تحلیل کیفی ویژگی‌های شخصیتی اسطوره‌های شاهنامه فردوسی (از منظر نظریه‌ی زمینه‌ای)
الموضوعات :
بابک حیدری
1
(کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت)
مریم حسینی
2
( مربی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت )
سوسن سهامی
3
(استادیار، گروه جامعه‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت )
الکلمات المفتاحية: شاهنامه‌ی فردوسی, داستان زال و رودابه, زال, سیندخت, تیپ شخصیتی, تحلیل کیفی, نظریه‌ی زمینه‌ای, تیپ خردگرا.,
ملخص المقالة :
امروزه کسب شخصیت مطلوب، از ارزش بسیار بالایی برخوردار شده است؛ به گونه‌ای که برای بسیاری، دستیابی به الگوهای جدید شخصیتی و تحول شخصیت، هدف اصلی زندگی شده است. اما به راستی چه الگو یا تیپ شخصیتی مناسب جامعه‌ی ما است؟ آیا در فرهنگ کهن ایرانی، الگوها یا تیپ‌های شخصیتی مناسب برای ارائه به نسل امروز وجود دارد یا باید دست به دامان فرهنگ‌های دیگر شد؟ شاهنامه‌ی فردوسی به عنوان شناسنامه ی ملی جامعه‌ی ایرانی، قرن‌هاست که از طریق اسطوره‌هایش، انتقال دهنده‌ی بخش عمده‌ای از میراث کهن فرهنگی، هویتی، دینی و ملی ایرانیان تا به امروز بوده است. در نوشتار حاضر تلاش شده است تا از منظر روانشناسی شخصیت، ویژگی‌های شخصیتی خوشنامان این اثر بزرگ، مورد مطالعه و واکاوی قرار گیرد. محقق با بهره‌گیری از روش نظریه‌ی زمینه‌ای، تیپ شخصیتی به‌نام خردگرا را آشکار نموده است.
