مقايسة وضعيت بهداشت رواني معلمان مدارس عادي با معلمان مدارس استثنایي
الموضوعات : psychologyزهرا مكملي 1 , زهرا یوسفی 2 , مریم قوچيانی 3 , محمدباقر كجباف 4 , ابوالقاسم نوری 5
1 - دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2 - دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3 - دانشگاه پيام‌نور تهران، تهران، ایران
4 - دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
5 - دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
چكيده: هدف اين پژوهش مقايسة وضعيت بهداشت رواني معلمان مدارس عادي با مـعلمان مدارس استثنايي استان اصفهان بود. با در نظر گرفتن متغيرهاي جمعيت‌شناختي (سابقة خدمت، ميزان تحصيلات، و معدل مدرك تحصيلي) نمونه‌ای 409 نفري از معلمان مرد و زن که در سه دورة ابتدايي، راهنمايي، و متوسطه و پيش-دانشگاهي تدریس می‌کردند و نیز معلمانِ استثناييِ گروه‌هاي نابينا، ناشنوا، و كم‌توان ذهني با روش تصادفی طبقه‌ای، متناسب با حجم نمونه انتخاب شد. از پرسشنامة محقق‌ساخته براي ثبـت ويژگي‌هاي فردي و جمعيت‌شناختي نمونه استفاده شد و پرسشنامة R-90-SCL نیز به منظور ارزيابي وضعيت سلامت رواني معلمان، بر آنها اجرا شد. نتايج نشان داد كه بين بهداشت رواني معلمان دانش‌آموزان عادي و استثنایي تفاوت معناداري وجود دارد و شدت علائم مرضي در معلمان مدارس عادي، در مقایسه با معلمان مدارس استثنایي، بيشتر است (05/0P<). تفاوت بين معلمان زن و مرد و اثر متقابل جنسيت معلم و نوع دانش‌آموزان بر بهداشت روانی معلمان معنادار نبود. بررسی رابطة بين بهداشت رواني و متغيرهاي جمعيت‌شناختي بيانگر آن بود كه تنها در گروه معلمان مدارس استثنایي، هر چه سنوات خدمت كمتر بود، علائم مرضيِ شدیدتری مشاهده می‌شد (05/0P<). نتیجه آنکه برخلاف باور عمومی و شواهد پژوهشيِ موجود، بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش، معلمان مدارس استثنايی در مقايسه با معلمان مدارس عادی، از وضعيت بهداشت روانی مطلوب‌تری برخوردارند.
