رابطه شفقت با خود و انعطافپذيري روانشناختي با فرسودگي تحصيلي دانشجويان
الموضوعات : Psychology
نرگس پورطالب
1
,
حامد مشفقی قره بابا
2
,
ژیلا کاردان حلوایی
3
1 - گروه آموزش روانشناسی و مشاوره دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی _۸۸۹_ ۱۴۶۶۵_ تهران، ایران.
2 - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی دانشگاه سراج، تبریز، ایران.
3 - گروه آموزش علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی _۸۸۹_ ۱۴۶۶۵_ تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: فرسودگي تحصيلی, انعطاف پذيري روانشناختي, شفقت به خود,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر رابطه شفقت با خود و انعطاف پذيري روانشناختي با فرسودگي تحصيلي دانشجويان بود .اين پژوهش از لحاظ هدف بنيادي و از نظر روش پژوهش توصيفي-همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد موسسه آموزش عالي سراج در سال تحصيلي 1403-1402 بودند كه از اين جامعه با توجه به جدول مورگان و به روش نمونه‌گيري در دسترس به تعداد 321 نفر انتخاب شدند و مورد بررسي قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه فرسودگي تحصيلي برسو و همکاران، پرسشنامه انعطافپذيري روانشناختي بوند و همكاران و مقياس شفقت به خود نف استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با روش آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه (گام به گام) انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه بين شفقت به خود و مؤلفه هاي مهرباني با خود، اشتراك انساني و ذهن آگاهي و انعطاف پذيري روانشناختي با فرسودگي تحصيلي دانشجويان رابطه منفي و معناداري وجود دارد. همچنين بين قضاوت در مورد خود، انزوا و بزرگ نمايي با فرسودگي تحصيلي در دانشجويان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي خودمهرباني، انزوا، بزرگ نمايي و ذهن‌آگاهي و انعطافپذيري روانشناختي قادرند تغييرات فرسودگي تحصيلي را در دانشجويان پيش بيني كنند (05/0>P). بنابراين توجه به شفقت به خود و انعطاف پذيري روانشناختي نقش مهمي در كاهش فرسودگي تحصيلي دانشجويان دارند.
