بررسی اندیشۀ جبرگرایی عطار بر اساس توحید افعالی و قرب نوافل
محورهای موضوعی : کلام اسلامی
ابوالفضل افشاری پور
1
,
رضا حیدری نوری
2
,
رضا فهیمی
3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی،ساوه
2 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
3 - دانشگاه آزاد واحد ساوه
کلید واژه: عطار, جبرگرایی, علم کلام, توحید افعالی, قرب نوافل.,
چکیده مقاله :
در بین موضوعات و مسائل مختلف فلسفی، کلامی و عرفانی، موضوع جبر و اختیار انسان از جمله موضوعاتی است که همواره از دیرباز مورد توجه ادیان و مذاهب گوناگون قرار گرفته است و در این موضوع فیلسوف و غیرفیلسوف شریکند این سؤال است که آیا اعمال و رفتاری که از انسان سر می‌زند یا آنچه که برای وی رخ می‌دهد همه در ید قدرت خود انسان است یا تحت تأثیر عوامل و نیروهای دیگری است. اعتقاد به اینکه انسان موجودی مختار است یا مجبور همواره در بینش اجتماعی انسان تأثیر گذاشته است و اهمیت آن تا بدانجاست که بزرگان و هنرمندان و صاحبدلانی چون عطّار با تمام بینش علمی و فهم ذوقی و شهودی خویش در پی پاسخ به این سؤال و دستیابی به جوابی درخور درخصوص مسألۀ جبر و اختیار آدمی بوده‌اند. عطار در مشرب کلامی، اشعری و نیز از زمرۀ صوفیه است. اما برخلاف اشعریها و صوفیهای که جبرگرای مطلق هستند، دیدگاههای متفاوتی را در خصوص جبر و اختیار مطرح نموده است. عطار جبر کلامی و نکوهیده و ناپسند را قبول ندارد و در موارد بسیاری مراد او از جبر، دیدگاه عارفانه و توصیف صفت جبار بودن حضرت حق و تشریح و توضیح رضایت بنده در مقابل حق و توحید افعالی است از این رو دیدگاه توحید افعالی عطار که یکی از مراتب توحیدی است سبب شباهت اندیشۀ وی با عقاید کلامی اشاعره شده است. نتایج این پژوهش که به شیوۀ کتابخانهای و روش توصیفی ـ تحلیلی و سندکاوی به دست آمده است نشان می‌دهد که عطار در عالم هستی بنابر اصل توحید فاعلی، تنها فاعل در عالم را حضرت حق میبیند و در بسیاری از اشعار وی به صراحت مسألۀ جبرگرایی با سلب هرگونه قدرت و اراده از انسان از منظر عرفانی مطرح می‌گردد.
The subject of determinism and free will, among the various philosophical, theological and mystical issues, is one of the topics that has always been considered by various religions and sects. In this regard, philosophers and non-philosophers also agree on this question of whether the actions and behaviors that occur to man or what happens to him are all in the hands of man himself or under the influence of other factors and forces. The belief that man is a free or compelled has always influenced man's social vision. Its importance is such that great men, artists and virtuous people like Attar with all their scientific insight and taste and intuitive understanding seek to answer this question to get an appropriate answer on the issue of human determinism and free will. Attar is a Ash'ari in theology and is also a Sufi. But unlike the Ash'arites and the Sufis, who are absolute determinists, he has expressed different views on determinism and free will. Attar does not accept verbal, reprehensible and disgusting determinism and in many cases he means determinism, as a mystical point of view and describing the attribute of the tyranny of God, and explaining the satisfaction of the servant against the truth and Unity of acts. Hence, Attar's view of Unity of acts, which is one of the monotheistic levels, has caused his thought to be similar to the theological beliefs of the Ash'arites. The results of this research, which has been obtained by library method, descriptive-analytical method and document research, show that Attar in the universe, according to the principle of Unity of acts, sees God as the only agent in the universe and The issue of determinism from a mystical point of view by depriving man of any power and will is explicitly raised and in many of his poems.
قرآن کریم، ترجمه: مهدی الهی قمشه‌ای.
جلالی، مسعود (1372)، آیین زروان؛ مکتب فلسفی ـ عرفانی زرتشت بر مبنای اصالت زمان، تهران: سهیل.
حسنزاده آملی، حسن (1365)، هزار و یک نکته، چاپ پنجم، تهران: رجا.
سجادی، سید محمد علی(1382)، جامه زهد، چاپ سوم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
شریف، میان محمد (1389)، تاریخ فلسفه در اسلام، چاپ دوم، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
طباطبایی، سید محمدحسین (1363)، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی، چاپ سوم، تهران: محمدی.
طباطبایی، محمدحسین (1346)، اصول فلسفه و روش رئالیسم، قم: دارالعلم.
طباطبایی، محمدحسین (1377ق)، حاشیۀ الکفایه، تهران: بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی.
عبدالحکیم، خلیفه (1389)، عرفان مولوی، ترجمه: احمد محمدی و احمد میر علایی، چاپ ششم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
عطار نیشابوری، فریدالدین محمد بن ابراهیم (1384)، دیوان، تصحیح: تقی تفضلی، چاپ یازدهم، تهران: علمی و فرهنگی.
........................................................... (1385)، تذکره‌الاولیاء، بر اساس نسخه نیکلسون، چاپ دوم، تهران: طلایه.
.......................................................... (1386)، منطق الطیر، تصحیح: محمدرضا شفیعی کدکنی، چاپ سوم، تهران: سخن.
........................................................ (1388)، اسرارنامه، تصحیح: محمدرضا شفیعی کدکنی، چاپ پنجم، تهران، سخن.
..................................................... (1389)، مصیبت‌نامه، تصحیح: محمدرضا شفیعی کدکنی، چاپ چهارم، تهران: سخن.
....................................................... (1397)، الهینامه، مقدمه، تصحیح و تعلیقات: محمدرضا شفیعی کدکنی، چاپ هشتم، تهران: سخن.
......................................................... (1394)، مختارنامه، تصحیح و تعلیق: محمدرضا شفیعی کدکنی، چاپ ششم، تهران: سخن.
فروزانفر، بدیعالزمان (1386)، شرح احوال عطار، چاپ ششم، تهران: نگاه.
.......................... (1387)، احادیث و قصص مثنوی، ترجمه و تنظیم: حسین داوودی، چاپ چهارم، تهران: امیرکبیر.
قُشری، عبدالکریم بن هوازن (1385)، رسالۀ قشیریه، ترجمه: ابوعلی حسن بن احمد عثمانی، تهران: علمی و فرهنگی.
کاشانی، عزّالدین محمود (1391)، مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه، تصحیح: جلال‌الدین همایی، چاپ سوم، تهران: نشر هما.
کاکایی، قاسم (1374)، خدا محوری در تفکر اسلامی و فلسفه، تهران: حکمت.
کلابادی، ابوبکر (1371)، التعرف لمذهب التصوف، ترجمه: محمدجواد شریعت، تهران: اساطیر.
کوششی، پریش (1392)، درآمدی بر فلسفۀ اسلامی، تهران: راه نوین.
مستملی بخاری، اسماعیل بن محمد (1390)، شرح التعرف لمذهب التصوف، مقدمه و تحشیه: محمد روشن، چاپ دوم، تهران: اساطیر.
مولانا، جلال‌الدین محمد بلخی (1380)، مثنوی معنوی، تصحیح: رینولد، آلن نیکلسون، چاپ سوم، تهران: نگاه.
نصر، حسین(1382)، سه حکیم مسلمان، ترجمه: احمد آرام، چاپ سوم، تهران: علمی و فرهنگی.
همایی، جلال‌الدین (1381)، دو رساله در فلسفۀ اسلامی، چاپ دوم، تهران: مؤسسۀ حکمت و فلسفه ایران.
مظفری، حسین (1395)، قرب نوافل و فرائض و تطبیق آن‌ها بر مقامات عرفانی، نشریۀ حکمت عرفانی، سال 4، شمارۀ 2، صص 20-5.
مهدیپور، حسن (1395)، نظریۀ اخلاق عرفانی عطار نیشابوری، پژوهشنامۀ عرفان، دو فصلنامه، شمارۀ پانزدهم، صص 191-165.
