نقش اختلال بیش فعالی کودکان در ارتکاب جرم در دوران بزرگسالی
الموضوعات :
1 - گروه حقوق جزا و جرم‌شناسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: اختلال روان‌پزشکی, بیش فعالی, کمبود توجه, ارتکاب جرم, پیشگیری,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: اختلال کم‌توجهی- بیش فعالی یکی از اختلالات شایع دوران کودکی است که عوامل مختلفی می‌توانند سبب ایجاد آن در کودک باشند. در صورت عدم‌تشخیص و درمان به‌موقع، این اختلال می تواند تا بزرگسالی ادامه داشته باشد و تبعات مختلفی برای فرد بر جای بگذارد. در این مقاله سعی بر آن است که ارتباط میان اختلال بیش فعالی و ارتکاب جرم مورد بررسی قرار گیرد. روش: این مطالعه به‌صورت توصیفی و با استفاده از بررسی منابع مختلف کتابخانه‌ای و مصاحبه با روانشناسان کودکان استثنایی و مددکاران اجتماعی دادگاه اطفال، انجام گرفته است. یافته‌ها: در نتیجه بررسی‌هایی که انجام شد به نظر می رسد کودکان بیش‌فعال به دلیل عدم توانایی بازداری ارادی در رفتارشان، همواره در معرض ارتکاب جرم قرار داشته باشند. عدم مداخله به‌موقع برای درمان و حل مشکلات کودکان مبتلا به این اختلال موجب انتقال این مشکلات به دوران بزرگسالی می شود که این امر خود می‌تواند زمینه افزایش و تداوم رفتارهای پرخطر و ابتلا به اختلالات دیگر را فراهم آورد. نتیجه‌گیری: در میان شیوه‌های مختلف پیشگیری از جرم، به نظر می‌رسد پیشگیری اجتماعی و به‌خصوص پیشگیری رشدمدار، در جلوگیری از ارتکاب جرم در آینده کودکان مبتلا به بیش فعالی مؤثر باشد.
1. Alizadeh H. Attention Deficit, Hyperactivity Disorder. Tehran: Danzhe publications; 2009. [Persian]
2. Raven T. Hyperactive Superpower. Translated by the experts Publication. Tehran: the experts publications; 2021.
3. Kakavand A. Attention Deficit- Hyperactivity Disorder. Tehran. SarAfraz; 2009. [Persian]
4. Sharifi darAmadi P. Moradi H. Child pathological psychology. Tehran: Avaye noor; 2012. [Persian]
5. Savolainen J, Hurtig TM, Ebeling HE, Moilanen IK, Hughes LA, Taanila AM. Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) and criminal behaviour: the role of adolescent marginalization. European Journal of Criminology. 2010; 7(6): 442-59.
6. Young S, Thome J, ADHD and offenders. US National Library of Medicine National Institutes of Health; 2011.
7. Salehpoor GH, Pasandideh MM, Salehpoor GH. Perceived Stress and Attention Deficit Hyperactivity in Thieves and Normal Peoples. Journal of Police Medicine. 2017; 6(3): 197-205. [Persian]
8. KarAhmadi M, Tabaeeyan SR, AfkhamiAghda M. Comparison of parental interaction patterns in children with attention deficit hyperactivity disorder with the control group. Journal of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences of Yazd. 2008; 15(1): 44-48. [Persian]
9. Kordloo M, Esmaili Z, Azadi E. Hyperactivity: Optimal strategies for interacting with hyperactive children. Journal of Exceptional education. 2013; 4: 38-48. [Persian]
10. Najafi Abrandabadi A. Criminology course lectures. Tehran University; 2002. [Persian]
11. Mirkhalili SA. The development of cities and the necessity of situational prevention of crime. Journal of Private Law Studies. 2009; 38(3): 297-316. [Persian]
12. Rayjian Asli M. A new approach to the theoretical foundations of crime prevention. Legal Journal of Justice. 2004; 68(48-49): 123-168. [Persian]
13. Abachi M. Prevention of delinquency and victimization of children. Legal Journal of Justice. 2004; 68(47): 49-86. [Persian]
