رودبار و تالش بسیار مطلوب است. این وضعیت منجر به بازگشت سریع‌تر سرمایه و افزایش سودآوری سیستم‌های فتوولتائیک خورشیدی در این مناطق می‌شود. با این وجود، در اکثر نقاط استان گیلان، پتانسیل تولید انرژی خورشیدی به‌دلیل تابش نسبتاً کم، پوشش ابری گسترده و شرایط جوی مرطوب و بارانی، محدود است. علاوه بر این، یافته‌ها حاکی از آن است که استفاده مستقیم از برق تولیدی در صنایع، به‌جای فروش آن به شبکه، گزینه‌ای به‌مراتب مقرون‌به‌صرفه‌تر است. این رویکرد نه‌تنها هزینه‌های تولید را کاهش می‌دهد، بلکه انگیزه سرمایه‌گذاری در این حوزه را نیز تقویت می‌کند.
