رابطه خودتنظیمی با تاب آوری تحصیلی با میانجیگری انگیزش خودمختار
محورهای موضوعی :مریم عطایی 1 , بهرام صالح صدق پور 2 , حسن اسدزاده 3 , ابوطالب سعادتی شامیر 4
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.
2 - دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، ایران.
3 - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
4 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف از اين پژوهش بررسي رابطه علّي خودتنظيمي با تاب آوري تحصيلي با توجه به نقش واسطه اي انگيزش خودمختار است. جامعه آماري اين پژوهش را دانشجويان کارشناسي دانشگاه هاي دولتي تهران در سال تحصيلي 97-98 تشکيل مي دادند. از اين جامعه 360 نفر انتخاب شدند. شيوه نمونه گيري به صورت تصادفي خوشه اي انجام گرفت. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه خود تنظيمي بوفارد (1995)، پرسشنامه انگيزش تحصيلي والرند (1989)، و پرسشنامه تاب آوري تحصيلي مارتين (2003) بودند. داده ها با استفاده از مدل يابي روابط علّي (تحليل مسير) مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که خودتنظيمي بر تاب آوري اثر مستقيم و معنادار دارد، به اين معني که افزايش خودتنظيمي در يادگيرندگان ميتواند موجب ارتقاء تاب آوري در آنان شود. همچنين رابطه انگيزش خودمختار و تاب آوري مستقيم و منفي است که بدليل انگيزش بيروني است و نشان دهنده آن است انگيزش غير خودمختار تاب آوري تحصيلي را کم مي کند. علاوه براين چون رابطه کل متغير خودتنظيمي کمتر از رابطه مستقيم آن با تاب آوري است، احتمال نقش ميانجي انگيزش خودمختار منتفي نمي باشد. بنابراين نه تنها تاب آوري يادگيرندگان به گونه مستقيم از طريق خودتنظيمي قابل پيش بيني است بلکه اين رابطه از طريق انگيزش خودمختار تحصيلي نيز ميانجيگري مي شود.
This study was conducted to investigate the relationship between self-regulation and academic resiliency with respected to mediating role of autonomous motivation. The target population of the study comprised Tehran universities under graduate students in the academic year of 1397-1398. The sample consisted of 360 students who were selected by random cluster sampling method. The instruments used in this study were: Academic motivation scale (Vallerand و colleagues, 1989), self-regulation scale (Bufard, 1995) and academic resiliency questionnaire (Martin, 2003). The research method applied to this study was casual modeling. The results revealed that self-regulation had direct effect to predict academic resiliency. Meaning that increase of self-regulation promotes resilience. In addition relationship of academic autonomous motivation is direct and negative which is the result of external motivation. This shows that non-autonomous motivation decreases academic resilience. Furthermore, autonomous motivation mediated the relationship of self-regulation with academic resiliency.
