معاینه ارتوپدی اندام خلفی در دام کوچک
الموضوعات :
حمیدرضا مسلمی
1
(استادیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران)
مهشید فرمند
2
(دانشجو، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران)
الکلمات المفتاحية: معاینه ارتوپدی, اندام خلفی, دام کوچک,
ملخص المقالة :
لنگش یک مشکل رایج در حیوانات کوچک است. در بیشتر موارد، اندام آسیب دیده شناسایی می شود، اما منشاء دقیق آن در اندام می تواند نامشخص و چالش برانگیز باقی بماند. معاینه ارتوپدی نقش مهمی در تعیین محل لنگش، تشخیص علت و یافتن درمان مناسب دارد. تشخیص زود هنگام مشکلات اسکلتی- عضلانی، برای بکارگیری درمان مناسب یا استفاده از روش های پیشگیرانه در اوایل پیشرفت بیماری، حیاتی است. معاینه کامل ارتوپدی باید برای هر بیمار با علائم ناهنجاری های اسکلتی عضلانی انجام شود. یک رویکرد سیستماتیک در معاینه ارتوپدی برای اطمینان از ارزیابی تمام ساختارها و از دست نرفتن بخشی از آن مهم است. هدف از معاینه ارتوپدی ارزیابی بیمار از نظر وجود یا عدم وجود بیماری و شناسایی علت ایجاد آن است. معاینه ارتوپدی شامل اخذ تاریخچه، مشاهده راه رفتن، تحلیل و ارزیابی گام و معاینه بالینی بیمار می باشد. قبل از شروع معاینه بالینی، سابقه لنگش، تشخیص و درمان های قبلی و میزان تأثیر آنها، وجود هر بیماری سیستمیک دیگر و رژیم غذایی باید ثبت شود. همچنین زمان شروع و علل احتمالی لنگش و زمان پیشرفت آن، به تشخیص بهتر کمک می کند. مشاهده راه رفتن بیمار با سرعت های مختلف و از جهت های متفاوت بسیار مهم است. مشاهده بالا و پایین رفتن بیمار از پله و سطح شیب دار نیز می تواند مفید باشد. درک حرکت و راه رفتن برای تشخیص بسیاری از مشکلات اسکلتی- عضلانی و عصبی ضروری است. قبل از هر گونه معاینه ارتوپدی یا عصبی، ارزیابی راه رفتن باید انجام شود. ارزیابی راه رفتن می تواند برای روشن ساختن این نکته که کدام اندام تحت تاثیر قرار گرفته، مفید باشد. در نهایت اقدام به انجام معاینه بالینی ارتوپدی در حیوان می شود. در این مقاله به نحوه معاینه بالینی سیستماتیک در اندام حرکتی خلفی پرداخته می شود.
1. Duerr FM. Canine lameness. John Wiley & Sons, Inc. 2020.
2. Arthurs G. Orthopaedic examination of the dog 2. Pelvic limb. In Practice. 2011;33:172–79.
3. Jeffrey N: Neurological examination of dogs 1. Techniques. In Practice. 2001;23:118-30.
4. Scott H. Non-traumatic causes of lameness in the hindlimb of the growing dog. In Practice. 1999;21(4): 176-88.
5. Di Dona F, Della Valle G, Fatone G. Patellar luxation in dogs. Veterinary Medicine: Research and Reports. 2018;9 23–32.
6. Witte P, Scott H. Investigation of lameness in dogs 2. Hindlimb. In Practice. 2011;33:58-66.
7. Houlton JE. A problem orientated approach to the diagnosis of joint disease. In BSAVA Manual of Small Animal Arthrology. Eds J. E. F. Houlton & R. W. Collinson. BSAVA Publications. 1994.
8. Ginja M, Gaspar AR, Ginja C. Emerging insights into the genetic basis of canine hip dysplasia. Veterinary Medicine: Research and Reports. 2015;6:193–202.
9. Fossum TW, Cho J, Dewey CW, Hayashi K, Huntingford JL, MacPhail CM, et al. Small animal surgery. Philadelphia, PA : Elsevier, Inc. 2019.
10. Schachner ER, Lopez MJ. Diagnosis, prevention, and management of canine hip dysplasia: a review. Veterinary Medicine: Research and Reports. 2015;6:181–92.
