حکمراني در ايران، آسيب‌شناسي و ارائه راهبردها
الموضوعات :
خليل اله سردارنيا
1
(دانشگاه شیراز)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
حکمراني خوب ناظر بر نحوه اعمال قدرت و حاکميت است که بر مبناي شاخص‌هاي مهمي همچون: حاکميت قانون، پاسخگويي، شفافيت در تصميم‌گيري‌ها و کنش‌ها، مسئوليت‌پذيري، نظارت قاعده‌مند و مستمر، نظارت‌پذيري، عدم تبعيض، عدم فساد و التزام و تعهد عمومي به اخلاق مدني تعريف مي‌شود. در جوامع پيچيده شونده امروز، حکمراني بايستي مقوله‌اي ناظر به روابط دو سويه، همکاري‌جويانه و اعتمادآميز بين حکومت و نهادهاي مدني و شهروندان تلقي شود، نه مقوله‌ای صرفاً حکومتي. در اين نوشتار، نگارنده درصدد است که نخست، نگاهي آسيب‌شناسانه نسبت به فرايند حکمراني و نحوه ارتباط حکومت و نهادهاي مدني در ايران داشته باشد؛ سپس با استفاده از مباحث نظري، راهبردهايي در خصوص ايجاد و گسترش حکمراني خوب بر مبناي تعامل، همکاري‌جويي و مسئوليت‌پذيري دو سويه بين حکومت و نيروهاي اجتماعي و نهادهاي مدني ارائه مي‌گردند.
