خاستگاه امید و نقش آن بر تعالی حیات درون و برون آدمی در کلام امیرالمؤمنین(ع)
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیامیرعباس مهدوی فرد 1 , رضا زمانی 2 , معصومه عزیزی خادم 3
1 - دانشگاه قم
2 - دانشجو
3 - دبیر آموزش و پرورش استان البرز
کلید واژه:
چکیده مقاله :
«امید» حالتی درونی است که ارتباط محکمی با چگونگی نگرش آدمی به مبدأ، مقصد، سلوک و مشی گزینشی او در زندگی دنیوی و وصول به سعادت درحیات واپسین دارد، این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی، با بررسی خاستگاه امید و نقش آن در کمال انسان، در پی دست‌یابی به سیر و سلوکی برخاسته از سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام است که انسان را به تعالی روح و سعه وجودی رسانده و سبب بهبود سبک زندگی او شود. اگر آدمی با«خودشناسی» و«خود ارزیابی» و «شناخت واقعیت جهان»، از«افتقار وجودی» خویش و سایر مخلوقات آگاه شود، امید خود را تنها در خداوند تعالی محصور نموده و با«حُسن‌ظن» به او در دَهِش هر نعمت یا بازداری از آن، عالی ترین مرحله کمال یعنی مقام«رضا» در وجودش ظهور می‌یابد، و آن گاه که به مقام رضا واصل گردد، در برابر شرایط زیست فردی و اجتماعی از زندگی لذت بخشِ همراه با آرامش بهره مند خواهدبود.
"Hope" is an inner state that has a strong link with how a person views his origin and destination, his behavior, his selective approach in worldly life, and his way of reaching happiness in the last life. This research, through a descriptive-analytical method, pursuits to, based on the words of Amir al-Mu'minin peace be upon him, investigate the origin of hope and its role in human perfection, to find out how to achieve a course which will bring man to exalt his soul and his existential capability; and will cause his lifestyle to improve. If a person becomes aware of his own and other creatures' "existential lack" through "self-knowledge", "self-evaluation", and "recognition of the reality of the world", he will confine his hope only to God Almighty. With a "proper faithfulness" towards Him in every bestowed or denied blessing, the highest stage of perfection, that is the position of "satisfaction" will appear in man's existence. When a person reaches the position of satisfaction, he will enjoy a pleasant life in his both personal and social life conditions.
177 |
نوع مقاله: پژوهشی
صفحات 192- 177
خاستگاه امید و نقش آن بر تعالی حیات درون و برون آدمی
در کلام امیرالمؤمنین(ع)
امیرعباس مهدوی فرد 1
رضا زمانی 2
معصومه عزیزی خادم 3
چکیده
«امید» حالتی درونی است که ارتباط محکمی با چگونگی نگرش آدمی به مبدأ، مقصد، سلوک و مشی گزینشی او در زندگی دنیوی و وصول به سعادت درحیات واپسین دارد، این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی، با بررسی خاستگاه امید و نقش آن در کمال انسان، در پی دست‌یابی به سیر و سلوکی برخاسته از سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام است که انسان را به تعالی روح و سعه وجودی رسانده و سبب بهبود سبک زندگی او شود. اگر آدمی با«خودشناسی» و«خود ارزیابی» و «شناخت واقعیت جهان»، از«افتقار وجودی» خویش و سایر مخلوقات آگاه شود، امید خود را تنها در خداوند تعالی محصور نموده و با«حُسن‌ظن» به او در دَهِش هر نعمت یا بازداری از آن، عالی ترین مرحله کمال یعنی مقام«رضا» در وجودش ظهور می‌یابد، و آن گاه که به مقام رضا واصل گردد، در برابر شرایط زیست فردی و اجتماعی از زندگی لذت بخشِ همراه با آرامش بهره مند خواهدبود.
واژگان کلیدی
[1] . استادیار گروه معارف اسلامی، دانشکده الهیات، دانشگاه قم، قم، ایران. (نویسنده مسئول)
Email: aa.mahdavifard@qom.ac.ir
[2] . دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ تمدن ملل اسلامی دانشگاه قم، قم، ایران.
Email: zamanireza1341@gmail.com
[3] . دبیر آموزش و پرورش استان البرز.
Email: M.azizi1390@yahoo.com
تاریخ دریافت: 8/11/1401 پذیرش نهایی: 6/2/1402
