ارائه چارچوب مفهومي براي اندازه گيري سرمايه ساختاري در دانشگاه
الموضوعات :
عليرضا قزل
1
(دانشگاه علامه طباطبائي)
مجيد رمضان
2
(مالک اشتر)
محمدرضا زاهدي
3
(دانشگاه صنعتی مالک اشتر)
الکلمات المفتاحية: سرمایه فکری, سرمایه ساختاری, سرمایه زیرساختاری, سرمایه تحقیق و توسعه, سرمایه زیرساخت دانش.,
ملخص المقالة :
در اقتصاد مبتنی بر دانش، محصولات و سازمان‌ها براساس دانش زندگی می‌کنند و می‌ميرند و موفق‌ترين سازمان‌ها، آنهايي هستند که از اين دارائی ناملموس به نحو بهتر و سريع‌تری استفاده می‌کنند. سازمان‌ها آگاه هستند که دانش با ارزش‌ترین و راهبردي‌ترين منبع در محیط کسب و کار امروزی است. همچنین امروزه، رویکرد مدیریت دانش و سرمایه فکری به عنوان معیاری برای دانشگاه‌ها تبدیل شده که وظیفه و هدف اصلی آنها تولید و انتشار دانش می‌باشد. مدیران می‌دانند که اگر به دنبال دستیابی به مزیت رقابتی هستند، ناگزير به اداره فرایند یادگیری و اندازه‌گیری نتایج آن هستند. "سرمايه فكري" ديدگاه و مفهوم جديدي است كه مي‌تواند به مقابله با موانع و مشكلات نظام موجود آموزش عالي كشور بپردازد. سرمايه فكري، كليد موفقيت سازمان‌هاي دانايي محور ـ از جمله دانشگاه‌ها ـ محسوب مي‌شود. رؤسا و مديران دانشگاه‌ها براي تزريق روحيه نشاط و پويايي و ايجاد ارزش‌هاي علمي و اجتماعي در محيط‌هاي دانشگاهي بايد بتوانند سرمايه‌هاي فكري زير مجموعه خود را به درستي شناسايي و ارزش‌گذاري كرده و آنها را در همه ابعاد اداره نمايند. با این حال، در چند سال اخیر، مسأله کمی کردن ارزش عناصر سرمایه فکری همواره مورد سؤال بوده است. به همین دلیل، در این مقاله با استفاده از روش مروری و بررسی چارچوب‌های مختلف ارائه شده در این زمینه مؤلفه‌ها و شاخص‌های مناسب جهت اندازه‌گیری سرمایه ساختاری به عنوان یکی از ابعاد اصلی سرمایه فکری که کمتر مورد توجه قرار گرفته، بیان شده است که در نتیجه سه بعد سرمایه زیرساختاری، سرمایه تحقیق و نوآوری و سرمایه زیرساخت دانشی، هشت مؤلفه و 50 شاخص برای اندازه‌گیری این مؤلفه‌ها به دست آمد.
