تحلیل زبانی اشعار فرخی یزدی براساس نظریة زیبایی‌شناسی انتقادی (با تکیه بر غزل و چند رباعی)
الموضوعات : Research in Iranian classical literatureحسین حسن‌پور آلاشتی 1 , رضا عباسی 2
1 - دانشگاه مازندران
2 -
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
عنوان مکتب فرانکفورت غالباً به میراث فکری و نظری گروهی از روشنفکران برجستة آلمانی و نظریة اجتماعی خاص آنان اطلاق مي‌گردد که نظریة زیبایی‌شناسی انتقادی (critical aesthetic theory) از دل آن بیرون مي‌آید. این نظریه بر خلاف برخی مکاتب نقد ادبی به ویژه نقد جامعه شناختی- که از اصالت آثار ادبی و خالق آن اثر مي‌کاهند و آثار ادبی را یکسره محصول عوامل بیرونی تلقی مي‌کنند- مي‌کوشد به آثار ادبی نقشی مستقل تر ببخشد. اندیشمندان نظریة انتقادی برای هنر و به ویژه ادبیات، ملاک‌هایی برشمردند تا بر اساس بینش انتقادی خود، اصالت یک اثر ادبی را مورد نقد قرار دهند. در این نوشتار ابتدا مفاهیم اصلی در زیبایی‌شناسی انتقادی؛ چون انتقاد در هنر یا اثرادبی (critical of art)، منش ایدئولوژیکی- قوة سیاسی- هنر (Ideological nature of art)، هنر انقلابی (revolutionari art) و خودمختاری در هنر (Autonomy of art)، مورد بررسی قرار گرفته است و با بررسی دیوان فرخی دانسته شد که شاعر در حوزة زبان از رهگذر ترکیبات خاص، زبان حماسی، ایجاد تحول معنایی در تعبیرات رایج در غزل، کاربرد لغات فرنگی و اصطلاحات عامیانه نگرش انتقادی خاص خویش را ارائه کرده است.
