تحلیل اثرات " SPRAWL REPAIR" بر سرمایه اجتماعی
الموضوعات :
محمدتقی حیدری
1
,
سعدی ساعدی دویسه
2
1 - دانشگاه زنجان/برنامه ریزی شهری؛ جغرافیا
2 - 0دانشجوی دکتری، جغرافیاو برنامه¬ریزی¬شهری، دانشگاه زنجان، ایران(نویسندة مسئول
الکلمات المفتاحية: واژه‌هاي كليدي: SPRAWL REPAIR , سرمایه اجتماعی, پراکندگی شهری , پایدای اجتماعی,
ملخص المقالة :
چكيده رشد پراکنده شهرها علاوه بر تأثیرات منفی زیست محیطی و اقتصادی دارای هزینه های اجتماعی زیادی هستند، این هزینه ها با جابجایی و فاصله گرفتن محله های شهری از مرکز شهر و شکل گیری حومه های شهری روزبه روز بیشتر میشود. پراکندگی شهری به خودی خود هزینه اجتماعی در برندارد ولی جابجایی جمعیتی اولین پیامد گسترش شهری است که بر شبکه اجتماعی تأثیرگذار است. مشکلات اجتماعی مربوط به پراکندگی مانند فقدان تنوع ،ارتباطات ضعیف ودر نتیجه کاهش سرمایه اجتماعی و نیز مشکلات بهداشتی مانند چاقی به دلیل وابستگی به خودرو به آن نسبت داده شده است. پراکندگی ساختار محله را به نفع الگوهای وابسته به خودرو رها می کند در نتیجه رانندگی تقریباً برای تمام فعالیت های روزانه اجباری است. و بالاخره ، مفسرانی مانند پاتنام استدلال می‌کنند که سبک زندگی حومه‌ای کم تراکم مرتبط با پراکندگی، سرمایه اجتماعی را کاهش نیز می‌دهد و منجر به جامعه‌ای کمتر سالم میشود. Sprawl Repair توسعه‌های پراکنده شهری تحت سلطه خودرو را به جوامع کاملی تبدیل می‌کند که عملکرد اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی بهتری دارند. هدف از استراتژی بازآفرینی پراکندگیها، ایجاد جوامع بر اساس واحد محله است. تاکتیک اولیه این روش، درج عناصر مورد نیاز مانند ساختمان‌ها، تراکم بالا، فضای عمومی، ارتباطات اضافی و ... برای تکمیل و تنوع بخشیدن به توده‌های تک فرهنگی پراکنده است.باتوجه به اینکه امروزه رویکرد های مشارکت محور و مردم مبنا از پیشرو ترین و پذیرفته ترین رویکرد های عرصه طراحی شهری است لذا در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است سعی بر این است که مفهوم سرمایه اجتماعی را با Sprawl Repair که به عنوان یک تاکتیک نو در بازآفرینی پراکندگی ها و ایجاد جوامع کامل معرفی شده است پیوند دهیم و درنهایت اثبات می کنیم که بازآفرینی پراکنگی شهری نیروی محرک و عامل تسهیل گری است که بر سرمایه اجتماعی پیامدهای مثبتی دارد.
منابع
- جین جاکوبز ، (1961) مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکایی، ترجمه حمید رضا پارسی.
- رنانی، محسن؛ عماد زاده، مصطفی؛ مؤید فر، رزیتا ( 1385 ) سرمایه اجتماعی و رشد اقتصادی: ارائه یک الگوی نظری، مجله 133- پژوهشی علوم انسانی دانشگاه اصفهان، دوره 21 ، شماره 2، صص. 15
- میر نجف موسوی و همکاران ؛ تحلیل اثرات رشد پراکنده رویی شهری بر سرمایه اجتماعی مطالعه موردی: شهر مراغه فصلنامه شهر پایدار، دورۀ 1، شمارۀ 3، پاییز 139
- Andrea Civelli Arya Gaduh Alexander D. Rothenberg Yao Wang “ URBAN SPRAWL AND SOCIAL CAPITAL ”2010 NATIONAL BUREAU OF ECONOMIC RESEARCH
- Jun Sung Kim, Eleonora Patacchini, Pierre M Picard and Yves Zenou “URBAN INTERACTIONS” jun kim sung 2017.
- Galina tachieva “SPRAWL REPAIR A Comprehensive Method for Quality of Life Upgrade ” 2011.
- Galina Tachieva “SPRAWL REPAIR MANUAL” 2010.
- Jenny Hsu, David C. Prosperi “Sprawl Repair Act”: Realizing Polycentricity in Metropolitan Spatial Structure 2011.
- Manfred Schrenk “The Sprawl Repair Method” 2013.
- Matthew E. Kahn & Glaeser&kahn “Sprawl and Urban Growth” 2003
- Anthony Downs “ SOME REALITIES ABOUT SPRAWL AND URBAN DECLINE ” 1999
- BRUECKNER, J. K. AND A. G. LARGEY (2008): “Social interaction and urban sprawl,” Journal of Urban Economics,
- .BISHOP, B. (2009): The big sort: Why the clustering of like-minded America is tearing us apart, Houghton Mifflin Harcourt.
- Galina Tachieva “from sprawl to complete communities، 2012
- Bramley .G and power .s “urban form and social sustainability 2016
- Lund, H. (2003) Testing the claims of new urbanism – local access pedestrian travel and neighboring behaviors, Journal of the American Planning Association, No 69, pp. 414–429.
- Jun Sung Kim Eleonora Patacchini“Spatial Interactions“2022
- Hanifan, L. J. (1916) the Rural School Community Center, Annals of American
- Academy of Political and Social Science, No 67, pp. 130-138.
- Brueckner, J.K., 2000. Urban sprawl: Diagnosis and remedies. International Regional
- Science Review 23, 160-171.
- Brueckner, J.K., 2001. Urban sprawl: Lessons from urban economics. In: Gale, W.G.,
- Pack, J.R. (Eds.), Brookings-Wharton Papers on Urban Affairs, Brookings Institution,Washington, D.C., pp. 65-89.
