تبیین مؤلفه¬های اجتماعی، فرهنگی مؤثر بر گردشگری خلاق از دیدگاه گردشگران (محور زاینده¬رود اصفهان)
الموضوعات :فائزه محقق 1 , مسعود تقوایی 2 , نگین صادقی 3
1 - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران.
2 - استاد تمام جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامه ریزی،دانشگاه اصفهان، ایران.
3 - استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران.
الکلمات المفتاحية: گردشگری, گردشگری خلاق, زاینده‌رود, اصفهان,
ملخص المقالة :
گردشگری خلاق نوعی گردشگری فرهنگی است که با تمرکز بر توسعه مهارت ها در حال ظهور است. از این رو میراث های فرهنگی، آیین ها و صنایع دستی می توانند به گونه ای ایجاد شوند تا نقش تعاملی تری بین بازدیدکنندگان و جمعیت محلی ایجاد شود. توسعه گردشگری خلاق اجتماعی، فرهنگی اصفهان خصوصاً برای محور زاینده‌رود، با توجه به خشکسالی های پیاپی و کاهش جمعیت گردشگران، بسیار ضروری است. هدف از انجام پژوهش شناسایی و اولویت بندی مؤلفه های اجتماعی، فرهنگی گردشگری خلاق از دیدگاه گردشگران در محور زاینده رود است. روش انجام پژوهش توصیفی، تحلیلی و پیمایشی است. به‌منظور تحلیل یافته‌ها از تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار آموس استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد بین عوامل اجتماعی و فرهنگی، عوامل فرهنگی در گردشگری خلاق محور زاینده رود در اولویت می باشد و فراهم سازی فرهنگ بومی با تأکید بر رویکردهای اجتماعی و فرهنگی در جذب گردشگر محور زاینده رود حتی در زمان خشکی مؤثر خواهد بود. با کاهش جذابیت رودخانه در زمان های خشکسالی، یادمان ها و میراث های فرهنگی می تواند سبب جذب گردشگران گردد. در نهایت با استفاده از ماتریس سوآت کمی به تدوین و اولویت بندی استراتژی های گردشگری خلاق فرهنگی محور زاینده رود پرداخته شده است و استراتژی «فضاسازی و رویدادسازی بر اساس پتانسیل های فرهنگی اصفهان در محور زاینده رود به منظور جذب گردشگر در فصول کم بازدید و دوره خشکی رودخانه» با کسب امتیاز 48/10، جهت توسعه گردشگری خلاق اجتماعی- فرهنگی محور زاینده رود در اولویت است.
تقوایی، مسعود؛ جوزی خمسلویی، علی. (1397). رویکردهای خلاق در توسعه پایدار گردشگری شهری، چاپ اول. اصفهان: نگارخانه.
تقوایی، مسعود؛ کیومرثی، حسین.(1391). کاربرد تکنیک ها و مدل ها در برنامه ریزی و مدیریت توریسم، چاپ اول.اصفهان: انتشارات معظمی.
مهدیان بهنمیری، معصومه؛ تقوایی، مسعود. (1400). «واکاوی پیشران‌های کلیدی مؤثر بر توسعۀ گردشگری خلاق با رویکرد آینده‌پژوهی، مورد پژوهش: استان گلستان». نشریه پژوهش ¬های جغرافیایی انسانی. انتشار آنلاین.
حسینی ابری، حسن .(1379). زاینده‌رود از سرچشمه تا مرداب. اصفهان: گل‌ها.
عمرانی، مرتضی. (1384). در جستجوی هویت شهری اصفهان. تهران: انتشارات وزارت مسکن و شهرسازی.
قنبری، یوسف، رحیمی، راضیه، برقی، حمید.(1400). «تأثیر عوامل محیطی - رفتاری بر تحقق گردشگری خلاق در روستاهای هدف گردشگری استان اصفهان». نشریه علمی جغرافیا و برنامه ریزی،شماره25(75) : 205-193.
بسحاق، محمدرضا.(1394). مدل¬سازی معادلات ساختاری Amos22 . تهران: جامعه شناسان.
Ageeva, E., & Foroudi, P. (2019). Tourists' destination image through regional tourism: From supply and demand sides perspectives. Journal of Business Research, 101, 334-348.
Barbieri, C., & Mahoney, E. (2010). Cultural tourism behaviour and preferences among the live‐performing arts audience: an application of the univorous–omnivorous framework. International Journal of Tourism Research, 12(5), 481-496.
Chen, Z., Chen, X., & Mak, B. (2021). The hybrid discourse on creative tourism: illuminating the value creation process. International Journal of Culture, Tourism and Hospitality Research.
Chhetri, R. K. (2018). Tourism and security in Nepal. Journal of Tourism & Adventure, 1(1), 32-47.
Duxbury, N., Bakas, F. E., Vinagre de Castro, T., & Silva, S. (2021). Creative Tourism Development Models towards Sustainable and Regenerative Tourism. Sustainability, 13(1), 2.
through creative tourism. Interactions, co-operation, competitiveness and economic development. In 2010 RESER Conference papers. Gothenburg, Sweden (Vol. 30).
Guerreiro, M. M., Henriques, C., & Mendes, J. (2019). Cultural and creative tourism: The case of ‘celebrations’ in the Algarve Region. Journal of Spatial and Organizational Dynamics, 7(4), 320-338.
Huhmarniemi, M., Kugapi, O., Miettinen, S., & Laivamaa, L. (2021). Sustainable future for creative tourism in Lapland. In Creative Tourism: Activating Cultural Resources and Engaging Creative Travellers (pp. 239-253). CABI.
Li, P. Q., & Kovacs, J. F. (2021). Creative tourism and creative spaces in China. Leisure Studies, 1-18.
Lopes, C., Leitão, J., & Gallego, J. R. (2022). Place-Linked Products and Creative Tourism in Iberian Regions. In Tourism Entrepreneurship in Portugal and Spain (pp. 137-179). Springer, Cham.
Morgan, N., & Pritchard, A. (2012). Advertising in tourism and leisure. Routledge.
Moscardo, G. (2014). Social capital, trust and tourism development. In Trust, tourism development and planning (pp. 78-99). Routledge.
Nunkoo, R., & Gursoy, D. (2016). Rethinking the role of power and trust in tourism planning. Journal of Hospitality Marketing & Management, 25(4), 512-522.
Pimenta, C. A. M., Ribeiro, J. C., & Remoaldo, P. C. (2021). The relationship between creative tourism and local development: a bibliometric approach for the period 2009-2019. Tourism & Management Studies, 17(1), 5-18.
Richards, G. (2006). The festivalization of society or the socialization of festivals? The case of Catalunya. In Cultural tourism (pp. 268-291). Routledge.
Richards, G. (2010). Creative tourism and cultural events. In 2nd Forum on UNESCO Creative Cities Network Icheon, Republic of Korea (Vol. 21).
Richards, G. (2010). EUROTEX: Trans-national Partnership Linking Crafts and Tourism. Joining Forces-Collaborative Processes for Sustainable and Competitive Tourism. UNWTO: Madrid, 83-89.
Richards, G. (2011). Creativity and tourism: The state of the art. Annals of tourism research, 38(4), 1225-
Richards, G. (2018). Cultural tourism: A review of recent research and trends. Journal of Hospitality and Tourism Management, 36, 12-21.
Richards, G. (2020). Designing creative places: The role of creative tourism. Annals of tourism research, 85, 102922.
Richards, G. (2021). Making places through creative tourism?. In Cultural Sustainability, Tourism and Development (pp. 36-48). Routledge.
Richards, G. (2021). The Value of Event Networks and Platforms: Evidence from a Multiannual Cultural Program. Event Management, 25(1), 85-97.
Richards, G., & Palmer, R. (2010). Why cities need to be eventful.
Richards, G., & Raymond, C. (2000). Creative tourism. ATLAS news, 23(8), 16-20.
Richards, G., & Russo, A. P. (2016). 15. Synthesis and Conclusions: Towards a New Geography of Tourism? In Reinventing the Local in Tourism (pp. 251-266). Channel View Publications.
Roy, H., Hall, C. M., & Ballantine, P. W. (2017). Trust in local food networks: The role of trust among tourism stakeholders and their impacts in purchasing decisions. Journal of Destination Marketing & Management, 6(4), 309-317.
Sarantou, M., Kugapi, O., & Huhmarniemi, M. (2021). Context mapping for creative tourism. Annals of Tourism Research, 86, 103064.
Scott, N., Green, C., & Fairley, S. (2016). Investigation of the use of eye tracking to examine tourism advertising effectiveness. Current Issues in Tourism, 19(7), 634-642.
Sedita, S. R. (2008). Interpersonal and inter‐organizational networks in the performing arts: The case of project‐based organizations in the live music industry. Industry and Innovation, 15(5), 493-511.
Thosuwonchinda, V. (2017). Food activity uniqueness for creative tourism development: a case study Chiang Mai, Thailand.
Yang, X., Dong, L., & Li, C. (2019). Microclimate tourism and microclimate tourism security and safety in China. Tourism Management, 74, 110-133
