آسیب‌ها، راهکارها و مدلی برای نظام آموزش کارکنان گمرک ج. ا. ایران
الموضوعات :
مرتضی یاراحمدی
1
(دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مدیریت دولتی، تهران، ایران)
رضا نجف بیگی
2
(دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مدیریت دولتی، تهران، ایران)
کرم اله دانش فرد
3
(دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مدیریت دولتی، تهران، ایران)
اکبر عالم تبریز
4
(دانشگاه شهید بهشتی، گروه مدیریت صنعتی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: آسیب شناسی, نیازسنجی, طراحی دوره, اجرا, ارزشیابی ,
ملخص المقالة :
ضرورت‌های جهانی، منطقه‌ای و ملی، نیاز به گمرک پاسخگو را مورد تأکید قرار می‌دهند. سرمایه انسانی یکی از با ارزش‌ترین دارایی‌های گمرک برای برآورده نمودن این ضرورت و همگام شدن با محیطی است که دائماً در حال تغییر است. گمرک، سازمانی است که ضمن وظیفه‌ی پاسداری از مرزهای اقتصادی، حفاظت منافع جامعه را از طریق صیانت از سلامت اقتصادی، بهداشتی، اجتماعی و فرهنگی را برعهده دارد. در صورت اشتباهات غیر عمد کارکنان مشاغل اختصاصی گمرک امکان وارد شدن میلیاردها ريال خسارت به کشور وجود دارد. خساراتی که ممکن است به صورت مالی در زمان وقوع بوده و یا اثرات آن باعث بوجود آمدن خسارات مالی و معنوی در درازمدت باشد. بنابراین لزوم آموزش صحیح کارکنان که منجر به یادگیری در آنها شود و در انجام بهینه وظایف کارکنان با حداقل خطا، موثر واقع شود، جایگاه و اهمیت هرچه بیشتر آموزش ضمن خدمت کارکنان گمرک را نشان می دهد. برای هرچه بهتر برگزار شدن دوره های آموزشی از لحاظ کمی و کیفی در گمرک ایران، شناخت و رفع موانع و مشکلات بسیار حائز اهمیت است. به همین جهت در این پژوهش این سوال مورد بررسی قرار گرفت که آسیب‌های نظام آموزش کارکنان گمرک ایران چیست؟ در همین راستا با انجام مصاحبه‌ی کیفی با کارشناسان و خبرگان بخش آموزش گمرک ایران و انجام مطالعه تطبیقی بین‌المللی با گمرک ژاپن به بررسی آسیب‌های بخش آموزش گمرک ایران پرداخته شد و آسیب‌های شناسایی شده با استفاده از تکنيک تجزيه و تحليل سلسله مراتبی AHP بررسی و اولویت‌بندی گردید.
آذر، عادل. (1374). آمار و کاربرد آن در مدیریت. جلد اول، تهران: سمت.
ابطحي، حسين. (1380). آموزش و بهسازي منابع انساني. تهران: موسسه مطالعات و برنامه‌ريزي آموزشي سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران.
اشتراس، آنسلم و کوربین، جولیت. (1385). اصول روش تحقیق کیفی: نظریۀ مبنایی؛ رویه‌ها و شیوه‌ها. ترجمه بیوک محمدی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
بازرگان، عباس. (1387). مقدمه‌ای بر روش‌های تحقیق کیفی و آمیخته رویکردهای متداول در علوم رفتاری. تهران: دیدار.
بازرگان، عباس. (1383). ارزشيابي آموزشي (مفاهيم، الگوها، فرايندهاي عملياتي). چاپ سوم، تهران: سمت.
بولا. اچ. اس. (1375). ارزشيابي طرح‌ها و برنامه‌هاي آموزشي براي توسعه. ترجمه خدايار ابيلي، تهران: موسسه بين المللي روش‌هاي آموزش بزرگسالان.
پورصادق، ناصر. (1382). آسيب‌شناسي نظام آموزش كاركنان دولت و طراحي الگوي ارتباط آن با اثربخشي نظام اداري جمهوري اسلامي ايران،رساله دكتري، دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران.
حاجی کریمی، عباسعلی و رنگریز، حسن. (1379). مدیریت منابع انسانی. تهران: شرکت نشر و چاپ بازرگانی.
دفتر مطالعات، تحقیقات و ظرفیت سازی گمرک ج. ا. ایران. (1386). طرح پژوهشی ملی مطالعه تطبیقی گمرک جمهوری اسلامی ایران با گمرک کشورهای منتخب، تهران
دلاوری، رضا. (1390) آسيب‌هاي آموزش سازمانی در بخش دولتی بر اساس مدل سه شاخکی. نخستین همایش آسیب شناسی آموزش سازمانی، مشهد، ایران.
زارعي متين، حسن. (1384). مديريت منابع انساني. مرکز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم.
سازمان گمرک ج. ا. ا. (1389). سازمان جهاني گمرك، ساختار و كنوانسيون‌هاي آن. بازیابی شده در 12 مهر 1393
سليمي، قاسم؛ صباغيان، زهرا، مهديون، روح‌الله و طاهري، مرتضی. (1389). ارائه مدلي كاربردي در آسيب‌شناسي آموزش سازماني، تهران. ایران.
فتحی واجارگاه، کوروش. (1376). درآمدی بر برنامه‌ریزی آموزشی ضمن خدمت کارکنان. تهران: انتشارات سرآمد کاوش.
فتحي واجارگاه كورش. (1388). طراحی نظام جامع آموزش تعاون. (جلد اول مطالعات جهت یابی). دانشگاه شهيد بهشتي.
فتحي واجارگاه، کورش. (1381). آشنايي با آموزش ضمن خدمت کارکنان (مديريت و برنامه ريزي آموزش کارکنان). تهران: مرکز کل آموزش‌هاي ضمن خدمت.
قهرمانی، محمد (1388). مدیریت آموزش سازمانی. تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی. چاپ اول.
مطهری‌نژاد، حسین. (1382). کاربرد روش‌های ارزشیابی در برنامه‌ریزی توسعه نظام آموزش کارکنان. فصلنامه توسعه مدیریت، شماره 48، صص 28-31.
ميرکمالي، سيد محمد. (1375). مشارکت در تصميم‌گيري امور آموزشي و همبستگي آن با اثربخشي و کارايي سازمان‌هاي آموزشي. فصلنامه تعليم و تربيت، سال 12، شماره 47.
Bing sun, C. T. (2002). Quality in higher education: Policies and practices. A Hong Kong perspective, introduction and research approach. Journal or Educational Management, 17(3).
Nolz, J & Wiliams, R. (2010). Training evaluation within the federal government. PhD thesis. Capella University.
Noe, R. A. (2008). Employee training and Development. Boston: McGraw-Hill/Irwin
Norton, M. S. (2008). Human Resources Administration for Educational Leaders. SAGE.
Manzini, V. (2005). Pathology of training program in organization. LIfe Psychologia, 16(1), 219-234.
Saprin, J. (2006). Pathology of training: Professional development programs that work. Ph.D. 3439951, Capella University, United States -- Minnesota. Retrieved.
Strauss, A. & Corbin, J. (1990). Basics of Qualitative Research: Grounded Theory Procedures and Techniques. London: Sage.
Warden, P, (2009). An evaluation system for the online training programs in meteorology and hydrology. International Education Studies, 2(4), 45-48.
Sparks, D., & Loucks-Horsley, S. (1989). Five models of staff development for teachers. Journal of staff development, 10(4), 40-57.
Williams, S. (2010). The effectivness of the subject matter experts as technical trainers. Human Resource Development Quarterly,12(1), 91-97.
World Customs Organization. (2014). WCO Learning and Development Activities, Empowering Members in their sustainable reform efforts. Retrieved September from: ttp://www.wcoomd.org/en/topics/capacitybuilding/overview/cb_regional_approach/regional_training_centres.asp
