مقایسه استرس ادراک‌شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در زنان مبتلا به دیابت نوع یک و دو
فاطمه محمدی
1
(
دانشجو ارشد روانشناسی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم(ص)، تبریز، ایران.
)
هادی اکبری نژاد
2
(
استادیار گروه روانشناسی موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران.
)
پریا فاروقی
3
(
استادیار گروه روانشناسی موسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران.
)
الکلمات المفتاحية: استرس ادراک‌شده, احساس انسجام, پایبندی به درمان, دیابت نوع یک و دو.,
ملخص المقالة :
هدف از پژوهش حاضر مقایسه استرس ادراک شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری را کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو شهر تبریز در سال 1402 بود که عضو انجمن دیابت این شهر بودند تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 100 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو؛ (50 نفر) زنان مبتلا به دیابت نوع یک و (50 نفر) زنان مبتلا به دیابت نوع دو بودند. به¬منظور مقایسه با گروه هدف، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‌های استرس ادراک‌شده کوهن (1983)، احساس انسجام فلسنبرگ (2006) و تبعیت از درمان بیماری¬های مزمن مدانلو (1392) مورد آزمون قرار گرفتند. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون تحلیل واریانس چندمتغییره (مانوا) استفاده شد. تجزیه و تحلیل فرضیه‌ها نشان دهنده این بود که بین بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو از نظر استرس ادراک‌شده و مولفه‌های آن (خودکارآمدي ادراك شده و درماندگی ادراك شده) (05/0P>) ، احساس انسجام و مولفه‌های آن (فهم‌پذیری (توانایی درک)، توانایی مدیریت و معناداری) (05/0P>) و پایبندی به درمان و مؤلفه¬های آن (اهتمام در درمان، تمایل به مشارکت در درمان، توانایی تطابق، تلفیق درمان با زندگی، چسبیدن به درمان، تعهد به درمان و تردید در اجرای درمان) (05/0P>) تفاوت معنی‌دار وجود ندارد. با توجه به‌نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت میزان استرس ادراک¬شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در هر دو گروه بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو به یک اندازه است.
