شناسایی و رتبه بندی مولفه های رهبری اثربخش در سازمانهای فرهنگی هنری با رویکرد اسلامی ایرانی و با استفاده از روش دلفی فازی
الموضوعات :
محمد چکشیان
1
(دانشگاه لرستان)
رضا سپهوند
2
(دانشگاه لرستان)
محمود رضا اسماعیلی
3
(دانشگاه لرستان)
امیر هوشنگ نظرپوری
4
(دانشگاه لرستان)
الکلمات المفتاحية: رهبری سازمانهای فرهنگی هنری رویکرد اسلامی ایرانی دلفی فازی,
ملخص المقالة :
با توجه به اهمیت فرهنگ و نقش سازمانهای فرهنگی هنری در رشد و تعالی فرهنگی جامعه و اهمیت رهبری در این نوع سازمانها،هدف پژوهش حاضر شناسایی و رتبه بندی مولفه های رهبری اثربخش در سازمانهای فرهنگی هنری با رویکرد اسلامی ایرانی با استفاده از روش دلفی فازی است .جامعه آماری این پژوهش را مدیران سازمانهای فرهنگی ،اساتید مدیریت با سابقه فرهنگی و خبرگان حوزه فرهنگ تشکیل می دهند .با توجه به هدف پژوهش، نمونه گیری هدفمند به روش گلوله برفی و با حجم نمونه 22 نفر صورت گرفت. پس از بررسی ادبیات و پیشینه تحقیق و مصاحبه با تعدادی از خبرگان،مولفه های 22 گانه ای شناسایی شدند که از طریق پرسشنامه در اختیار خبرگان قرار گرفتندو هر 22 مولفه از طریق روش دلفی فازی تایید شدند .نتایج نشان می دهد به ترتیب مولفه های دهگانه بصیرت ،اخلاق مداری ،دین محوری ،سعه صدر،مدیریت برقلبها ،خود کنترلی ،قابلیت اعتماد ،انگیزه بخشی،خودسازی و تعالی جویی و نهایتا رشد و توانمندسازی از رتبه بالاتری برخوردار هستند.
1. اسکندری، مجتبی (1394). نقد نظریه رهبری تبادلی با تأکید بر آیات قرآن کریم. دو فصلنامۀ علمی_تخصّصی اسلام و مدیریّت، سال چهارم، شمارۀ 7، صص 64-47
2. افجه‌ای، سیدعلی اکبر، خسروپناه عبدالحسین، بانشی، عباداله. (1393). طراحی الگوی جامع رهبری اثربخش سازمانی با رویکرد الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت.مدیریت در دانشگاه اسلامی، سال سوم، شماره 1، صص 95-114.
3. الوانی، سیدمهدی و همکاران (1392). ارائۀ مدل رهبری معنوی در نظام اداری ایران. مدیریت دولتی دانشگاه تهران، شمارۀ 13، صص 40-21
4. باقری، مصباح الهدی و سعدآبادی حسن (1390). طراحی الگوی رهبری معنوی بر اساس ارزش‌های اسلامی. اندیشۀ مدیریت راهبردی، سال پنجم، شمارۀ دوم، شمارۀ پیاپی، صص 122-57
5. پیروزمند، علیرضا، دین و سیاستگذاری فرهنگی. تهران: دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، 1385.
6. تراسبي، ديويد. (1389). اقتصاد فرهنگ. تهران: نشر ني.
7. تونکه نژاد، ماندنی. (2006). مقایسه دو سبک رهبری خدمتگزار و تحول‌گرا (دو محیط، دو سبک رهبری). ماهنامه تدبیر، سال هفدهم، شماره 174.
8. جعفری، محمدتقی. (1386). فرهنگ پیرو و فرهنگ پیشرو. تهران: موسسه تدوین آثار علامه جعفری.
9. حسین زاده، علی، ناصری، محسن. (1386). عدالت سازمانی. ماهنامه تدبیر، سال 18، شماره 190.
10. دانایی‌فرد، حسن، مومنی، نونا. (1387). رهبری اثربخش از دیدگاه امام علی. فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی. دوره 4، شماره 14، صص 75-110.
11. درگاهی، حسین، علیپور فلاح پسند، محمدحسن، حیدری قره بلاغ، هادی. (1389). ارائه مدل شایستگی در توسعه منابع انسانی. راهبرد توسعه، شماره 23، صص 91-113.
12. درودی، مجتبی. (1392). سبک رهبری رابطه گرایانه امام خمینی (ره). نشریه اسلام و پژوهش‌های مدیریتی، سال دوم، شماره دوم، صص 91-115.
13. دلخوش کسمایی، ابوالقاسم، شریف زاده، فتاح، سید نقوی، میرعلی، قربانی نژاد، وجه الله. (1390). الگوی رهبری خدمتگزار در دانشگاه علوم انتظامی. فصلنامه مطالعات مدیریت انتظامی، سال ششم، شماره 3، صص 375-388.
14. رسولي، اسحق. (1389). طراحي الگوي مديريت بازاريابي فرهنگي با رويكرد توسعه فرهنگي. مديريت فرهنگي. سال 4، شماره 7، صص 81-101.
15. رضایی زاده، محمود. (1376). سبک رهبری رهبران اسلامی حضرات پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) در آثار شهید مطهری. پایان نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، دانشکده معارف اسلامی و مدیریت.
16. رضاییان، علی. (1379). مدیریت رفتارسازمانی. تهران: انتشارات سمت.
17. ساعتچی، محمود، عزیزپور شوبی. (1384). طراحی الگوی رهبری اثربخش دانشگاهی. مجله دانشور رفتار، دوره 12، شماره 11، صص 1-18.
18. سنجقی، محمّدابراهیم و همکاران (1393). شناخت ابعاد و عوامل رهبری تحوّل‌آفرین بر اساس سخنان امام خامنه‌ای. دو فصلنامۀ علمی-پژوهشی مدیریت اسلامی، سال 22، شمارۀ 1، صص 121-107
19. صالحي اميري، سيدرضا، عظيمي دولت¬آبادي، امير. (1387). مباني سياستگذاري و برنامه¬ريزي فرهنگي. تهران: مجمع تشخيص مصلحت نظام، پژوهشكده تحقيقات استراتژيك.
20. صالحي اميري، سيدرضا، کاووسی، اسماعیل. (1391). فرهنگ و مدیریت سازمانهای فرهنگی. تهران: مجمع تشخيص مصلحت نظام، پژوهشكده تحقيقات استراتژيك.
21. ضیایی، محمد صادق، نرگسیان، جواد. (1389). بررسی رابطه بین سبک رهبری تحول‌آفرین و کاهش تحلیل رفتگی کارکنان کتابخانه های دانشگاه شهید بهشتی تهران. نشریه تحقیقات کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاهی. شماره 52، صص 13-33.
22. عبّاسی، داود و همکاران (1390). مطالعه اکتشافی آئین رهبری فرماندهان شهید با استفاده از نظری مبنائی. پژوهش‌های مدیریت عمومی، سال چهارم، شماره دوازدهم، صص 70-53
23. قنبری و همکاران (1395). تحلیل روابط رهبری اصیل، امنیت روانی و رفتار شهروند سازمانی. فصلنامه رسالت مدیریت دولتی، سال هفتم، شماره بیست و دوم، صص 35-45
24. کرمی، محمّدرضا (1395). بررسی و تبیین رهبری اخلاقی و ابعاد آن (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه تهران). فصلنامۀ رسالت مدیریت دولتی، سال هفتم، شمارۀ 22، صص 34-17
25. گودرزی، غلامرضا. (1388). تحلیل وضعیت موجود سازمان‌دهی نهادهای فرهنگی کشور با نگاهی به مفهوم و مبانی مهندسی فرهنگی. نامه پژوهش فرهنگی، سال دهم، دوره سوم، شماره پنجم، صص 119-139.
26. مرادی، علیرضا. (1389). مدیریت فرهنگی و رهبری اثربخش در سازمانهای فرهنگی شهرداری‌ها. همایش ملی چالش‌های مدیریت و رهبری در سازمانهای ایران. اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات اصفهان.
27. مقیمی، سید محمد. سازمان و مدیریت رویکردی پژوهشی. تهران: ترمه 1385.
28. معمارنژاد، عباس و حسین زادگان، زهره. (1389). طراحی الگوی توسعه¬ی صادرات کالاهای فرهنگی. مدیریت فرهنگی، سال چهارم، شماره نهم.
29. موغلی، علی رضا. (1382). طراحی الگوی رهبری تحول‌آفرین در سازمانهای اداری ایران. دانش مدیریت، شماره 62، صص 77-100.
30. نصر اصفهانی، مهدی، نصر اصفهانی، علی. (1389). طراحی مدل رهبری خدمتگزار بر اساس دیدگاه امام علی (ع) و مقایسه آن با نظرات اندیشمندان غربی. منهاج، سال ششم، شماره 11، صص 143-163.
31. Amram.y. (2005). Intelligence beyond IQ: the contribution of emotional and spiritual intelligences to effective business Leadership. Institute of Tranpersonal psychology.
32. Bass b. m. (1997). Does the transactional-transformation leadership paradigm transcend organizational and national boundaries?; american psychologist,52.
33. kuzmeko.Tatiana.N (2004) & Smith. Brien N, Montogno. Ray V ransformational and Servant leadership. Content and contextual comparisons journal of leadership and organizational studies, Vo10 No4.
