زنان به‌مثابه سوژۀ انقلابی در اندیشۀ «علی شریعتی»
الموضوعات : Research in Theoritical Politics
فاطمه ذوالفقاریان
1
,
سید محمد علی تقوی
2
,
سید حسین اطهری
3
1 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
2 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
3 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
«علی شریعتی»، نمونه روشنفکر عرصۀ عمومی در ایران در دهه 1340 بود که هم صدای نوآوریهای ایدئولوژیکی زمانهاش بود و هم بازتاب سردرگمی‌های آن زمان به شمار میآمد. پيشگامي شريعتي در ميان روشنفكران معاصر ايراني در طرح مسئله زنان در گستره عمومي قابل توجه است و این مقاله سعی دارد تا اندیشۀ سیاسی علی شریعتی را به عنوان روشنفکری اثرگذار در موضوع زنان تحلیل کند. در این پژوهش، پدیدار زن در اندیشههای شریعتی از منظر تحول مفهومی قدرت بررسی خواهد شد و واکاوی وضعیت زنان، آسیب‌شناسی و مشکلات زنان و راهکار شریعتی برای حل آنها با توجه به نقد روایت‌های سنتی و مدرن در نقطه کانونی این مقاله قرار دارد. فرضیه این پژوهش بر این مدعاست که شریعتی درباره زنان، رویکرد چپ‌گرایانه دارد و تلاش می‌کند تا با دیگری قرار دادن غرب به‌مثابه روایتی که از زنان، استفاده ابزاری می‌کنند و بنیادگرایان سنتی که زنان را حذف می‌کنند، راه جدیدی ابداع کند. یافته‌های پژوهش نشان میدهد که شریعتی، روایت انقلابی از مطالبات زن ارائه میدهد و با استفاده از آموزههای ایدئولوژیکی سعی داشته تا زنان ایرانی را به‌مثابه سوژه انقلابی معرفی کند.
