وجوه تمايز مؤلفه‌هاي محرميت معماري متأثر از تفاوت سبك زندگي در فرهنگ شرق و غرب
الموضوعات : Basic concepts in Islamic urban planning and architecture
حسن ناصري ازغندي
1
,
محسن طبسی
2
,
حسن رضایی
3
1 - استاديار، گروه معماري، واحد تربت حيدريه، دانشگاه آزاد اسلامي، تربت حيدريه
2 - دانشیار، گروه معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامي، مشهد
3 - استاديار، گروه معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
از آنجا كه معماري كالبدي است بر پايه روابط دروني و بيروني، محرميت به عنوان يك مفهوم فرهنگي- اجتماعي در معماري همواره به صور گوناگون نمود داشته است. مطالعات نشان مي‌دهد كه فاصله ايجاد شده مابين لزوم شكل‌گيري محرميت و چگونگي تجلي كالبدي آن وابسته به شرايط دوره تاريخي و يا موقعيت جغرافيايي، سبب شده است كه علاوه بر كالبد محرميت، چگونگي ادراك آن نيز به شدت متأثر از محيط فرهنگي باشد كه در آن واقع شده است. بنابراين محرميت مفهومي است كه وجه ادراكي آن وابسته به فرهنگ و سبك زندگي و وجه كالبدي آن نمود يك مفهوم در معماري است. هدف اصلي تحقيق حاضر آن است که با شناسايي مؤلفه‌هاي محرميت معماري و وجه تمايز آن متأثر از سبك‌زندگي در فرهنگ شرق و غرب، مبنايي براي آسيب‌شناسي مفهوم محرميت در معماري معاصر تبيين نمايد. بنابراين، پژوهشگران در پي پاسخگويي به اين پرسش هستند كه: سبك زندگي متفاوت در دو فرهنگ شرق و غرب چه تمايزي را در مؤلفه‌هاي محرميت معماري سبب شده است؟ پژوهش مبتني بر روش توصيفي با رويكرد تحليل محتوا، جهت دستيابي به نتيجه از استدلال منطقي بهره گرفته است. جمع‌آوري داده‌ها مطابق با مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي است. نتايج مؤيد آن است كه تفاوت در سبك‌زندگي و به تبع آن نوع نگاه به محرميت سبب شده است كه در فرهنگ شرق با تأكيد بيشتر بر شخص با هدف ايجاد حرمت و ارزش، محرميت به عنوان يك پديده حقيقي ديده شود؛ اما در فرهنگ غربي، با ديدي اجتماعي و با هدف حفظ روابط انساني به عنوان پديده‌اي حقوقي مدنظر بوده است كه همسو با خلوت و قلمروپايي است.
