تعیین پایه در زبان فارسی براساس نظریۀ واج¬شناسی نوایی
الموضوعات :
سیده عاطفه بقایی
1
(دانشجوی دکتری زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه بوعلی سینا همدان)
الکلمات المفتاحية: واج‌شناسی نوایی, پایه, هجا, زبان فارسی.,
ملخص المقالة :
در این مقاله به بررسی پایه به عنوان یکی از سازه‌های نوایی در زبان فارسی رسمی می‌پردازیم. در نظریۀ واج‌شناسی نوایی هر یک از سازه‌های هفت‌گانۀ نوایی را می‌توان به عنوان قلمروی عملکرد قوانین واجی و فرآیندهای آوایی در نظر گرفت. با توجه به مطالعات پیشین، پایه در زبان فارسی براساس فرآیندهای واجی قابل شناسایی نیست. بنابراین در این مقاله از روش آکوستیکی استفاده شد تا وجود یا عدم وجود این سازه در فارسی با توجه به قدرت تشخیص گویشوران آزمایش گردد. به این منظور تعداد چهل واژه با استفاده از نرم‌افزار پرات مورد بررسی قرار گرفت و ده گویشور فارسی زبان مورد آزمون قرار گرفتند. از این تعداد فقط 29 درصد قادر به تشخیص درست واژه براساس زیروبمی بوده‌اند. بنابراین در زبان فارسی آن‌گونه که انتظار می‌رود پایه نمود نمی‌یابد.
بی جن خان، محمود. و نوربخش، ماندانا؛ (1385). «واج شناسی نوایی و زبان فارسی». ویژه‌نامۀ زبان‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی، شمارۀ 14و 15، صص 18-33.
طبیب زاده، امید. (1388)؛ «ساخت وزنی و تکیۀ واژه در فارسی؛ پژوهشی براساس نظریۀ تکیۀ وزنی»؛ مجلۀ پژوهش‌های زبان¬شناسی، سال اول، شمارۀ اول، صص 63-78.
Chomsky, Noam. & Halle, Moris. (1968). The sound pattern of English. New York: Harper & Row.
Hayes, Bruce. (1981). A Metrical Theory of Stress Rules. PhD dissertation, Morris Halle. Massachusett: Massachusetts Institute of Technology: MIT.
Nespor, Marina. & Vogel, Irene. (2007). Prosodic Phonology : with a new foreword. Berline: Mouton de Gruyter.
