بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان
الموضوعات :
سید مهدی حسینی
1
,
فهیمه مومن
2
1 - دکترای تخصصی روان¬شناسی، استادیار گروه روان¬شناسی مؤسسه آموزش عالی فاطمیه(س)، شیراز، شیراز، ایران
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد، روان¬شناسی عمومی، گروه روان¬شناسی، مؤسسه آموزش عالی فاطمیه(س)، شیراز، شیراز، ایران.
الکلمات المفتاحية: شفقت به خود, مدیریت بدن, زنان,
ملخص المقالة :
این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان انجام گرفت. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان شهر شیراز در سال1400- 1399 تشکیل دادند.که تعداد 300 نفر زن از بین جامعه آماری، براساس جدول مورگان به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه شفقت به خود (SCS - SF)؛ (Raes, Pommier, Neff & Van Gucht, 2011) و پرسش نامه آگاهی از بدن شیء انگاشته (مدیریت بدن و شرم از بدن)؛ Mcinley& Hyde, 1996)) به صورت آنلاین استفاده شد. داده ها نیز با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و به وسیله نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از تحلیل همبستگی پیرسون در بررسی رابطه ی معنادار بین شفقت به خود با تغییرات مدیریت بدن در زنان نشان داد که بین مؤلفه های مهربانی با خود، قضاوت نسبت به خود، اشتراکات انسانی، انزوا، ذهن آگاهی و همانندسازی افراطی با تغییرات مدیریت بدن رابطه منفی معناداری وجود دارد. نتایج پژوهش حاضر بر نقش و اهمیت شفقت به خود در مواجهه با رفتارهای مرتبط با مدیریت بدن تأکید می کند که پرورش یک ذهن شفقت ورز می تواند پیامدهای رفتاری منفی مرتبط با مدیریت غیرانطباقی بدن را کنترل نماید که می تواند تلویحات کاربردی فراوانی برای زنان داشته باشد.
1- اندامی، ع.، شیرازی، ع.، و ساعتچی، ه. (1398). نقش پنج عامل بزرگ شخصیت در پیش¬بینی پندار شی¬انگارانه و شرم از بدن زنان و دختران. چهارمین کنفرانس بین¬المللی نوآوری¬های اخیر در روان¬شناسی،مشاوره و علوم رفتاری، 6، 21- 36.
2- بساک¬نژاد، س.، غفاری، م. (1387). رابطه بین ترس از بدشکلی جسمی و اختلالات روانی در دانش¬آموزان است. مجله علوم رفتاری. 1 (2)؛ 17-22.
3- بشرپور، س. (1393). ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی مقیاس خوددلسوزی در دانشجویان. مجله سلامت روانی پژوهشی، 7(2) ، 64-75.
4- خسروی، س،. صادقی، م، و. یابنده، م.(1392). ویژگیهای روانسنجی مقیاس شفقت به خود مدل¬های روش¬های روانی. مجله پژوهشي روان¬شناسی، 13، 59-¬47
5- عزیزی ع.، فروغی، ع،. لطفی، س، و. بهرام خانی، م.(1393). روایی و پایایی نسخه مقیاس شفقت به خود، مجله روان¬شناسی ایران، 2(3)، 17-23
6- خلعتبری، ج.، همتی ثابت، و.، و محمدی، ح. (1397). اثربخشي درمان متمرکز بر شفقت بر تصوير بدني و رضايت زناشويي زنان مبتلا به سرطان پستان : يک مطالعه کارآزمايي آموزشي تصادفي شده. نشریه بیماری¬های پستان ایران،3 (11)، 20- 8..
7- شهبازی، م،. رجبی، غ،. مقامی، ا.، و جلوداری، آ. (۱۳۹۴). ساختار عامل تأییدی نسخه فارسی مقیاس درجه¬بندی تجدید نظر شده شفقت به خود در گروهی از زندانیان. فصلنامه روش¬ها و مدل¬های روانشناختی، 6(19)، ۳۱- ۴۶.
8- صدوقی، م.، و صفاری فرد، ر. (1397). رابطه نگرانی از تصویر بدنی و عزت نفس در دانشجویان: نقش تعدیل کننده شفقت به خود. مجله رویش روا¬نشناسی، 7(10)¬؛ 38-51.
9- طاهری فر، ز.، دهقانی آرانی، ف،. موتایی، ف.، فنی، ل.، آقابابایی نجار، ز. (1398). مشخصات روانسنجی و ساختار عاملی پرسش¬نامه آگاهی بدنی. فصلنامه روان¬شناسی معاصر، 1(14)، 78-69.
10- فاتحی، ا.، و اخلاصی، ا. (1399). مدیریت بدن و رابطه آن با پذیرش اجتماعی بدن. مجله زن و جامعه، 3(5)، 25-39.
11- فاضلي، م. (1382). مصرف و سبک زندگي. قم: انتشارات صبح صادق.
12- نوروزی، ع.، ملکی، ا.، پارسامهر، م.، و قاسمی، ح. (1397). بررسی تاثیر تصویر بدن و مدیریت بدن بر مشارکت ورزشی زنان استان ایلام. فصلنامه جامعه¬شناسي كاربردي، 29(4)¬؛ 99-122.
13- Ashish, D. (2016). Self-compassion and the need of self-preservation (Doctoral dissertation, The University of Arizona).
14- Bennett-Goleman, T. (2001). Emotional alchemy: How the mind can heal the heart. New York: Three Rivers Press.
15- Brion, J. M., Leary, M. R., & Drabkin, A. S. (2014). Self-compassion and reactions to serious illness: The case of HIV. Journal of health psychology, 19(2), 218-229.
16- Blond, A. (2008). Impacts of exposure to images of ideal bodies on male body dissatisfaction: A review. Body image, 5(3), 244-250.
17- Breines, J, Toole, A, Tu, C, Chen, S.(2014). Self-compassion, body image, and self-reported disordered eating. Self Identity. 13(4): 432-448.
18- Cash TF., & Pruzinsky T.(2002). Body image: A handbook of theory, research, and clinical practice. New York: Guilford Press.
19- Crossley, N. (2005). Mapping reflexive body techniques: on body modification and maintenance. Body & Society, 11, 1-35.
20- Fazli, M. (2003). Consumption and lifestyle, Qom: Sobh Sadegh Publications.
21- Giddens, A. (2013). Modernity and Individuality: Society and Personal Identity in the New Age. Naser Movaffaghian translation. Tehran: Nayan Rey.[Persian].
22- Gilbert, P. (2007). The evolution of shame as a marker for relationship security. The Self Conscious Emotions: Theory and research. NewYork:Guilford.
23- Gilbert, P & Proctore, S. (2006). Compassionate mind training for people with high Shame and self- criticism: Overview and Pilot Study of a group therapy approach. Clinical Psychology & Psychotherapy, 13. 353-379.
24- Germer, CK.(2009). The mindful path to self-compassion: Freeing yourself from destructive thoughts and emotions. Guilford Press..
25- Higgins ET.(2016). Self-discrepancy: a theory relating self and affect. Psychol rev; 94(3): 319-340.
26- Kirk, D. (2009). Physical education futures. Routledge.
27- Krieger, N. & Davey, S. (2004). Bodies Count and Body Count: Social Epidemiology and Embodying Inequality. Epidemiologic Reviews, 26, 92-103.
28- Mcinley, N. & Hyde, M. J. S. (1996) “The Objectified Body Consciousness Scale: Development and Validation.” Psychology of Women Quarterly, 20: 181-215
29- Neff, K.D. (2003). Development And Validation Of A Scale To Measure Self-Compassion. Self Idennt,2, 223- 250
30- Neff, K. D. (2003). Self-Compassion: An Alternative Conceptualization of a Healthy Attitude Toward Oneself. Self and Identity, 2, 85–101.
31- Ogden, J. (2005). The paradox of control and body management: Examples of dieting and surgery. J Represen, 37, 452-7.
32- Raes, F., Pommier, E., Neff, K. D., & Van Gucht, D. (2011). Construction and factorial validation of a shortform of the Self-Compassion Scale. Clinical Psychology & Psychotherapy, 18, 250–255.
33- Schoenefeld, S. J., & Webb, J. B. (2013). Self-compassion and intuitive eating in college women: Examining the contributions of distress tolerance and body image acceptance and action. Eating behaviors, 14(4), 493-496.
34- Senín-Calderón, C., Rodríguez-Testal, J. F., Perona-Garcelán, S., & Perpiñá, C. (2017). Body image and adolescence: A behavioral impairment model. Psychiatry research, 248, 121-126.
35- Shiling, C. (1993). Body and Social Theory, London: Sage Publication.
36- Shilling, C. (2004). The body in culture, technology and society. Sage.
37- Tolman, D. L., Impett, E. A.,Tracy, A. J., & Michael, A. (2006). Looking good, sounding good: Femininity ideology and adolescent girls’ mental health. Psychology of Women Quarterly, 30, 85-95
38- Wasylkiw L, MacKinnon AL, MacLellan AM.(2012). Exploring the link between self-compassion and body image in university women. Body image. 9(2): 236-245.
39- Woods, H., & Proeve, M. (2014). Relationships of mindfulness, self-compassion, and meditation experience with shame-proneness. Journal of Cognitive Psychotherapy, 28(1), 20-33.
40- Wren, A., Somers, J., Melissa, A. W., Goetz,Mark, C., Leary, M. R., Fras, A. M., Huh, B. K., Roger, Lesco L. S., Keefe, F. J. (2012) Self-Compassion in Patients With Persistent Musculoskeletal Pain: Relationship of Self-Compassion to Adjustment to Persi stent. J Pain Symptom Managem ent, 43(4), 759- 770.
DOR: 20.1001.1.27831175.1400.3.1.2.1 |
نوع مقاله: پژوهشی |
بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان
سید مهدی حسینی1، فهیمه مؤمن2*
1. دکترای تخصصی روانشناسی، استادیار گروه روانشناسی مؤسسه آموزش عالی فاطمیهB، شیراز، شیراز، ایران
2. دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، مؤسسه آموزش عالی فاطمیهB، شیراز، شیراز، ایران. (نویسنده مسئول).
تاريخ دريافت: [30/9/1400] تاريخ پذيرش: [26/10/1400]
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان انجام گرفت. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان شهر شیراز در سال1400- 1399 تشکیل دادند.که تعداد 300 نفر زن از بین جامعه آماری، براساس جدول مورگان به روش نمونهگیری دردسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه شفقت به خود (SCS - SF)؛ (Raes, Pommier, Neff & Van Gucht, 2011) و پرسشنامه آگاهی از بدن شیء انگاشته (مدیریت بدن و شرم از بدن)؛ Mcinley& Hyde, 1996)) بهصورت آنلاین استفاده شد. دادهها نیز با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و بهوسیله نرمافزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتههای حاصل از تحلیل همبستگی پیرسون در بررسی رابطهی معنادار بین شفقت به خود با تغییرات مدیریت بدن در زنان نشان داد که بین مؤلفههای مهربانی با خود، قضاوت نسبت به خود، اشتراکات انسانی، انزوا، ذهنآگاهی و همانندسازی افراطی با تغییرات مدیریت بدن رابطه منفی معناداری وجود دارد. نتایج پژوهش حاضر بر نقش و اهمیت شفقت به خود در مواجهه با رفتارهای مرتبط با مدیریت بدن تأکید میکند که پرورش یک ذهن شفقت ورز میتواند پیامدهای رفتاری منفی مرتبط با مدیریت غیرانطباقی بدن را کنترل نماید که میتواند تلویحات کاربردی فراوانی برای زنان داشته باشد.
واژگان کلیدی : شفقت به خود، مدیریت بدن، زنان
1- مقدمه
امروزه درصد بالايي از زنان از ظاهر جسماني خود ناراضي هستند و علاقهمند هستند تا ظاهر جسمانی خود را مطابق با معیارهایی که جامعهی امروزی بر آنها تحمیل میکن تغيير دهند. برخي افراد بهخصوص زنان اشتغال ذهني مداومي دربارهي ظاهر جسماني خويش دارند و عليرغم ظاهر طبيعي که دارند، ترس مفرط و نگرانكنندهاي را دربارهي وضعيت ظاهر جسماني خود ابراز ميكنند. بهطوری که اين ترس افراطي ميتواند تبديل به احساس وجود خيالي نقص، در بدن آنها گردد و آنها را به سوي رفتارهای افراطی مانند عمل جراحي زيبايي و رژیم غذایی نادرست براي تغيير وضعيت ظاهري خود سوق دهد و حتی ممکن است منجر به افسردگي، وسواس و حساسيت بين فردي در آنها گردد. نارضايتي از ظاهر جسماني ميتواند روي عملكرد اجتماعي و روابط بين فردي آنها نیز اثر بگذارد. و منجر به كاهش عملكرد اجتماعيشان گردد (بساکنژاد و غفاری، 1386). هنجارهای زیبایی، معیارهایی را برای بدن وضع میکنند که زنان آرزو میکنند آنگونه باشند، افراد بهویژه دختران و زنان تحت تأثیر این فشارها مجبور به پذيرش این معيارهای ایدهآل میشوند. حتی زنانی که وزن بهنجار دارند، خودشان را چاق میبینند و به دنبال لاغر شدن و رژیم افراطی میروند (اندامی، شیرازی و ساعتچی، 1398). و درپی آن به نظر میرسد كه بهطور مداوم در حال ارزيابي بدن خود در مقايسه با اندام و بدن ايدهآلی باشند كه جامعه بر آنها تحميل كرده است. واقعيت اين است كه ما بيش از پيش مسئول طراحي بدن خويش ميشويم و هرچه محيط فعاليتهاي اجتماعي ما از جامعه سنتي فاصله بگيرد، فشار اين مسئوليت را بيشتر احساس ميكنيم؛ بنابراين، امروزه بدن افراد نمايانگر هويت متمايز بين آنان شده است كه اشخاص از خود به نمايش ميگذارند؛ يعني افراد با مديريتي كه بر بدن خود دارند هويت شخصي متمايزي را نيز در معرض ديد ديگران قرار ميدهند (Giddens, 2008).
بدن یک هستی زیستشناختی و روانشناختی صرف نیست، بلکه پدیدهای است که بهصورت اجتماعی ساخته و پرداخته میشود. بنابراین، در هر جامعهای بدن انسان، یک واقعیت جسمانی و یک واقعیت اجتماعی دارد. شکل، اندازه، پوشاک و زینت بدن انسان وسیلهای برای ارتباط و انتقال اطلاعات به دیگر اعضای جامعه است (Krieger & Davey, 2004). بدن و چگونگی مدیریت آن در ابعاد مختلف بستگی به هنجارهای فرهنگی، اجتماعی و دینی هر جامعه دارد. پس میتوان گفت که مدیریت بدن1 یک مسئله شخصی نبوده بلکه مسئله کاملاً اجتماعی و فرهنگی است و عوامل مختلف در آن تأثیر دارند. در مجموع، بدن و چگونگی مدیریت آن عامل انتقالدهنده معنای اجتماعی، ایجاد ارتباطات اجتماعی، بروز هویت و نشاندهنده اعتقادات درونی و در کل نشانه شخصیت فردی و اجتماعی هر انسان است (Shilling, 2004). مدیریت بدن نگــرش فــرد دربــارهی خــود بدن اســت کــه جنبههــای شــناختی، رفتــاری و هیجانــی ظاهــر جســمانی را در برمیگیــرد. در دهههای گذشته گرایش به مدیریت بدن، در بین زنان به شکل چشمگیری افزایش یافته است به نحوی که زنان نسبت به وضعیت زیبایی ظاهر خود دقت نظر و حساسیت بیشتری نشان داده و یکــی از مشــغولیتها و نگرانیهــای زنــان در ســنین جوانـی، ظاهـر جسـمانی و مدیریت بـدن میباشد (Cash & Pruzinsky, 2002) و این توجه وافر آنها را وا میدارد تا رفتارهایی گاه افراطی مانند رژیمهای غذایی نامناسب برای لاغر شدن، جراحیهای زیبایی بیرویه در بدن، استعمال بیرویه مواد آرایشی و بهداشتی به منظور مدیریت بدن و مطابقت دادن ویژگیهای بدن خود با الگوهای فرهنگی زیبایی چهره و اندام که در رسانههای جمعی و ماهواره و اینترنت و ... تبلیغ میشود اتخاذ کنند، که بعضاً تبعات سوئی مانند خود ارزیابی منفی برای آنها به بار میآورد (Gilbert, 2007 ؛ Higgins, 2016) وقتی که فرد به خودارزیابیهای منفی مشغول میشود و مایل است از هیجانات مثبت خود اجتناب کند، تنها شفقت به خود2 میتواند به برقراری ارتباط فرد با خودش کمک کند (Germer, 2009).
در دردهههای اخیر تأکید زیاد متخصصین روانشناس به نقش جنبههای مثبت روانشناختی در زندگی افراد دیده میشود، که یکی از متغیرهای مثبت و مهم در زندگی افراد خود شفقتورزی و آموزش آن میباشد (Wren, Somers, Melissa, Goetz,Mark, Leary, Fras & et al, 2012). از آنجا که شفقت به خود، نیازمند آگاهی هشیار از هیجانهای خود است، دیگر از احساسات دردناك و ناراحت کننده اجتناب نمیشود، بلکه فرد با مهربانی و احساس اشتراکات انسانی، به آنها نزدیک میشود. بنابراین هیجانهای منفی دربارهی بدن به حالت احساسی مثبتتري تبدیل میشوند و به فرد فرصت درك دقیقتر انتخاب کارهاي مؤثر براي تغییر خود به صورتی اثر بخش و مناسب میدهند (Bennetten-Goleman, 2001). خود شفقتی، توانایی فرد در پذیرش خود یا مهربان بودن نسبت به خود در مواقع رنج و سختی میباشد و یکی از منابع درونی است که میتواند بر فرآیند مقابله اثر گذارد (Neff, 2003). شفقت به خود مستلزم حرکت به سوی پذیرش خود و رفتار با خود به شیوه همدلانه و مراقبتآمیز است. شفقت به خود شامل ترکیب سه مؤلفه به هم پیوسته مهربانی باخود، احساسات مشترک بشریت و توجه آگاهی است. مهربانی با خود تمایل به درک خود به جای قضاوت سختگیرانه درباره خود است. در کاستیها و نقایص شخصی، خود به شکلی گرم، آرام و بیقید و شرط پذیرفته میشود؛ نه اینکه مورد انتقاد و سرزنش شدید قرار گیرد. احساسات مشترک بشری شامل تشخیص این است که همه افراد کامل و کامیاب نیستند و در تجربه این ناکامل بودن و کمبود، از دیگران جدا نیستند. توجه آگاهی، آگاهی از تجارب دردناک خود به روشی متعادل است که تفکرات و هیجانات دردناک را نه مورد غفلت قرار میدهد و نه تقویت میکند (Neff, 2003). نتایج پژوهشها نشان داده است که شفقت به خود، رفتارهای غیرانطباقی مرتبط با بدن را کاهش میدهد. افرادی که شفقت به خود دارند، در هنگام تجربه یک رویداد منفی مرتبط با ظاهر، کمتر درباره بدنشان احساس شرم میکنند و رفتارهای خوردن مختل شدهی کمتری دارند (Breines, Toole, Tu & Chen, 2014 ). در نمونهای از زنان، شفقت به خود بیشتر با نگرانیهای تصویر بدن مرتبط شده است (Schoenefeld & Webb, 2013). علاوهبر این، شفقت به خود میتواند افکار منفی مرتبط با تصویر بدنی را کاهش دهد و راهبردهای انطباقی مرتبط با تصویر مثبت از بدن را افزایش دهد (Wasylkiw MacKinnon MacLellan, 2012).
پژوهشها نشان داده هنگامی که فاصله بین ادراک واقعی فرد از بدن خود با ادراک آرمانیاش به اندازه کافی زیاد شود، احساسات و هیجاناتی منفی از بدن در ذهنش شکل میگیرد و به نظر میرسد که در این میان شفقت به خود میتواند به فهم پیامدهای رفتاری ایجاد شده کمک کند (Woods & Proeve, 2014). در بیان اهمیت و ضرورت مطالعه مديريت بدن به منزلهی يکي از شاخصهاي سبک زندگي میتوان بیان کرد مسئلهي مديريت بدن براي زنان به قدري مهم است که زنان در مقايسه با مردان نسبت به وضعيت زيبايي و ظاهري خود و آنچه به چشم ميآيد، دقت نظر بيشتري دارند و حساسيت و توجه افزونتري نشان ميدهند، اين توجه وافر آنان را وا ميدارد، تا رفتارهايي گاه افراطي را به منظور تطبيق ويژگيهاي بدن با الگوهاي فرهنگي زيبايي چهره و اندام که در رسانههاي جمعي و عوامل تبليغاتي صنعت زيبايي تبليغ ميشود، اتخاذ کنند (Krik, 2009). و به نظر میرسد در این میان شفقت به خود نقش مهمی در تجربه هیجانات ناشی از ادراک ناهمخوانی بین بدن واقعی و آرمانی و مدیریت بدن دارد؛ به طوری که به مدیریت هیجانی و رفتاری این تجارب کمک میکند. بدین جهت اهمیت و ضرورت اساسی عمده این پژوهش از نظر فردی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و خانوادگی در سطح آرمانی، برداشتن گامهایی در جهت شناسایی نقش و اهمیت شفقت به خود در مواجهه با مدیریت بدن در زنان میباشد که جهت استفاده روانپزشکان، روانشناسان، مشاوران و کلیه متخصصین بهداشت روانی که به گونهای درگیر با مسائل روانی مدیریت از بدن هستند تلویحات کاربردی دارد.
2- مرور مبانی نظری و پیشینه
نوروزی، ملکی، پارسامهر و قاسمی (1397) پژوهشی با عنوان بررسی تأثیر تصویر بدن و مدیریت بدن بر مشارکت ورزشی زنان استان ایلام انجام دادهاند. این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی انجام شد و داده‌های آن از طریق پرسشنامه جمعآوری، استخراج و تحلیل شدند. جمعیت زنان 19سال به بالای استان ایلام که جامعۀ آماری این پژوهش را تشکیل میدهند، 193952 نفر است و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 500 نفر تعیین شد. نمونه‌ها با نمونهگیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای شناسایی و دادهها از آنها جمعآوری شدند. نتایج نشان میدهند 2/49 درصد یعنی تقریباً نزدیک به نیمی‌از زنان یا ورزش نمی‌کنند یا بهصورت نامنظم و تفریحی ورزش میکنند. 17 درصد از آنها با هدف سلامتی و بین 61 تا 120 دقیقه در هفته فعالیت ورزشی میکنند و 8/33 درصد معادل تقریباً یک سوم از نمونۀ آماری نیز بهصورت منظم و حرفه‌ای مشارکت ورزشی دارند. نتایج تحلیلی و آزمون الگوی پژوهش نشان دادند دو متغیر تصویر بدن و مدیریت بدن و مؤلفههای آنها در مجموع بهطور معناداری تا 56/0 از واریانس مشارکت ورزشی زنان را تبیین میکنند. فاتحی و اخلاصی (1399) پژوهشی با عنوان مدیریت بدن و رابطهی آن با پذیرش اجتماعی بدن انجام دادند حجم نمونه تحقیق400 نفر از زنان 18 تا 40 ساله ساکن در مناطق هشت‌گانه شهر شیراز بود که با روش نمونهگیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای و تصادفی ساده انتخاب شدند. نتایج تحقیق با استفاده از آمارههای توصیفی و استنباطی نشان داد که میانگین مدیریت بدن برابر با 8/62 درصد است که حاکی از میزان بالای توجه زنان به بدن در همه وجوه آن اعم از آرایشی، مراقبت و ... است. همچنین بین متغیرهای مصرف رسانه‌ای، پذیرش اجتماعی بدن و پایگاه اقتصادی-اجتماعی با مدیریت بدن رابطه مستقیم و معنادار و بین متغیرهای دینداری و مدیریت بدن رابطه معکوس و معنادار وجود دارد.
اوگدن3 (2005) در پژوهش خود مدیریت بدن را با نمونههایی از رژیم غذایی و جراحی زیبایی را مطالعه کرده و نتیجه گرفته است که بسیاری از زنان سعی دارند تا شکل و اندازه بدنشان را از طریق اعمال کنترل بر مصرف غذا کنترل و مدیریت کنند. کراسلی4 (2005) در تحقیق خود نشان داد که در اکثر مقولهها و معرفهای مدیریت بدن، زنان به صورت چشمگیری بیشتر از مردان به فعالیتهای نظارتی بر بدن خود میپردازند. تولمن، ایمپت، ترسی و میشی5 (2006) دریافتند که در اوایل دوران نوجوانی یا بلوغ، دخترانی که بیشتر به بدنشان به عنوان شئ نگاه میکردند، به احتمال بیشتری، دچار افسردگی میشوند و عزت نفس پایینتری داشتند. Leit, 2006) (Jonng & در پژوهشی به مقایسه بین فرهنگی تصور از بدن، شفقت به خود و رژیم غذایی در بین زنان کره و آمریکا پرداختهاند. نتایج تحقیق ایشان نشان داده که: تصور از بدن رابطهی مثبت با شفقت به خود دارد. تصور از بدن رابطهای معکوس با عادتهای تغذیه و رژیم غذایی دارد و زنان کرهای (زنانی که وابسته به جوامع گروه محور هستند در مقایسه با زنان غربی نسبت به ظاهر خود ناراضیترند.
باتوجه به مطالب ذکر شده در خصوص رابطهی بین شفقت به خود با مدیریت بدن و با توجه به تحقیقات انجام شده در داخل و خارج از کشور در این زمینه، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان میپردازد.
بنابراین پژوهش حاضر با توجه به اهمیت موضوع و در راستای هدف اصلی پژوهش که درصدد بررسی رابطه بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان شهر شیراز بوده است به بررسی این فرضیه ی میپردازد: بین شفقت به خود و مدیربت بدن رابطه معناداری وجود دارد.
3- روششناسی
پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی و همبستگی میباشد. در این نوع تحقیقات هیچکدام از متغیرهای تحقیق مورد دستکاری واقع نمیشوند و فقط به اندازهگیری رابطه آنها پرداخته میشود. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی زنان شهر شیراز در سال 1400- 1399 بودند که باتوجه به گستردگی جامعهی آماری بر اساس جدول مورگان و به روش نمونهگيري در دسترس300 نفر از زنان شهر شیراز، بهصورت آنلاین بهعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. و به علت شيوع بيماري COVID-19 در سطح جامعه، با استفاده از پرسشنامههای الکترونیکی در یک بازهی زمانی۳ ماهه مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت حفظ ملاحظات اخلاقی پژوهش نیز موارد زیر مورد توجه قرار گرفته است: شرکت زنان در این طرح بهصورت داوطلبانه و با رضایت آگاهانه بود. دقت لازم در زمینه محرمانه بودن اطلاعات پرسشنامههای تکمیل شده توسط افراد اعمال شد. به اعضاء اطمینان داده شد که اطلاعات پرسشنامهها فقط مورد استفاده تحقیقی قرار خواهد گرفت. پرسشنامهها با استفاده از لینک بهصورت «آنلاین» در یک بازهی زمانی۳ ماهه در اختیار آزمودنیها قرار داده شده و سپس جمعآوری شدهاند.
3-1- ابزار پژوهش
برای جمعآوری دادهها در پژوهش حاضر از پرسشنامههای زیر (ابزار پژوهش) استفاده شده است:
پرسشنامه شفقت به خود فرم کوتاه: مقیاس ۱۲ مادهای خود دلسوزی فرم کوتاه یا همان پرسشنامه شفقت خود توسط ریس، پامیر، نف و ون گاچت6 (۲۰۱۱) ساخته شد. نسخه بلند این مقیاس در سال (۲۰۰۳) و با ۲۶ ماده ساخته شده بود. این پرسشنامه دارای ۶ عامل دو وجهی است که عبارتند از: مؤلفه مهربانی با خود، قضاوت نسبت به خود، اشتراكات انسانی، انزوا، هوشیاری یا ذهنآگاهی و همانندسازی افراطی مؤلفه مهربانی با خود (گویههای ۲ و ۶)، قضاوت نسبت به خود (گویههای ۱۱ و ۱۲)، اشتراكات انسانی (گویههای ۵ و ۱۰)، انزوا (گویههای ۴ و ۱۰)، ذهنآگاهی (گویههای ۳ و ۷) و همانندسازی افراطی گویههای (1 و ۹) در یک طیف لیکرت ۵ درجهای از کاملاً مخالفم =۱ تا کاملاً موافقم = ۵ نمرهگذاری میگردد. در مطالعه ریس و همکاران (۲۰۱۱) اعتبار این مقیاس تأیید شده شده است (همسانی درونی = 86/0) این پرسشنامه در ایران توسط بشرپور (1393) اعتباریابی شد که درآن نتایج تحلیل عاملی اکتشافی شش عامل با مقادیر ویژه بیشتر از یک را آشکار کرد که در مجموع 47/63 درصد از واریانس کل را تبیین کردند. همچنین در مطالعه خسروی، صادقی و یابنده (1392) همسانی درونی مقیاس 86/0 و مطالعه عزیزی، فروغی، لطفی و بهرامخانی (1393) همسانی درونی مقیاس 78/0 گزارش شد. در پژوهش شهبازی، رجبی، مقامی و جلوداری (۱۳۹۴) ضریب آلفا برای نمره کلی مقیاس 91/0 است. همچنین ضرایب آلفای کرونباخ برای خرده مقیاسهای مهربانی به خود، قضاوت کردن خود، تجارب مشترک انسانی، انزوا، ذهنآگاهی و همانندسازی افراطی به ترتیب 83/0، 81/0، 93/0، 71/0، 79/0، و 83 میباشند. روایی همزمان و همگرا پرسشنامه نیز مطلوب گزارش گردیده است. در پژوهش حاضر روایی محتوایی این پرسشنامه مورد تأیید اساتید صاحب نظر قرارگرفته است. ضریب آلفای کرونباخ این پرسشنامه در پژوهش حاضر برای کل پرسشنامه 87/0 و برای خرده مقیاسهای مهربانی به خود، قضاوت کردن خود، تجارب مشترک انسانی، انزوا، ذهن آگاهی و همانندسازی افراطی به ترتیب 79/0، 82/0، 87/0، 82/0، 81/0، و 85 به دست آمد که نشانگر پایایی مطلوبی است.
پرسشنامه آگاهی از بدن شیء انگاشته7 (مدیریت بدن): پرسشنامه آگاهی از بدن شیء انگاشته مک کینلی و هاید8 (1996)، دارای 24 سؤال است، که برای ارزیابی نگاه یک فرد به بدن خود بهعنوان یک شی وکالا طراحی و اعتبارسنجی شده که نمرات بالاتر در این مقیاس، حاکی از نگرانی بالاتر راجع به بدن است و دارای 3 خرده مقیاس میباشد که دو خرده مقیاس پایش بدن (خود شئ انگاری) و شرم از بدن آن که هر کدام 8 گویه در مقیاس لیکرت 7 درجهای میباشند، در این پژوهش استفاده شد. این پرسشنامه در ایران توسط طاهریفر، دهقانی آرانی، موتایی، فنی، آقابابایی نجار (1398) اعتباریابی شده است. در پژوهش اندامی، شیرازی و ساعت چی (1398) ضریب آلفای کرونباخ برای خرده مقیاسها به ترتیب 621/0 و 671/0 به دست آمد. در پژوهش حاضر روایی محتوایی این پرسشنامه مورد تأیید اساتید صاحب نظر قرارگرفته است. ضریب آلفای کرونباخ این پرسشنامه در پژوهش حاضر برای کل پرسشنامه 91/0 به دست آمد که نشانگر پایایی مطلوبی است.
بعد از جمعآوری اطلاعات بهصورت آنلاین، تجزیه و تحلیل دادهها به وسیلهی نرمافزار SPSS 21انجام شده است. از آنجا که روش این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. در بخش آمار توصیفی از شاخصهایی مثل میانه، میانگین و درصد فراوانی و ... استفاده شده و باتوجه به اینکه متغیرهای پژوهش که در سطح مقیاس فاصلهای هستند از روش همبستگی پیرسون استفاده شده است.
4- یافتهها
در ابتدا آمار توصیفی و سپس روش بررسی در مورد فرضیه پژوهش بیان میشود.
فراوانی و درصد طبقات سنی، وضعیت اقتصادی و وضعیت تحصیلی گروه نمونه در جدول (1) گزارش شده است.
جدول (1). توزیع فراوانی نمونه مورد مطالعه به تفکیک سن
شاخص آماری سن | فراوانی | درصد |
18 تا 25 سال | 84 | 28% |
26 تا 35 سال | 167 | 56% |
36 تا 45 سال | 49 | 16% |
مجموع کل | 300 | 100% |
شاخص آماری وضعیت اقتصادی | فراوانی | درصد |
خوب | 34 | 11% |
متوسط | 138 | 46% |
ضعیف | 128 | 43% |
مجموع کل | 300 | 100% |
شاخص آماری وضعیت تحصیلی | فراوانی | درصد |
دیپلم | 74 | 25% |
فوق دیپلم | 132 | 44% |
لیسانس | 94 | 31% |
مجموع کل | 300 | 100% |
مطابق با جدول (1) بیشترین فراوانی برای سن شرکتکنندگان 26 تا 35 سال است.بیشترین فراوانی برای وضعیت اقتصادی شرکتکنندگان متوسط است و بیشترین فراوانی برای وضعیت تحصیلی شرکتکنندگان فوق دیپلم است.
تحلیل توصیفی متغیرهای پژوهش
یافتههای توصیفی مقیاسهای پژوهش در جدول (2) آورده شده است.
نتایج جدول (2) نشان میدهد که میانگین و انحراف استاندارد نمره کل شفقت خود برابر با 56/68 (90/8) و مدیریت بدن با 81/64 (68/9) گزارش شده است.
جهت بررسی فرضیه پژوهش که به چه میزان بین شفقت خود و مدیریت بدن رابطه معنادار دارد از روش ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است.
جدول (2). یافتههای توصیفی متغیرهای شفقت خود، مدیریت بدن
شاخص آماری مقیاس | میانگین | انحراف استاندارد |
نمره کل شفقت خود | 56/68 | 90/8 |
مهربانی با خود | 22/9 | 45/2 |
قضاوت نسبت به خود | 02/9 | 81/1 |
اشترکات انسانی | 61/8 | 38/5 |
انزوا | 60/9 | 09/5 |
بهوشیاری | 09/10 | 25/5 |
همانندسازی افراطی | 00/9 | 88/3 |
مدیریت بدن | 81/64 | 68/9 |
جدول (3). ضریب همبستگی پیرسون بین شفقت به خود با مدیریت بدن در زنان
متغیر | مدیریت بدن | |
ضریب همبستگی | سطح معناداری | |
شفقت خود | **25/0- | 001/0 |
مهربانی با خود | **18/0- | 001/0 |
قضاوت نسبت به خود | **17/0- | 001/0 |
اشترکات انسانی | **37/0- | 001/0 |
انزوا | **21/0- | 001/0 |
بهوشیاری | *15/0- | 023/0 |
همانندسازی افراطی | **23/0- | 001/0 |
p<0/05 ** p<0/01*
نتایج جدول (3) نشان میدهد که بین شفقت خود و مؤلفههای آن (مهربانی با خود، قضاوت نسبت به خود، اشترکات انسانی، انزوا، ذهنآگاهی و همانندسازی افراطی) با مدیریت بدن همبستگی منفی در سطح 01/0 برقرار است.
در جدول (4) نیز نتایج رگرسیون پیشبینی مدیریت بدن براساس شفقت به خود آورده شده است.
جدول (4). نتایج رگرسیون پیشبینی مدیریت بدن بر اساس شفقت به خود
| مدل | مجموع مجذورات | درجه آزادي | ميانگين مجذورات | R | R2 |
R2adj
| F | sig |
| رگرسيون | 87/1534 | 1 | 87/1534 | 25/0 | 06/0 | 06/0 | 62/20 | 000/0 |
باقيمانده | 04/22173 | 298 | 40/74 |
|
|
|
|
| |
كل | 92/23707 | 299 |
|
|
|
|
|
|
همان‌طور كه در جدول مشاهده ميشود مقدار sig كمتر از 01/0 شده است و نشان از معنی‌دار بودن مدل رگرسيون میباشد. در این پژوهش مقدار R2 برابر 06/0 شده است به اين معنا كه شفقت خود 6 درصد توانايي پیشبینی مدیریت بدن را دارند. مقدار ضریب R2ad j در اين پژوهش 06/0 شده است، به عبارت دیگر شفقت خود در مجموع 6 درصد توانايي پیشبینی مدیریت بدن را دارند.
5- بحث و نتیجه گیری
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطهی بین شفقت به خود و مدیریت بدن در زنان شهر شیراز بود.
در بررسی رابطه معنادار بین شفقت به خود و مدیریت بدن همچنان که یافتهها در جدول (3) نشان دادند بین شفقت خود و مؤلفههای آن با مدیریت بدن همبستگی منفی در سطح 01/0 برقرار است. که به دلیل جدید بودن حوزه پژوهش در زمینه رابطه شفقت به خود با تغییرات مدیریت بدن، طبق جست و جوهای پژوهش گر پژوهشی در راستای رابطه این متغیرها یافت نشد. لذا نتایج پژوهش حاضر به صورت ضمنی با نتایج حاصل از پژوهشهای فاتحی و اخلاصی (1399)؛ صدوقی و صفاری فرد (1397)؛ خلعتبری و همکاران (1397)؛ آشیش9 (2016) و بریون، لری و درابکین10 (2014) همسو و هماهنگ میباشد.
جذابیت جسمانی ازجمله موضوعاتی است که در دوران مدرن امروزی استانداردهاي جدیدي پیدا کرده و از عوامل شکلدهندهي روابط افراد محسوب میشود، بهطوري که مدیریت بدن در جامعهی امروزی اهمیت بیشتري پیدا کرده است. و به رفتارهاي گوناگونی نظیر رژیمهاي غذایی، ورزش، تجهیرات ورزشی و آرایشی مختلف در دوره جدید با تحولات جهانی شدن به مساله بدن توجه بسیاري شده است (فاضلی، 1382). در تبیین یافتههای این پژوهش میتوان اذعان داشت که در جامعه کنونی ما زنان بیشتر بر اساس ویژگیهاي جسمانی شان مورد قضاوت قرار میگیرند .به همین دلیل زنان سعی میکنند تصویري مطلوب از بدن خود که جذابیت بیشتري دارد و از دیدگاه افراد جامعه، مطلوبتر به نظر میرسد به نمایش بگذارند.(Blond, 2008) بنابراین یکی از جنبههای مهم افزایش تغییرات و مدیریت بدن زنان، ظاهر جسمانی و رضایت و عدم رضایت از تصویر بدنی آنهاست. ارزشهای فرهنگی و اجتماعی و تأکید زیاد جامعه بر جذابیتهای ظاهری، مقایسه کردن افراد از لحاظ ظاهری و ارزش قائل شدن برای افراد زیبا و تسهیل امور برای آنها و از طرفی ایجاد احساس بهتری که به دلیل ظاهر و با تجربه تمسخرآمیز از سوی دیگران میتواند زنان را در مقابل تصویر بدنی خود حساس نماید و این باعث نگرانی و افزایش تغییرات و مدیریت بدن در زنان میشود. آنها برای کاهش نگرانی خود در این زمینه دست به تغییر و مدیریت در چهره و بدن خود میزنند (فاتحی و اخلاصی، 1399). در تبیین یافتههای به دست آمده باید گفت زنانی که شفقت به خود بالایی دارند و درک آنها از تصویر بدنی مثبت است، زندگی موفقیتآمیزی را سپری میکنند. از سوی دیگر عدم شفقت به خود و خویشتنپنداری منفی و درک منفی از تصویر بدنی به احساس حقارت، ناتوانی، پریشانی، کاهش عزتنفس جنسی و افزایش تغییرات بدن در زنان منجر میگردد (صدوقی و صفاری فرد، 1397). شفقتورزی خود به مثابهی یک صفت روانشناسی مثبت در جهت بهبود شرایط و پذیرش خود عمل میکند. افرادی که از سطح بالایی از شفقتورزی برخوردارند معمولاً در برخورد با تمام مسائل از هیجانهای مثبت و راهبردهای سازگارانهتری استفاده میکنند (Neff, 2003). چنانکه یافتههای پژوهش حاکی از این موضوع هستند که ادراک و پنداشتهای عمیق و مشفقانه و قابل پذیرش از ویژگی جسمانی خود در بین زنان میتواند پبامدهایی مثبتی بر مدیریت بدن درپی داشته باشد. برخی مطالعات شواهدی را فراهم میکنند که شفقت به خود با سازههای خود ارزیابی مرتبط است؛ بنابراین افکار، هیجانات و رفتارهای مرتبط با مدیریت غیرانطباقی بدن که از فرآیند خودارزیابی منفی نشأت میگیرند، میتوانند بهوسیله شفقت به خود کاهش یابند. و زنانی که خود شفقتی بالایی دارند ممکن است در وارسی بدن خود کمتر مدیریت غیرانطباقی بدن را تجربه کنند، نگرشهای منفی کمتری نسبت به خوردن داشته باشند و کمتر افسرده شوند؛ زیرا شفقت به خود آنها را تشویق میکند، بدون اینکه تناسب بدن و اندام خود را ارزیابی کنند و آنها را با استانداردهای اجتماعی زیبایی و لاغری مقایسه کند، نگرشی مشفقانه نسبت به بدن خود داشته باشند، پریشانی را تحمل کرده و هیجانات خود در رابطه با مدیریت و تغییرات غیرانطباقی بدن را تنظیم کنند و تصمیمات سازگارانه و به دور از احساسات منفی بگیرند (Senín-Calderón, Rodríguez-Testal, Perona-Garcelán, Perpiñá, 2017). شفقت به خود میتواند با زنان اجازه دهد عیبها و نقصهای بدن خود را بپذیرند و خودشان را به خاطر ناکامی در رسیدن به آرمانهای فرهنگی زیبایی دست نیافتنی، سرزنش نکنند. بنابراین میتوان گفت که شفقت به خود منجر به کاهش مدیریت بدن میگردد و میتواند با مدیریت بدن را بطهی معناداری داشته باشد. و هیجانهای مثبت فرد نسبت به بدن خویش میتواند منجر به درک و پنداشتهای مطلوب و رضایتبخش نسبت به بدنش باشد (Gilbert & Proctore, 2006).
پژوهش حاضر مانند هر پژوهش و تحقیق علمی دیگر در عمل با موانع و محدودیتهایی روبرو بوده است. ازجمله این محدودیتها در پژوهش حاضر محدود بودن جامعهی آماری بوده است که این تحقیق تنها در مورد زنان شهر شیراز انجام گرفته است كه اين امر از قابليت تعميمپذيري پژوهش مي‌كاهد. محدودیت دیگر عدم کنترل متغیرهای مداخلهگر همانند طبقه اجتماعی- اقتصادی زنان بود. از دیگر محدودیتها اجرای پژوهش در شرایط بحرانی بیماری کرونا بود که حجم نمونه بهصورت آنلاین انتخاب شد و پرسشنامهها بهصورت غیر حضوری و آنلاین در اختیار آنها قرار گرفت. همچنین عدم همکاری تعدادی از زنان در اجرای پژوهش از دیگر محدودیتهای این پژوهش بود.
یافتههای پژوهش حاضر بر نقش و اهمیت شفقت به خود در مواجهه با رفتارهای مرتبط با مدیریت بدن تأکید میکند. این یافتهها میتواند تلویحات کاربردی فراوانی برای زنان داشته باشد. آز آنجاکه پژوهش حاضر تنها در مورد زنان شهر شیراز اجرا شده بود، پیشنهاد میشود که پژوهشهای آتی بر روی جامعهی آماری گستردهتری بدون توجه به جنسیت و در شهرهای دیگر نیز اجرا گردد. پیشنهاد دیگر این که مطالعات طولی و اثربخشی در این زمینه انجام شود و متغیرهای روانشناختی تاثیرگذار در مدیریت بدن مورد ارزیابی قرار گیرند. و از آنجا که نتایج این پژوهش میتواند برای متخصصان بالینی و روانپزشکان در درمان اختلالات مرتبط با مدیریت بدن، مانند اختلالات خوردن و بدریختانگاری و نیز پریشانیهای مرتبط با نارضایتی از بدن تلویحات کاربردی داشته باشد. بنابراین برگزاری کلاسهای آموزشی و جلسات کارگاهی بهصورت گروهی و یا به صورت مشاوره انفرادی و همچنین تهیه پکیجهای آموزشی در رابطه با مدیریت بدن و خود شفقت ورزی جهت تأمین سلامت روانی روانی افراد در مراکز مشاوره و مراکز آموزشی و استفاده از نظرات متخصصان روانشناس و مشاوران در حوزهی بهداشت روان جهت ارتقای دانش و آگاهیهای افراد بهخصوص زنان توصیه میگردد.
6- تقدیر و تشکر
در پایان از همکاری تمام کسانی که در اجرا و به انجام رساندن این پژوهش یاریرسان بودهاند کمال تشکر را دارم.
7- منابع
1- اندامی، ع.، شیرازی، ع.، و ساعتچی، ه. (1398). نقش پنج عامل بزرگ شخصیت در پیشبینی پندار شیانگارانه و شرم از بدن زنان و دختران. چهارمین کنفرانس بینالمللی نوآوریهای اخیر در روانشناسی،مشاوره و علوم رفتاری، 6، 21- 36.
2- بساکنژاد، س.، غفاری، م. (1387). رابطه بین ترس از بدشکلی جسمی و اختلالات روانی در دانشآموزان است. مجله علوم رفتاری. 1 (2)؛ 17-22.
3- بشرپور، س. (1393). ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی مقیاس خوددلسوزی در دانشجویان. مجله سلامت روانی پژوهشی، 7(2) ، 64-75.
4- خسروی، س،. صادقی، م، و. یابنده، م.(1392). ویژگیهای روانسنجی مقیاس شفقت به خود مدلهای روشهای روانی. مجله پژوهشي روانشناسی، 13، 59-47
5- عزیزی ع.، فروغی، ع،. لطفی، س، و. بهرام خانی، م.(1393). روایی و پایایی نسخه مقیاس شفقت به خود، مجله روانشناسی ایران، 2(3)، 17-23
6- خلعتبری، ج.، همتی ثابت، و.، و محمدی، ح. (1397). اثربخشي درمان متمرکز بر شفقت بر تصوير بدني و رضايت زناشويي زنان مبتلا به سرطان پستان : يک مطالعه کارآزمايي آموزشي تصادفي شده. نشریه بیماریهای پستان ایران،3 (11)، 20- 8..
7- شهبازی، م،. رجبی، غ،. مقامی، ا.، و جلوداری، آ. (۱۳۹۴). ساختار عامل تأییدی نسخه فارسی مقیاس درجهبندی تجدید نظر شده شفقت به خود در گروهی از زندانیان. فصلنامه روشها و مدلهای روانشناختی، 6(19)، ۳۱- ۴۶.
8- صدوقی، م.، و صفاری فرد، ر. (1397). رابطه نگرانی از تصویر بدنی و عزت نفس در دانشجویان: نقش تعدیل کننده شفقت به خود. مجله رویش روانشناسی، 7(10)؛ 38-51.
9- طاهری فر، ز.، دهقانی آرانی، ف،. موتایی، ف.، فنی، ل.، آقابابایی نجار، ز. (1398). مشخصات روانسنجی و ساختار عاملی پرسشنامه آگاهی بدنی. فصلنامه روانشناسی معاصر، 1(14)، 78-69.
10- فاتحی، ا.، و اخلاصی، ا. (1399). مدیریت بدن و رابطه آن با پذیرش اجتماعی بدن. مجله زن و جامعه، 3(5)، 25-39.
11- فاضلي، م. (1382). مصرف و سبک زندگي. قم: انتشارات صبح صادق.
12- نوروزی، ع.، ملکی، ا.، پارسامهر، م.، و قاسمی، ح. (1397). بررسی تاثیر تصویر بدن و مدیریت بدن بر مشارکت ورزشی زنان استان ایلام. فصلنامه جامعهشناسي كاربردي، 29(4)؛ 99-122.
13- Ashish, D. (2016). Self-compassion and the need of self-preservation (Doctoral dissertation, The University of Arizona).
14- Bennett-Goleman, T. (2001). Emotional alchemy: How the mind can heal the heart. New York: Three Rivers Press.
15- Brion, J. M., Leary, M. R., & Drabkin, A. S. (2014). Self-compassion and reactions to serious illness: The case of HIV. Journal of health psychology, 19(2), 218-229.
16- Blond, A. (2008). Impacts of exposure to images of ideal bodies on male body dissatisfaction: A review. Body image, 5(3), 244-250.
17- Breines, J, Toole, A, Tu, C, Chen, S.(2014). Self-compassion, body image, and self-reported disordered eating. Self Identity. 13(4): 432-448.
18- Cash TF., & Pruzinsky T.(2002). Body image: A handbook of theory, research, and clinical practice. New York: Guilford Press.
19- Crossley, N. (2005). Mapping reflexive body techniques: on body modification and maintenance. Body & Society, 11, 1-35.
20- Fazli, M. (2003). Consumption and lifestyle, Qom: Sobh Sadegh Publications.
21- Giddens, A. (2013). Modernity and Individuality: Society and Personal Identity in the New Age. Naser Movaffaghian translation. Tehran: Nayan Rey.[Persian].
22- Gilbert, P. (2007). The evolution of shame as a marker for relationship security. The Self Conscious Emotions: Theory and research. NewYork:Guilford.
23- Gilbert, P & Proctore, S. (2006). Compassionate mind training for people with high Shame and self- criticism: Overview and Pilot Study of a group therapy approach. Clinical Psychology & Psychotherapy, 13. 353-379.
24- Germer, CK.(2009). The mindful path to self-compassion: Freeing yourself from destructive thoughts and emotions. Guilford Press..
25- Higgins ET.(2016). Self-discrepancy: a theory relating self and affect. Psychol rev; 94(3): 319-340.
26- Kirk, D. (2009). Physical education futures. Routledge.
27- Krieger, N. & Davey, S. (2004). Bodies Count and Body Count: Social Epidemiology and Embodying Inequality. Epidemiologic Reviews, 26, 92-103.
28- Mcinley, N. & Hyde, M. J. S. (1996) “The Objectified Body Consciousness Scale: Development and Validation.” Psychology of Women Quarterly, 20: 181-215
29- Neff, K.D. (2003). Development And Validation Of A Scale To Measure Self-Compassion. Self Idennt,2, 223- 250
30- Neff, K. D. (2003). Self-Compassion: An Alternative Conceptualization of a Healthy Attitude Toward Oneself. Self and Identity, 2, 85–101.
31- Ogden, J. (2005). The paradox of control and body management: Examples of dieting and surgery. J Represen, 37, 452-7.
32- Raes, F., Pommier, E., Neff, K. D., & Van Gucht, D. (2011). Construction and factorial validation of a shortform of the Self-Compassion Scale. Clinical Psychology & Psychotherapy, 18, 250–255.
33- Schoenefeld, S. J., & Webb, J. B. (2013). Self-compassion and intuitive eating in college women: Examining the contributions of distress tolerance and body image acceptance and action. Eating behaviors, 14(4), 493-496.
34- Senín-Calderón, C., Rodríguez-Testal, J. F., Perona-Garcelán, S., & Perpiñá, C. (2017). Body image and adolescence: A behavioral impairment model. Psychiatry research, 248, 121-126.
35- Shiling, C. (1993). Body and Social Theory, London: Sage Publication.
36- Shilling, C. (2004). The body in culture, technology and society. Sage.
37- Tolman, D. L., Impett, E. A.,Tracy, A. J., & Michael, A. (2006). Looking good, sounding good: Femininity ideology and adolescent girls’ mental health. Psychology of Women Quarterly, 30, 85-95
38- Wasylkiw L, MacKinnon AL, MacLellan AM.(2012). Exploring the link between self-compassion and body image in university women. Body image. 9(2): 236-245.
39- Woods, H., & Proeve, M. (2014). Relationships of mindfulness, self-compassion, and meditation experience with shame-proneness. Journal of Cognitive Psychotherapy, 28(1), 20-33.
40- Wren, A., Somers, J., Melissa, A. W., Goetz,Mark, C., Leary, M. R., Fras, A. M., Huh, B. K., Roger, Lesco L. S., Keefe, F. J. (2012) Self-Compassion in Patients With Persistent Musculoskeletal Pain: Relationship of Self-Compassion to Adjustment to Persi stent. J Pain Symptom Managem ent, 43(4), 759- 770.
Investigating the Relationship Between Self-Compassion and Body Management in Women
Sayed Mehdi Hosseini1, Fahimeh Momen 2*
1. PhD in Psychology, Assistant Professor, Department of Psychology, Fatemieh Institute of Higher Education, Shiraz, Shiraz, Iran
Sayedmehdi.hosseini@gmail.com
2. Master student, General Psychology, Department of Psychology, Fatemieh Institute of Higher Education, Shiraz, Shiraz, Iran. (Author).
Momenfahimeh@gmail.com
Abstract
This study aimed to investigate the relationship between self-compassion and body management in women. The present study was descriptive and correlational. The study's statistical population consisted of all women in Shiraz in 2021. Among them, 300 women were selected from the statistical population by available sampling method as the sample size. Data were collected using Self-Compassion Questionnaire (Reiss, Puminer, Neff, and Wanguchta (2011) (SCS-SF)) and Online Object Awareness Questionnaire (McKinley and Hyde (2001)). Data were analyzed using Pearson correlation analysis and SPSS statistical software. Findings from Pearson correlation analysis, related to examining the significant relationship between self-compassion and changes in body management in women, showed a significant negative relationship between the components, including self-kindness, self-judgment, human sharing, isolation, mindfulness, extreme assimilation, and changes in body management. The present study results emphasize the role and importance of self-compassion in dealing with behaviors related to body management. Cultivating a compassionate mind can control the negative behavioral consequences associated with maladaptive body management, which can have many practical implications for women.
Keywords: Self-Compassion, Body Management, Women
[1] body management
[2] compassion for yourself
[3] Ogden
[4] Crossley
[5] Tolman, Impett, Tracy, & Michae
[6] Raes, Pommier, Neff & Van Gucht
[7] The scale of awareness of the body of the perceived object
[8] Mcinley & Hyde
[9] Ashish
[10] Brion, Leary & Drabkin
