بررسی نقش فرهنگ ملی در توسعه‌یافتگی نهادی کشورها از طریق ارزیابی مؤلفه نهادی گزارش رقابت‌پذیری جهانی(GCI) و چارچوب فرهنگی هافستد
الموضوعات :
علی¬نقی مصلح شیرازی
1
(ت)
مهدی تاجیک
2
(ت)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
تأثیر فرهنگ ملی به عنوان یک متغیر تعیین کننده بر ساختار ها و نظام های مدیریتی در مطالعات مختلف مورد توجه محققان قرار گرفته است. در این پژوهش با استناد به الگوی فرهنگی هافستد و همچنین مؤلفه نهادی گزارش رقابت پذیری جهانی (2014-2013)، به بررسی ارتباط فرهنگ ملی و سطح توسعه‌یافتگی نهادی کشورها پرداخته شده است. نخست کشور ها به کمک تحلیل خوشه ای و با تکنیک K-MEANS به دو گونه فرهنگی تقسیم بندی شده اند به طوری که در گونه یک، امتیازات مربوط به ابعاد فرهنگی "فاصله قدرت"، "اجتناب از عدم اطمینان" و" مردسالاری" نسبت به گونه دو بالاتر و ابعاد فرهنگی "دوراندیشی" و"فردگرایی" پایین تر می‌باشد. در این تقسیم‌بندی جمهوری اسلامی ایران، در گونه یک فرهنگی قرار می گیرد. به منظور بررسی وضعیت نهادی در دو گونه فرهنگی از آزمون مقایسه میانگین ها استفاده شده است. پس از انجام آزمون شاپیرو- ویلک و مشخص شدن وضعیت توزیع داده ها در گونه های فرهنگی، آزمون ناپارامتریک من- ویتنی جهت بررسی فرضیه های پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج این آزمون نشان می دهد که امتیاز مؤلفه نهادی و متغیر های مربوطه به جز دو متغیر نهادی "دست و پاگیر بودن مقررات دولتی" و" حمایت از سرمایه گذاران" بین کشور های مستقر در گونه یک و گونه دو اختلاف معناداری داشته و به عبارتی وضعیت نهادی كشور های گونه یك نسبت به گونه دو بدتر می باشد.
