بررسی تأثیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی بر ظرفیت نوآوری
محورهای موضوعی : مدیریت استراتژیکفخریه حمیدیان پور 1 , زهرا حصیری 2
1 - دانشکده ادبیات و علوم انسانی
2 - بوشهر
کلید واژه: مدیریت استراتژیک منابع انسانی شریک استراتژیک عامل تغییر ظرفیت نوآوری حداقل مربعات جزئی,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی و دو نقش استراتژیک آن بر ظرفیت نوآوری در شرکت‌های دانش بنیان انجام شد. در این پژوهش که به روش توصیفی پیمایشی انجام شد، پس از مرور پژوهش های پیشین، ساخت مدل مفهومی، پرسشنامه ای تهیه و در اختیار 72 کارشناس شرکت‌های دانش بنیان استان بوشهر که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بعنوان نمونه انتخاب گردید بودند قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم‌افزارهای spss و Smart PLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که شرکت‌های دانش بنیان استان بوشهر از لحاظ نقش‌های استراتژیک منابع انسانی و ظرفیت نوآوری و سایر مؤلفه‌ها از وضعیت بالاتر از حد متوسط برخوردارند و وضعیت قابل قبولی دارند. سایر یافته‌ها نشان می‌دهد که مدیریت استراتژیک منابع انسانی تأثیر مثبتی بر ظرفیت نوآوری دارد و همچنین مدیریت استراتژیک منابع انسانی از طریق یادگیری سازمانی نیز بر ظرفیت نوآوری تأثیر دارد.
the purpose of this study is to examine the impact of strategic human resource management on Innovation Capacity. this research method is descriptive survey experts knowledge -based firms in Bushehr province that 72 experts was selected by simple random sampling. In order to analyse the data SPSS and Smart PLS software were used. The results showed that knowledge-based firms in Bushehr province in terms of strategic roles of human resources and capacity for innovation and other components are above average and have an acceptable situation. Other findings show that the strategic management of human resources has a positive impact on innovation capacity and the strategic management of human resources through organizational learning impact on innovation capacity as well as.
ابطحی، س ح؛ حسن پور، ا. (1386). بررسی و تبیین نقش استراتژی های منابع انسانی در مشارکت کارکنان.
احمدیان، س. ع؛ شکاری، حمیده و افشاری، م. (1390). بررسی رابطه بین رکود دانش، یادگیری سازمانی و نوآوری در مراکز آموزش عالی یزد، مدیریت فرهنگ سازمانی، دوره نهم، شماره دوم، ص 154- 131.
افجهء، س ع. سپهوند، ر. (1388) "اثر هماهنگی استراتژیک بین استراتژی‌های منابع انسانی، سرمایه انسانی و رفتار سازمانی بر عملکرد سازمان"، فصلنامه مدیریت و منابع انسانی در صنعت، سال سوم، شماره6.
امیدی، س. (1384). توسعه استراتژیک منابع انسانی، سومین کنفرانس بین المللی مدیریت.
آرمسترانگ، م. (1381). مدیریت استراتژیک منابع انسانی، ترجمه: سید محمد اعرابی و داوود ایزدی.
خانعلی‌زاده، ر؛ کردنائیچ، ا و مشبکی، اصغر. (1389). رابطه بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی، پژوهشنامه مدیریت تحول، سال دوم، شماره سوم. فلاحی ممان، م، (1395). بررسی تاثیر اقدامات استراتژیک منابع انسانی بر عملکرد نوآورانه. مطالعات مدیریت و کارآفرینی، دوره 2، شماره 3، پاییز 1395، صص. 212-224.
رضائیان، ع. (1384) مبانی سازمان و مدیریت، چاپ هفتم، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت).
سعادت طلب، آ، یاسینی، ع، شیرعلی، الف، (1394). بررسی تاثیر رویکردهای منابع انسانی استراتژیک بر عملکرد کارآفرینانه و نوآورانه در آموزش عالی ایران: مورد مطالعه دانشگاه¬های شهید بهشتی و تهران.بررسی مسائل اجتماعی ایران، دوره 6، شماره 2، پاییز و زمستان 1394، شماره 18(علمی- پژوهشی/ISC)، صص.263-280.
صنوبر، ن؛ سلمانی، ب؛ تجویدی، م. (1390). تأثیر محرک‌های نوآوری بر ظرفیت نوآوری شرکت‌های دانش‌بنیان، فصلنامه علمی- پژوهشی سیاست علم و فناوری، سال چهارم، شماره 2.
صفاری، م. (1386). مقایسه ابعاد سازمان یادگیرنده در سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک و تربیت بدنی آموزش و پرورش، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران.
عباس‌پور، ع. (1384) مدیریت منابع انسانی پیشرفته (رویکردها، فرایندها، کارکردها)، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه (سمت)، تهران.
علوی، س؛ ارباب شیرانی، ب؛ و اسفندیاری، ا. (1393). بررسی ارتباط یادگیری سازمانی و نوآوری از دیدگاه سیستم دینامیکی در مرکز تحقیقات مهندسی اصفهان، مدیریت تولید و عملیات، دوره 5، شماره 1، ص 92- 71.
مرشدی، ل؛ حسینی، س. ج؛ و لشگرآرا، ف. (1391). نقش روش‌های آموزشی- ترویجی در ارتقاء ظرفیت نوآوری اعضای صندوق حمایت از توسعه فعالیت‌های کشاورزی زنان روستایی شهرستان مرودشت، مجله پژوهش‌های ترویج و آموزش کشاورزی، سال پنجم، شماره 4، ص 36- 27. میرسپاسی، ا. (1381) مدیریت استراتژیک منابع انسانی و روابط کار، تهران، انتشارات میر.
Agyenim. Boateng, Asafo-Adjei.( 2007). The Role of Human Resource Information Systems (HRIS) In Strategic Human Resource Management (SHRM), Master 0f Science Theses in Accounting Swedish School of Economics and Bisiness Administration. Aryanto, R.,fontana, A., Zakaria Afiff, A.(2015). Strategic Human Resource Management, Innovation Capability and Performance: An Empirical Study in Indonesia Software Industry. Procedia - Social and Behavioral Sciences 211 ( 2015 ) 874 – 879. Baoliang, Hu. (2014). Linking business models with technological innovation performance through organizational learning, European Management Journal, 32, pp.587–595. Barakat, A., & Moussa, F. (2014). Variables influencing expatriate learning and organizational learning, Competitiveness Review, Vol. 24, No. 4, pp. 275-292. Bianka, K., Xavier, G., & Robert D. W. (2013). The influence of relationship quality on the innovation capacity in traditional food chains, Supply Chain Management: An International Journal, 18/1, pp. 52–65. Buyens, D. & DE VOS, A. (2001). Perceptions of the value of the HR function. Human Resources Journal, 2: 70-89.,1s. Chiva, R., & Alegre, J. (2005). Organizational learning and organizational knowledge. Management Learning. 36(1), 49-68. Conner, J. & Ulrich, D. (1996). Human resource roles: Creating value, not rhetoric. Human Resource Planning, 19(3), 38-49. Friedman, B. A. (2009). Human resource management role: Implications for corporate reputation. Corporate Reputation Review, 12 (3), 229-244. Gao, X ., & Zhang, W. (2013). Foreign investment, innovation capacity and environmental efficiency in China, Mathematical and Computer Modelling, 58, pp. 1040–1046. Guinot, J., Chiva, R., & Mallén, F. (2015). The effects of altruism and relationship conflict on organizational learning, International Journal of Conflict Management, Vol. 26, No. 1, 2015, pp. 85-112 Huber, G. P. (1991). Organizational learning: The contributing process and theliteratures. Organization Science, 2(1), 88–115. He, Y(2017). The Study on the Key Elements in Strategic HRM: from Strategy to Organizational Performance. MATEC Web of Conferences 100, 05020 (2017),1-5. Jacobus, A., & A, lazenby, (2007), "Ethics, Identity and organizational learning challenges for south African managers – T world Academy of science Engineering and Technology"._ King, Z. (2002). Belgian research questions managers about their perceptions of the HR role. People Management, 8(5): 59. Koc, T. & Ceylan, C. (2007). Factors Impacting the Innovative Capacity in Large Scale Companies. Technovation, 27, 105-114. Leeuwis, C., Schut, M.,Waters-Bayer, A., Mur, R., Atta-Krah, K., & Douthwaite, B. (2014). Capacity to innovate’ from a system-CRP perspective. System CGIAR Research Programs (CRPs), p. 5. Macmaham ,Gary C. and Bell, P. and Mytle, meghnavirich. (1998). SHRM: Employment involvement diversity and international issues ,Human resource management review,Vol.8,No.3. Morel, L. & Boly, V. (2005). Mastering the Innovativeness Potential: What are doing innovative Companies. REAd (RevistaEletroˆ nica de Administrac-a˜ o). Noe, R.A. et al. (2003). Human Resource Management: Gaining a Competitive Advantage (4th ed.). Boston: Irwin, McGraw-Hill. Pieterse, H. & Rothmann, S. (2009). Perceptions of the role and contribution of Human resource practitioners in a global petrochemical company, SAJEMS NS 12, No 3, pp. 370- 384. Rohrbeck, R. & Gemünden, H. G. (2011). Corporate foresight: Its three roles in enhancing the innovation capacity of a firm, Technological Forecasting & Social Change, 78, pp. 231–243 Salim, I.M., & Sulaiman, M. (2011). Organizational learning, innovation and performance: A study of Malaysian small and medium sized enterprises. International Journal of Business and Management.12(6), 118-125 Slater, S. F., & Narver, J. C. (1995). Market orientation and the learning organization. Journal of Marketing, 59(3), 63–74. Szeto, E. (2000). Innovation capacity: working towards amechanism for improving innovation within an inter-organizational network. The TQM Magazine 12 (2), 149–158. Truss , C., & Gratton, L. (1994). Strategic Human Resource , Management , The International Journal of HRM , NO 43. Ulrich, David (1997). The HR Champions. Harvard Business School Press. Yan, Y., Xiao-Ying, D., Kathy, N., Mohamed, K., Jin-Xing, H. (2013). Strategies, technologies, and organizational learning for developing organizational innovativeness in emerging economies, Journal of Business Research, 66, pp. 2507–2514 Yusliza, M. U. (2012). The Path from an Administrative Expert to a Strategic Partner Role: A Literature Review, Interdisciplinary Journal of Contemporary Research in Business, Vol 3, No 9. Zehira ,c., Üzmezb ,A., Yıldızc b,H.(2016). The Effect of SHRM Practices on Innovation Performance: The Mediating Role of Global Capabilities. Procedia - Social and Behavioral Sciences 235 ( 2016 ) 797 – 806.
