محیط زیست و تدابیر پایدار در طراحی ساختمان های آینده
الموضوعات :
سودابه حدادی کوهسار
1
(دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری گرایش محیط زیست شهری)
رمضانعلی نادری مایوان
2
(دانشگاه کوثر بجنورد)
الکلمات المفتاحية: معماری پایدار, محیط‌زیست, ساختمان¬های آینده, جغرافیا,
ملخص المقالة :
رشد جمعیت و افزایش میزان مصرف انرژی و استفاده بی‌رویه از منابع طبیعی، مشکلات زیادی را برای جوامع بشری به وجود آورده است. سهم صنعت ساختمان در میزان مصرف منابع و تولید آلودگی‌های ناشی از آن زیاد است و ضایعات تولیدشده حاصل از عملیات ساخت و تخریب، مشکلات فراوانی ایجاد می‌نماید. انسان، طبیعت و معماری سه عاملی هستند که همواره در طول تاریخ در کنار یکدیگر و مؤثر بر یکدیگر بوده‌اند. در این بین معماری به‌عنوان عنصر اتصال انسان به طبیعت، هنگامی می‌تواند وظیفه خود را به‌درستی به انجام برساند که با شناخت و درك صحیح شرایط و نیازهای انسان و طبیعت به کار گرفته شود. با به‌کارگیری تجربیات، علوم و فنون نهفته در دل طبیعت و زدن پل دوستی بین انسان و محیط اطراف به کمک معماری، می‌توان اثری خلق کرد که از جنس محیط است و با محیط درآمیخته خواهد شد. دهه‌ها از مطرح‌شدن معماری پایدار می‌گذرد و راه‌کارهای بسیاری، توسط معماران، برای حل بحران‌ها ارائه‌شده است. معماری پایدار یک فرآیندی است که می‌تواند تکرار شود. معماری پایدار می‌تواند در کیفیت محصول نهایی تأثیرگذار باشد و فرآیندی که ماندنی باشد را تشخیص دهد. هدف ما در این تحقیق بررسی معماری پایدار در طراحی ساختمان‌های آینده بر پایه محیط‌زیست است. در این تحقیق ابتدا با روش مطالعات تطبیقی به بررسی اقدامات صورت گرفته بر روی نمونه‌های موردی در دوره‌های زمانی مشخص و نیز اثرات آن‌ها بر محیط زیست و جغرافیا پرداخته شد. سپس تبیین تدابیر پایدار به كار گرفته‌شده از سوی معماران در طراحی ساختمان‌های آینده در دستور كار قرار گرفت. در ادامه با روشی تحلیلی به ارائه نتایج اقدام گردیده است. شیوه گردآوری اطلاعات نیز به روش کتابخانه‌ای و مطالعه اسنادی بوده است. و بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، به مقوله معیار‌های طراحی برای ساختار‌های آینده و تدابیر قابل اتخاذ آن پرداخته می‌شود.
آبادي، م.، محمد زاده، س.، (1392). نقش هنر طراحی بیونیک در رسیدن به اهداف پایداري و تکنولوژیکی بنا، اولین همایش ملی برنامه ریزي حفاظت ، حمایت از محیط زیست و توسعه پایدار، همدان، دانشگاه شهید مفتح.
• اشرفی،ح.، نیکومنش، ع.، محمدي، پ.،(1394). بررسی دانش و معماري بیونیک براي رسیدن به معماري پایدار، اولین همایش بین المللی سومین همایش ملی معماري، مرمت شهرسازي و محیط زیست پایدار.
• مسگر¬مقدم ،ا.، کبوترصحرا، ن.، (1394). بررسی شاخص هاي رویکرد معماري بیونیک به منظور استفاده مطلوب در چارچوب توسعه پایدار، اولین همایش بین المللی سومین همایش ملی معماري، مرمت شهرسازي و محیط زیست پایدار.
• تقی¬پورقصابی، ب.، میرزامحمدی، ا.، (1398) . بررسی طراحی معماری پایدار با رویکرد طراحی معماری بیونیک و ارتباط آن¬ها بایکدیگر. نشریه علمی تخصصی شباک، 35-19.
• رهایی، ا.، قائم¬مقامی، پ.، (1388). محيط زيست و تدابير پايدار در طراحي ساختمان هاي آينده. علوم و تکنولوژی محیط-زیست، 15(2)، 160-136..
• امیرکیایی، م.، مفیدی¬شمیرانی، م.، مهدوی¬نزاد، م.، (1396). طراحی به روش واسازی و الگويی برای معماری زيست سازگار. علوم و تکنولوژی محیط¬زیست، 21(12): 300-279.
• بشردوست، م.، (1394). مروری بر معماری پایدار و تاثیر آن در حوزه محیط¬زیست. پژوهش¬های نوین در عمران، معماری و شهرسازی، 63-42.
• Bar-Cohen, Y. (2006). (Ed.). “Biomimetics. Biologically Inspired Technologies.” CRC Press.
• Hagan, S. (2001).Taking Shape: A New Contract between Architecture and Nature, Architectural Press, St.Louis, USA.
• Vashisht, S. (2011.) “Design for Sustainability through Bio-Mimicry”, Sustainable Silicon Valley, pp. 6-7.
• Ochendorf, J. (2004). “Sustainable design”. In: International Conference on The role of individuals, New York. New York: Centre for Sustainable Developmen.
• Jaillon, L, Poon, GS.( 2014). Life cycle design and prefabrication in Buildings: A review and case studies in HongKong. Elsevier, Automation in Construction vol 39, pp 195-202.
• Munier, N. (2005). Introduction to Sustainability: Road to a Better Future, The Netherlands: Springer.
• Papokyriakou, A.( 2012). Hopkinson, L. The Potential Of Integration Design For Deconstraction as a Waste Minimization Strategy in to the Profession of Architect, Proceedings of 2nd conference - People and Buildings, London Metropolitan University, London, Uk.
