آیا نظامیسازی منجر به آلودگی هوا میشود؟ آزمون فرضیه اسلحه در مقابل آبوهوا برای کشورهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (منا)
الموضوعات : environmental economy
1 - دانش آموخته دکتری اقتصاد بخش عمومی دانشگاه لرستان
الکلمات المفتاحية: نظامیسازی, آلودگی هوا, مدل STIRPAT, رگرسیون پانل کوانتایل, کشورهای منا.,
ملخص المقالة :
بر اساس نظریه یورگنسون و همکاران (2023) تحت عنوان فرضیه اسلحه در مقابل آبوهوا، نظامیسازی میتواند منجر به آلودگی هوا شود. در این راستا، هدف اصلی پژوهش حاضر آزمون این فرضیه و پاسخ به این سؤال است که آیا نظامیسازی به افزایش انتشار CO2 در کشورهای منطقه مناطی سالهای 2022-2000 منجر شده است؟ و اینکه با توجه به پاسخ این سؤال، کشورهای این منطقه بایستی در آینده چه سیاست محیطزیستی مناسبی را در قبال موضوع نظامیسازی در پیش گیرند؟ روش تحقیق، توصیفی تحلیلی است که در قسمت توصیف از روش اسنادی استفاده شده و بخش تحلیل متکی بر مفاهیم اقتصادسنجی است. به این منظور این مقاله با بهکارگیری یک مدل STIRPAT در زمینه عوامل مؤثر بر تخریب محیطزیست و آزمون تجربی آن از طریق روش رگرسیون پانل کوانتایل با استفاده از دادههای 16 کشور منطقه منا (شامل ایران) رابطه بین شاخص جهانی نظامیسازی و انتشار CO2 را بررسی میکند. نتایج نشان میدهد که نظامیسازی در کوانتایلهای پایین (کمتر از 25th) اثر بیمعنا و در کوانتایلهای بیشتر از 25th، اثر مثبت و معنیدار بر انتشار CO2 دارد. این نتیجه به آن معناست که اثر مثبت نظامیسازی بر انتشار CO2 در کشورهای منطقه منا که از سطح آلودگی هوای کمتری برخوردارند (بر خلاف کشورها با آلودگی سطح بالا)، نمود پیدا نمیکند. با توجه به اینکه امکان کاهش در سطح نظامیسازی بهدلیل مسائل امنیتی ممکن است برای بیشتر کشورهای منطقه منا نامطلوب و ناممکن باشد؛ بنابراین کشورهایی که با سطوح بالای آلودگی هوا در این منطقه مواجه هستند (مانند کشور ایران)، بایستی در آینده از فناوریهای نوین، تحقیق و توسعه و منابع انرژی پاکتر در فعالیتهای نظامی خود بهمنظور مقابله با تغییرات آبوهوایی استفاده کنند.
