اثربخشی آموزش رویکرد وجودی به شیوه گروهی بر اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی
محورهای موضوعی : روانشناسی بالینی و آسیب شناسی روانیفرزانه صالحی 1 , کوروش نامداری 2 , احمد عابدی 3
1 - کارشناسی‌ارشد روانشناسی‌بالینی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم‌تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم‌تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3 - گروه روانشناسی و آموزش افراد با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
کلید واژه: اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی, اضطراب مرگ, احساس تنهایی, رویکرد وجودی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش رویکرد وجودی به شیوه‌گروهی بر اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون،گروه گواه و پیگیري ۲ ماهه بود. جامعه آماری متشکل از تمامی دانشجویان دختر در مقطع لیسانس در سال 1399 در دانشگاه اصفهان بود،که تشخیص اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی را دریافت کرده بودند. روش نمونه‌گیری به صورت هدفمند و 24 نفر از افراد انتخاب و در دو گروه 12 نفری به صورت تصادفی گمارده شدند.گروه آزمایش در 8 جلسه مداخله‌ی آموزشی مبتنی بر رویکرد وجودی، به مدت 120 دقیقه شرکت کردند و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه اضطراب جدایی بزرگسال(ASA-27)، مقیاس تجدیدنظر شده‌ی احساس تنهایی(UCLA) و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر(DAS) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با انداه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج نشان داد، آموزش رویکرد وجودی به شیوه‌ی گروهی بر کاهش اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی، اثربخشی معناداری دارد. این نتایج پس از پیگیري ۲ ماهه نیز پایدار بود. بنابراین با توجه به نتایج،آموزش رویکرد وجودی به شیوه‌ی گروهی، می‌تواند به عنوان یکی از مداخلات روان‌شناختی مؤثر بر کاهش اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی مورد استفاده قرار گیرد.
The aim of this study was to investigate the effectiveness of of existential approach training in a group manner on death anxiety and loneliness of students with symptoms of adult separation anxiety. A quasi-experimental research method with pretest-posttest, control group and 2-month follow-up was used in this study. The statistical population consisted of all female undergraduate students in 1399 in the Faculty of Education at the University of Isfahan who received a diagnosis of adult separation anxiety disorder. The sampling method was purposeful and 24 people were selected and randomly assigned in two groups of 12 people. The experimental group participated in 8 sessions of educational intervention based on the existential approach, for 120 minutes. And the control group were placed on a waiting list. The research instruments were Adult Separation Anxiety Inventory (ASA-27), Revised Loneliness Scale (UCLA) and Templer Death Anxiety Inventory (DAS). the data were analyzed by repeated measure analysis of variance. The results showed that teaching the existential approach in a group method has a significant effect on reducing death anxiety and loneliness of students with symptoms of adult separation anxiety. These results were also consistent after a 2-month follow-up. Therefore, according to the results, teaching the existential approach in a group manner can be used as one of the psychological interventions effective in reducing death anxiety and loneliness of students with symptoms of adult separation anxiety.
