تبیین شکاف اجرای خط‌مشی مبارزه با قاچاق کالا و ارز به‌منظور توسعه امنیت اجتماعی
محورهای موضوعی : اقتصادی
سید داریوش جاوید
1
,
غلامرضا رحیمی
2
,
کرم الله دانش فرد
3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده علوم انسانی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران (نویسنده مسئول).
3 - استاد گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: قاچاق کالا و ارز یکی از مهم¬ترین موانع جهت تأمین امنیت اجتماعی است که آثار و تبعات مخربی بر جامعه دارد. شواهد گسترده نشان می¬دهد که خط‌مشی مبارزه با قاچاق کالاوارز در ایران، پس از تصویب به نتایج موردنظر منتج نشده است. پژوهش حاضر با درک پیچیدگی اجرای خط‌مشی مبارزه با قاچاق کالا و ارز به دنبال تبیین شکاف اجرای خط‌مشی مبارزه با قاچاق کالا و ارز به‌منظور توسعه امنیت اجتماعی است. روش تحقیق: پژوهش حاضر دارای رویکرد کیفی و در قالب پارادایم تفسیری است که برای تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده، از راهبرد تحلیل مضمون استفاده‌شده است. ابزار گردآوری داده‌ها، مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته از هفده نفر از مجریان خط‌مشی بود که به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و تا زمان اشباع داده‌ها ادامه یافت. برای اعتبار سنجی مدل پژوهش از دو راهبرد بازبینی خارجی و تکثرگرایی استفاده شد. یافته‌ها و نتیجه¬گیری: یافته¬های پژوهش حاضر نشان داد که 6 مضمون اصلی و 14مضمون سازمان دهنده شامل ضعف ظرفیت نهادی(استقلال سازمانی، ضعف نظام قضایی، فساد اداری)، کمبود منابع(امکانات کنترلی، ضعف نیروی انسانی)، ناسازگاری و عدم انسجام در فرایندها(عدم تعریف دقیق فرایندها، ضعف در انسجام اطلاعاتی، عملکرد جزیره¬ای سامانه¬ها)، ضعف برنامه-ریزی(تعرفه گذاری، ضعف ساختاری خط‌مشی)، ضعف نظارتی(ضعف نظارت در تردد حمل بار، کم‌توجهی به مرزها) موجب شکاف اجرای خط‌مشی‌های مبارزه با قاچاق کالاوارز می‌شود. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از این است که اجرای خط‌مشی فوق پدیده‌ای پیچیده است که شکاف به وجود آمده عواقب زیانباری بر کشور به دنبال دارد و اغلب توسط خط‌مشی‌گذاران نادیده گرفته می‌شوند. بنابراین جهت ارتقاء امنیت اجتماعی نیازمند تجدیدنظر در فرآیند اجرای خط‌مشی است.
Background and objective: The smuggling of goods and currency represents one of the most significant obstacles to ensuring social security, imposing profound and detrimental consequences on society. Extensive evidence suggests that the policy aimed at combating the smuggling of goods and currency in Iran has failed to achieve its intended objectives following its adoption. Acknowledging the complexity inherent in policy implementation, the present study seeks to investigate the implementation gap in the anti-smuggling policy with the aim of enhancing social security. Methodology: This study adopts a qualitative approach within an interpretive paradigm, utilizing thematic analysis as the strategy for data analysis. Data were collected through semi-structured interviews with seventeen policy implementers, who were purposefully selected, and interviews continued until data saturation was achieved. To ensure the validity of the research model, two strategies were employed: external audit and triangulation. Findings and results: The findings of this study revealed six main themes and fourteen organizing themes that contribute to the implementation gap in anti-smuggling policies of goods and currency. These include: institutional capacity weaknesses (organizational independence, judicial system inefficiencies, administrative corruption); resource shortages (control equipment, human resource limitations); process inconsistency and lack of integration (unclear process definitions, poor information coherence, fragmented system performance); planning deficiencies (tariff setting, structural weaknesses in policy); and oversight shortcomings (inadequate monitoring of cargo movement, neglect of border control). The results indicate that the implementation of such policies is a complex phenomenon, and the resulting gap has harmful consequences for the country—often overlooked by policymakers. Therefore, revisiting and reforming the policy implementation process is essential to enhancing social security.
