مطالعه تطبیقی اقناع درمدل یادگیری ومدل قرآن
محورهای موضوعی : قران و علوم تربیتیابراهیم کاملی 1 , حسام¬الدّین آشنا 2
1 - uyytff
2 - ktgfyirytf
کلید واژه: اقناع مدل مطالعه تطبیقی ,
چکیده مقاله :
انسان درزندگی خود بادیگران ارتباط برقرارمی کند.برقراری ارتباط به قصد تأثیرگذاری بر دیگران است. این تأثیرگذاری، در قالب اقناع درعلم ارتباطات و روان شناسی اجتماعی مورد مطالعه قرار می گیرد. به خاطر اهمیت تأثیرگذاری بر دیگران، مدل های گوناگونی ابداع شده است. یکی از مدل های اقناع،مدل«یادگیری» است که به وسیله ی«کارل هاولند» ابداع شده است. این مدل دو مؤلفه ی اساسی«عناصر ارتباط و ظرفیت های روان شناسی یادگیری» را پایه ی مدل خود قرار داده و به بررسی میزان تأثیرگذاری این دو می پردازد.قرآن کریم مجموعه ای از پیام های الهی به بندگان استکه برای تأثیرگذاری بر آن ها نازل شده است. این کتاب مقدس،مدلی برای ارائه پیام هایش دارد. مدل قرآن دارای سه مؤلفه است. مؤلفه ها ی مدل قرآن عبارتند از: عناصرارتباط؛ ظرفیت های روان شناسی و تفکر. این مقاله به مطالعه ی تطبیقی مدل یادگیری با مدل اقناعی قرآن می پردازد تا وجوه اشتراک و تفاوت مؤلفه ها ی موجود در این دو مدل را واکاوی کند .
Human communicate with others of their lives. The relationship is because they need to meet their needs Communication intended to influence others. This effect is studied in the communication science and the social psychology in the form of persuasion. Due to the importance of influence on others, various models developed and used by people who have communicational activities. The “learning model” is one of the persuasion models which has been developed and applied by Carl Howland. This model considered the two essential components of “communication and psychological capacity to learn” as the basis, and deals with the influence of these two components. Holy Quran that contains a set of messages of God to the servants, is revealed to influence others. This holy book has a model to represent the messages. Qur'an has a three-component model. Components of Quran model include elements of communication, psychological capacity and thinking. This paper studies the learning model and Qur'an model of persuasion in a comparative way. So that, the similarities and differences of the components in these two models be analyzed.
قرآن¬کریم
ابن ابي¬الحديد، عبد الحميد (1387ق). شرح نهج البلاغه، چاپ دوم، بيروت: داراحياء التراث العربي.
ابن عاشور، محمد بن طاهر ( 1405ق ). التحریر و التنویر، آدیس آبابا: موسسه التاریخ.
ابن منظور، لسان العرب (1408ق ). مصحح علی شبری، بیروت: داراحیاء التراث العربی.
آذربايجاني، مسعود (1387). روان شناسي اجتماعي، چاپ سوم، تهران: انتشارات سمت.
ارونسون، الیوتی (1387). روان شناسی اجتماعی، مترجم حسین شکرکن، چاپ پنجم، تهران: انتشارات رشد.
بهرام پور، ابوالفضل (1387). تفسير مبين، چاپ هفتم، قم: انتشارات آواي قرآن.
پراتکانيس، آنتوني و آرنسون، اليوتي (1384). عصر تبليغات، ترجمه کاوس سيد امامي و محمد صادق عباسي، چاپ چهارم، تهران: انتشارات سروش.
حجتی، سید محمد باقر و بی آزار شیرازی، عبدالکریم (1362). تفسیر کاشف، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
حکيم آرا، محمد علي (1384). ارتباطات متقاعد گرانه و تبليغ، تهران: انتشارات سمت.
ديلمي، احمد و آذربايجاني، مسعود (1381). اخلاق اسلامي، چاپ يازدهم، قم: انتشارات معارف.
راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین بن محمد (1985م ). المفردات فی غریب اعراب القرآن، بیروت: دارالمعرفه.
رضايي اصفهاني، محمد علي (1389). تفسير قرآن مهر، قم: انتشارات عصر ظهور.
زحیلی، وهبه بن مصطفی (1418 ق ). التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعه والمنهج، چاپ دوم، بیروت: دارالفکر الاسلامی.
زمخشری، محمود بن عمر (1407ق ). الکشاف عن غوامض التنزیل ، چاپ دوم، بیروت: دارالکتاب العربی.
زماني، محمد حسن (1385). مستشرقان وقرآن، قم: بوستان کتاب.
ساروخاني، باقر (1364). جامعه شناسي ارتباطات، تهران: انتشارات سروش.
سيف، علي اکبر (1388). روان¬شناسي پرورشي نوين، چاپ ششم، تهران: نشر دوران.
صدر حاج سيد جوادي، احمد (1375). دائره المعارف تشيع، تهران: نشر شهيد محبي.
طباطبایی ،سید محمدحسین (1372). المیزان فی تفسیر القرآن، چاپ پنجم ،تهران: دارالکتب الاسلامیه.
طبرسی، فضل بن حسن (1372). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، چاپ سوم، تهران: انتشارات ناصرخسرو.
طیب، سیدمحمد حسین (1378). اطیب البیان فی تفسیرالقرآن ، چاپ دوم ،تهران: انتشارات اسلام.
فخر الدین الرازی، ابوعبدالله محمد بن عمر (1420ق ). مفاتیح الغیب، چاپ سوم، بیروت: داراحیاء التراث العربی.
فضل الله، سیدمحمدحسین (1419ق ). تفسیر من وحی القرآن، چاپ دوم، بیروت: دارالملاک.
فضل الله، سيد محمد حسين (1367). گام¬هايي در راه تبليغ، ترجمه احمد بهشتي، تهران: سازمان تبليغات اسلامي.
قرائتی ، محسن (1387). تفسیر نور، چاپ سیزدهم، تهران: مرکز فرهنگی درس¬هایی از قرآن.
کريمي، يوسف (1388). نگرش و تغيير نگرش، چاپ هفتم، تهران: موسسه نشر ويرايش.
کليني، محمد بن يعقوب (1363). اصول کافي، چاپ دوم، تهران: انتشارات علميه اسلامي.
متولي، کاظم (1384). افکار عمومي و شيوه¬هاي اقناع، تهران: انتشارات بهجت.
محسنيان، مهدي (1368). ارتباط¬شناسي، چاپ چهارم، تهران: انتشارات سروش.
مرادي، حجت الله (1389). اقناع سازي و ارتباطات اجتماعي، چاپ دوم، تهران: نشر ساقي.
مطهري، مرتضي (1360). حماسه حسيني، چاپ دهم، قم: انتشارات صدرا.
معرفت، محمد هادي (1385). نقد شبهات پيرامون قرآن کريم، ترجمه حسن حکيم باشي، قم: موسسه فرهنگي تمهيد.
معين، محمد (1381). فرهنگ فارسي معين، چاپ هشتم، تهران: انتشارات امير¬کبير.
مکارم شیرازی، ناصر(1374). تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
واسعي، سيد علي¬رضا و دياني، محمد شمس¬الدين (1386). درآمدي بر روش¬هاي تبليغي ائمه، قم:
پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي.
واقدی، علی بن احمد (1408ق ). اسباب النزول، قاهره: مکتبه المتنبی. #
