تأثیر روش یادگیری مشارکتی بر روی دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی شهر یاسوج
الموضوعات :
گلنار صالحی خواه
1
(دانشگاه پیام نور یاسوج)
مریم بستام
2
(دانشگاه آزاد بوشهر)
زیبا بستام
3
(دانشگاه دولتی دکتر معین)
الکلمات المفتاحية: روش یادگیری مشارکتی, روش آموزش, انفرادی دانش‌آموزان نارساخوان, پایه اول ابتدایی شهر یاسوج,
ملخص المقالة :
هدف این تحقیق تأثیر روش یادگیری مشارکتی بر روی دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی شهر یاسوج است و این‌که آیا مشکلات خواندن آن‌ها در گروه و با کمک یکدیگر حل می‌شود یا خیر؟ بنابراین از دو روش یادگیری یک ساو I و روش جیک ساو II استفاده‌شده است تا تأثیر آن در بهبود خواندن کودکان و یادگیری آن‌ها بررسی شود. با توجه به موضوع روش نیمه آزمایشی طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون انتخاب‌شده است. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس هوشی و کسلر استفاده شد و برای تعیین میزان اختلال خواندن دانش‌آموزان از آزمون تشخیص خواندن که معروف به آزمون شیرازی است استفاده شد همچنین از داده‌های به‌دست‌آمده حاصل از نتایج پیش‌آزمون، پس‌آزمون، آزمون تعقیبی و تأخیری، برای گردآوری اطلاعات استفاده‌شده است. ضریب روایی85/0 برآورد گردید و ضریب پایایی به روش باز آزمایی در طول یک ماه برای مقیاس کل 0/95 مقیاس کلاس 0/93 و مقیاس عملی 0/9 می‌باشد که میانه ضرایب پایایی 0/73 گزارش‌شده است. در مرکز اختلالات یادگیری توسط یک مربی در طول هفته به ۲۰ دانش‌آموز خدمات آموزشی ارائه شد و در دو نوبت ترجیحاً ۴۰ نفر دانش‌آموز تحت آموزش قرار گرفتند. در این پژوهش با انتخاب تصادفی ۲۰ نفر از دانش‌آموزان نوبت اول به‌عنوان گروه آزمایش و ۲۰ نفر از دانش‌آموزان نوبت دوم به‌عنوان گروه گواه لحاظ گردیده است. اطلاعات جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون t گروه‌های مستقل t) تست) و از نرم‌افزار spss جهت کارهای آماری استفاده گردید تا عملکرد دو گروه مستقل آزمایش و گواه مقایسه شود. یافته‌های پژوهش مبین آن است که یادگیری مشارکتی در مقایسه با روش آموزش انفرادی در کاهش مشکلات پایه اول ابتدایی مؤثر است از فرضیه‌ها استنباط می‌شود که یادگیری مشارکتی در مقایسه با روش آموزش انفرادی در عدم افزودن و یا حذف کلمات در متن مؤثر است، پس می‌توان نتیجه گرفت دانش‌آموزانی که به روش مشارکتی آموزش‌دیده‌اند در کسب مهارت خواندن از عملکرد بهتری برخوردار شده‌اند.
• ارنشتاین، آلن سی،(۱۹۹۳). مبانی اصول و مسائل برنامه‌ی درسی جلد ۱و۲ ترجمه‌ی قدسی.احثر.(۱۳۷۶). تهران: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
• تبریزی، مصطفی.(۱۳۸۰). درمان اختلالات خواندن. تهران: نشر گفتمان خلاق.
• سیف نراقی، مریم و نادری، عزت‌الله. (۱۳۸۷). روانشناسی کودکان عقب‌مانده ذهنی و روش‌های آموزش آن‌ها . تهران: انتشارات سمت (در دست چاپ)
• سیف نراقی، مریم و نادری، عزت‌الله.(۱۳۷۱). بررسی روند رشد تکلم و زبان فارسی کودکان از تولد تا ۸ سالگی. تهران: انتشارات دانشگاه تربیت‌معلم.
• فقیهی، فاطمه.(۱۳۸۱). جمع‌بندی تحقیقات انجام‌شده پیرامون یادگیری مشارکتی. فصلنامه اعیان و تربیت، دوره هشتم، شماره ۳.
• قلتاش، عباس.(۱۳۸۳). بررسی تأثیر یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان پسر پایه‌ی پنجم ابتدایی شهرکرد. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت‌معلم تهران.
• ناعمی، محمد.(۱۳۸۳). روانشناسی آموزش خواندن مشهد. انتشارات آستان قدس رضوی.
• نریمانی، محمد (۱۳۸۰). رفتاردرمانی. انتشارات اتقیا.
• Fleycher, J. and Forman. B. (1994). Issues In Definition and Measurment of Learning Disabilities. In G. Lyon Ed, Frames of Refernce For The Assessment of Children Whith Learning Disabilities. (pp. 185-202). Baltimor: Paul H. Brookes.
• Kavil. K. (1981). Psychopharmacologic Treatment: A Note On Classroom Effects. Journal of Learning Disabilities, 32, 48-55.
• Poblano,Adrian.(2005).Characteristies of Speeific Reading in Children From Neuro Psychologic in Mexico:Salud
• Rareky, B.P. (1991). Neuropsychological Validation of Learding Disability Subtypes. New York: Guliford Press.
• Ring, T. Richard.A. Wesiz. (1976).Intrceduction to Pbychology. Mc Graw- Hill. International Edition. New York.
• Slavin, R. (1990). Research on Cooperative Learning: Consus and Contoovry. Educational Leadership Vol. 4 No. 47.
• Thomson, M. (1995). Developmental Dyslecxia. Third Eddition, Whurr Book, London.
• Torgesen, J. (1981) Problems In The Study of Learning Disabilities. Hertyheri- ngton & J. Hagen (EDS.), Review of Research In Child Development Vol. 5. pp. 162-184.
• Torgesen., J. (1994). Issuse In The Assessment of Executive Function. Batimore: Paul H. Brookes.
